Η αποψινή μας μελωδία

Χωρίς πολλά λόγια. Από τον TopGunZ...

Εδώ Στρατούλης! Χάνω λάδια…

Αναφέρομαι και πάλι στον βουλευτή και πρωτοκλασάτο στέλεχος του Σύριζα Δημήτρη Στρατούλη.

Αυτόν που μόλις τον πλησίασαν κάποιοι άγνωστοί του νεαροί ένα βράδυ, άρχισε να φωνάζει «βοήθεια, εδώ Στρατούλης… με δολοφονεί η Χρυσή Αυγή», λες και αποτελεί στόχο και όχι στόκο για τις «σκοτεινές» δυνάμεις της χώρας!

 

Στη συνέχεια είχε βγει σε όλα τα ΜΜΕ (υγιέστατος) καταγγέλλοντας την άνανδρη «απόπειρα δολοφονίας του» που σκοπό είχε να «φιμώσει την δημοκρατία».

Θερίζοντας την ανευθυνότητα.

Φυσικά κανείς δεν πιστεύει ότι ο κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης γυρίζει τα βράδια με Καλάσνικοφ και πυροβολεί εναντίον αντίπαλων πολιτικών κομμάτων. 

 

Ούτε ότι στην Κουμουνδούρου χαράσσονται επιχειρησιακά σχέδια για εμπρησμούς σπιτιών όπου διαμένουν συγγενείς πολιτικών αντιπάλων.

Είναι σίγουρο όμως ότι κάποια από τα άγουρα μυαλά, που απεραντολογούν εκείθεν του ΣΥΡΙΖΑ, πίστεψαν τον κ. Λαφαζάνη ότι ζούμε υπό γερμανική κατοχή κι αποφάσισαν να φυτέψουν μερικές σφαίρες στο γραφείο του εγχώριου Κουίσλινγκ.

Αντιδράσεις για την ταινία Argo του Ben Affleck.

Το Χόλυγουντ δείχνει να λατρεύει την νέα ταινία του Ben Affleck Argo, που αφορά σε μια παράπλευρη ηρωική ιστορία στην εποχή της κρίσης των Αμερικανών ομήρων στη Τεχεράνη το 1979.

 

Το ήδη βραβευμένο με Golden Globe, αλλά και με το Βραβείο των Κριτικών  κινηματογραφικό έργο έχει προταθεί για επτά Όσκαρ.

Ο Σαμαράς πρέπει να συνεχίσει την πορεία που χάραξε.

Εδώ και καιρό πιστεύω ότι ο Σαμαράς έχει τη στόφα του πραγματικού statesman, που αν είχε την τύχη να κυβερνήσει σε ομαλές εποχές, θα έκανε την μεγάλη διαφορά.

Δεν είναι ένας απλός διαχειριστής, ούτε και δείχνει να άγεται και να φέρεται από τα διάφορα συμφέροντα, και το πανάθλιο (για τη χώρα μας) λεγόμενο πολιτικό κόστος.

Τολμάει δηλαδή ως πολιτικός και πάει κόντρα στο ρεύμα, όταν αυτό είναι στρεβλό.

 

Τα καλά και τα κακά της μόδας…

Οι μόδες έρχονται και παρέρχονται.

Μια από τις σχετικά πρόσφατες μόδες είναι και αυτή των ξυρισμένων κρανίων, χάρη στην οποία οι φαλακροί γίνανε ιν!

 

Μια άλλη, είναι η μόδα του ξυρισμένου εφηβαίου, του λεγόμενου bikini waxing, που μάλλον ξεκίνησε από την Βραζιλία, και που σήμερα επικρατεί παγκοσμίως.

Αριστερός του κώλου!

«Πριν συναντήσει τον κύριο Σόιμπλε, ο κύριος Τσίπρας  κατέθεσε στεφάνι στον τάφο της Ρόζας Λούξεμπουργκ. Κόβω τον αριστερό μου όρχι ότι, αν κάποιος τον ρωτούσε ποιες ακριβώς ήταν οι θέσεις της Ρόζας Λούξεμπουργκ, θα έβηχε αμήχανα και θα άλλαζε συζήτηση»... έγραψε σήμερα στο Facebook ο βραβευμένος συγγραφέας Χρήστος Χωμενίδης, κάνοντας τα σχόλια στα «social media» να πάρουν φωτιά. 

Μιλώντας στο protothema.gr, ο Χρήστος Χωμενίδης, ενοχλημένος από τη διάσταση που πήρε η ανάρτησή του για λόγους άσχετους με το νόημα που εκείνος ήθελε να της δώσει, είπε: «Θα ήθελα να σκανδαλιστούμε για το αν όντως ο κύριος Τσίπρας ξέρει ή δεν ξέρει ποια είναι η Ρόζα Λούξεμπουργκ και όχι για τον τρόπο που έγραψα αυτό το σχόλιο στο Facebook.

Η αδιέξοδη λογική της βίας.

Είναι απόλυτα φυσιολογικό να χορεύουν οι σφαίρες από τα καλάσνικοφ στο γραφείο του Πρωθυπουργού ή σε οποιοδήποτε άλλο σημείο αυτής της χώρας.

Φυσιολογικό, επίσης, είναι να σκάνε γκαζάκια έξω από σπίτια δημοσιογράφων, να σπάνε τζαμαρίες τραπεζών, να ανατινάζονται γραφεία κομμάτων, να κτυπιούνται μέχρι θανάτου μετανάστες στον δρόμο.

Οι χειρότεροι εφιάλτες μας έχουν ζωντανέψει. 

Η κρίση έχει οδηγήσει στο περιθώριο μεγάλες ομάδες του πληθυσμού. Το γεγονός αυτό από μόνο του δημιουργεί βία.

Η πείνα είναι βία. Η ανεργία είναι βία. Αλλά αυτό δεν δικαιολογεί άλλες μορφές βίας! 

Ο πολιτισμός των social media.

Μέσα στον καιρό της αναγκαστικής έντυπης αρθρογραφικής αφλογιστίας, από τον Δεκέμβριο του 2011, όταν έκλεισε η «Ε», μέχρι σήμερα, τα δάχτυλα χτυπούσαν τις σκέψεις σε ευγενικές και φιλόξενες διαδικτυακές γωνιές ή στις ιδιοσυντήρητες κατασκευές των social media. 

 

Στις πλατφόρμες της κοινωνικής δικτύωσης οι άνθρωποι εξασκούν όλα τα μήκη και τα πλάτη της ρητορικής τους, από τα κατάλοιπα των ακαδημαϊκών σπουδών τους μέχρι τις μύχιες εξομολογήσεις στα ΚΨΜ.