Οι καλύτερες ταινίες;
Για όσους αγαπούν τον κινηματογράφο, όπως εγώ, και βλέπουν
όσες πιο πολλές ταινίες μπορούν, αξίζει να επισκεφτούν το AV Club το οποίο
παρουσιάζει τις 50 καλύτερες της δεκαετίας
του 1990!
Παιδοφιλία: Αυτή η αιώνια μάστιγα.
Για όποιον αρέσκεται στο να παρακολουθεί την
καθημερινή ειδησεογραφία, αυτό που κάνει εντύπωση, είναι ότι σχεδόν κάθε μέρα, προκύπτει και μια ακόμη είδηση
για κάποια εξιχνίαση υπόθεσης παιδοφιλίας, όπου στις περισσότερες περιπτώσεις,
ο δράστης είναι παντρεμένος με παιδιά, πετυχημένος επαγγελματικά,
και πάντα υπεράνω υποψίας.
Και φυσικά,
μόλις σκάσει η είδηση, το κοινωνικό του περιβάλλον, η οικογένειά του, όλοι
ανεξαιρέτως, πέφτουν από τα σύννεφα!
Το πάρτι τελείωσε. Τα κεφάλια μέσα!
Ψαρεύοντας στο διαδικτυακό υπερπέραν, θυμηθήκαμε, και θεωρούμε πως αξίζει να αναδημοσιεύσουμε ένα κλασικό άρθρο του Antinews, που αναρτήθηκε τον Μάιο του 2010, και έκανε πάταγο.
Γεωπολιτικά παιχνίδια, και φυσικό αέριο.
Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Ahmet Davutoglu, που
στηρίζει την Μουσουλμανική Αδελφότητα, είναι ο κύριος αρχιτέκτονας της
αυτοκαταστροφικής στρατηγικής της χώρας του, που επιδιώκει διακαώς την ανατροπή
του άλλοτε συμμάχου της, Bashar Al-Assad της Συρίας.
Σύμφωνα με μια πρόσφατη έκθεση, το κόμμα ΑΚΡ του Erdoğan,
συνεργάζεται στενά με την Αδελφότητα από το 2006. Μάλιστα, υπάρχουν πληροφορίες
ότι έλαβε και $10 δις. ως προεκλογική βοήθεια από την σαουδική μοναρχία. Από
την δεκαετία του `50, υπάρχει μια ταύτιση απόψεων μεταξύ της φονταμενταλιστικής
Μουσουλμανικής Αδελφότητας και της Σ. Αραβίας.
Πρόσφατα, η Τουρκία και η Συρία ενεπλάκησαν σε μεθοριακές
συγκρούσεις, με τον κίνδυνο του πλήρους πολέμου να είναι πλέον ορατός. Η
Τουρκία ανήκει στο ΝΑΤΟ, το καταστατικό του οποίου προβλέπει, πως αν μια χώρα
μέλος δεχτεί επίθεση, θα πρέπει να υπάρξει συλλογική αντίδραση.
Το γεγονός ότι οι πυρηνικές Ρωσία και Κίνα έχουν
δεσμευτεί να υπερασπιστούν την Συρία, δημιουργεί κινδύνους για έναν νέο και πολύ
πιο σοβαρό παγκόσμιο πόλεμο.
Αυτές είναι ποινές!
Στην «πολιτισμένη» Ελλάδα, το κράτος δεν τιμωρεί αλλά «σωφρονίζει».
Για αυτό και οι ποινές που επιβάλλουν τα δικαστήρια είναι
συνήθως επιεικείς.
Κάποιος μπορεί να σφάξει, και να δολοφονήσει εν ψυχρώ έναν
συνάνθρωπό του για να του πάρει μια … κάμερα, και αν τυχόν συλληφθεί, και
δικαστεί, το πολύ πολύ να «φάει» ισόβια, δηλαδή είκοσι μόλις χρονάκια.
Στην άλλη πλευρά όμως του Ατλαντικού, τα πράγματα είναι
πολύ πιο σοβαρά.