The Year of the Cat....

Για τους παλιότερους!
Al Stewart...

Μήπως παραείμαστε χαλαροί με τους εγκληματίες;

Απαυδισμένος γενικά από την εγκληματικότητα, αλλά και την ατιμωρησία που επικρατεί στη χώρα μας, γίνομαι όχι μόνο πιο συντηρητικός, αλλά ακόμη και … μεσαιωνικός στις απόψεις μου περί σωφρονισμού.

Αυτή η «σοσιαλιστική» αντιμετώπιση των ενόχων, που χαρακτηρίζει το σύστημά μας, μπορεί να ήταν καλή για μια πετυχημένη, ουτοπική,  σοσιαλιστική κοινωνία, που θα είχε δημιουργήσει  τον «σοσιαλιστικό» άνθρωπο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ταιριάζει με την σημερινή Ελλάδα της κρίσης, της αθρόας λαθρομετανάστευσης, και της τεράστιας εγκληματικότητας που προκαλούν οι δυο αυτοί παράγοντες (και όχι μόνο).

Δυο πρόσφατα περιστατικά μου την έχουν δώσει. Κυριολεκτικά!

Μια ο μπαγλαμάς ο Πολωνός που βίασε σκυλίτσα!!!!, και μια  ο Πακιστανός που σκότωσε με το αμάξι του νεαρό μοτοσικλετιστή κάπου στη Καρδίτσα, και στη συνέχεια τον εγκατέλειψε στην άσφαλτο.

Ευτυχώς, κατά σύμπτωση, και στις δυο περιπτώσεις υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες που περιέγραψαν τους δράστες, και έτσι συνελήφθησαν.

Η εξαπατημένη γενιά του Κλικ και του Νίτρο…

"Οι βάρβαροι."

Οι βάρβαροι δεν θα ξανάρθουν απ`τα σύνορα.

Τους εκπαιδεύουν οι σοφοί με τηλεόραση.

Κι οι ορδές τους απ`τα παιδικά δωμάτια θα ορμήσουν.

Π.Α. Σινόπουλος

Εδώ και 20 περίπου χρόνια, η Ελλάδα άλλαξε.

Φτιασιδώθηκε.

Κυρίως εξαιτίας των πακέτων της ΕΕ στην αρχή, και του εύκολου δανεισμού λόγω ευρώ στη συνέχεια.

Και όπως σε κάθε περίπτωση ξαφνικού πλουτισμού, έτσι και εδώ αυτό που είδαμε ήταν συμπεριφορές μαντάμ Σουσού, και όχι μια χώρα που αρπάζει την ευκαιρία από τα μαλλιά προκειμένου να αναπτυχθεί πραγματικά.

Η πολιτική τάξη που μας έλαχε στη διαχείριση της ξαφνικής ευμάρειας ήταν αυτή που ήταν (Άκης, Μαντέλης, Βουλγαράκης, κλπ.) οπότε εκεί πάω πάσο.

Τι να πω άλλωστε;

Απλά επιβεβαιώνεται το ότι οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν.

Ένα άλλο μέτωπο όμως, στο οποίο δόθηκε μια πιο ουσιαστική (μακριά από τα πρωτοσέλιδα των πολιτικών εφημερίδων) μάχη, ήταν αυτό του λάιφ στάιλ, το οποίο όσο και ασήμαντο ή επιδερμικό αν φαντάζει, εν τούτοις είναι αυτό που διαμορφώνει την νεολαία.

Δηλαδή το μέλλον.

Και άρα το σημερινό μας παρόν….

Αλαβάνος: Εδώ Ταχρίρ…

Ο Αλέκος Αλαβάνος είναι ένας έμπειρος πολιτικός της Αριστεράς.

Έμπειρος, βεβαίως, δεν σημαίνει και ρεαλιστής.

Οχυρωμένος πίσω από μια ιδεοληπτική ανάγνωση του κόσμου (του), δεν θυμάμαι να έχει κάνει αυτοκριτική για τον αυταρχισμό και την ανελευθερία των κομμουνιστικών καθεστώτων που τόσο λάτρεψε.

Επί χρόνια ευρωβουλευτής, στην πραγματικότητα ήταν αδιάφορος για την ευρωπαϊκή ιδέα.

Πιο πολύ τον έθελγαν περιφερειακά, ακόμα και τριτοκοσμικά καθεστώτα. Εθνοκεντρικός και αγοραφοβικός, εργάστηκε περισσότερο για μια Ελλάδα περίκλειστη - και συνέβαλε στην περιθωριοποίηση, εντός του Συνασπισμού, των αριστερών ανανεωτικών δυνάμεων.
Το ότι, τελικά, έπεσε ο ίδιος στον λάκκο που έσκαψε, παραδίδοντας τελικά το κόμμα στον Αλέξη Τσίπρα, ήταν τεράστια προσωπική ήττα.

Αλλά ο Αλέκος Αλαβάνος είναι πεισματάρης, ενώ διαθέτει αντοχές και αισιοδοξία. Οπότε, ξανά προς τη δόξα τραβά.

Ζήσε το μύθο σου στο Ελλάντα….

Ήλιος, θάλασσα και κώλος…

Η Ελλάδα είναι μια ευτυχισμένη χώρα.

Ποια χρεοκοπία, ποιοι αυτόχειρες, ποιοι άστεγοι και ποιοι άνεργοι;

Εξόν και αν εννοούμε τη χρεοκοπία του στοχασμού, τους αυτόχειρες της ποίησης, τους άστεγους των ιδεών, και τους άνεργους των οραμάτων.

Γιατί εκεί βρίσκεται ο πυρήνας της Κρίσης.

Τα υπόλοιπα είναι ήλιος, θάλασσα και κώλος…

Έχει και συνέχεια …

Σαν την Ελλάδα της χρεοκοπίας, δεν έχει! 

Κι όχι δηλαδή ότι είναι πραγματικά η χώρα του ελεύθερου έρωτα.

Όχι!

Ούτε γι’ αυτό δεν είμαστε ικανοί.

Η “απελευθέρωση” και το “γκρέμισμα των ταμπού” είναι αποκλειστικά υπόθεση του Σαββατοκύριακου.

Κινητικότητα. Η εγκύκλιος…

Εγκύκλιο, με την οποία διευκρινίζει όλες τις απαραίτητες διαδικασίες για την υλοποίηση του προγράμματος κινητικότητας, εξέδωσε χθες το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης.

Ειδικότερα στην εγκύκλιο -και σε συνέχεια της έκδοσης των προβλεπόμενων Υπουργικών Αποφάσεων- αναλύονται τα έξι βήματα, με τα οποία θα οργανωθεί και θα πραγματοποιηθεί η ένταξη συνολικά 12.500 υπαλλήλων στο πρόγραμμα της κινητικότητας έως το τέλος Σεπτεμβρίου.

Έχουμε Χούντα!

Έχουμε;

Αυτή η αποδοχή πέφτει αμέσως στην πρώτη αντίφαση: μα καλά, πόσο χαζός είναι ο ελληνικός λαός που εξέλεξε μέσα σε 5 χρόνια τρεις χούντες;

Αλλά εδώ μάλλον πέσαμε και σε δεύτερη αντίφαση πολύ γρήγορα: εφόσον η φερόμενη ως χούντα εκλέχθηκε από το εκλογικό σώμα του λαού, είναι στ’ αλήθεια χούντα;

Όμως, παρόλες αυτές τις καταφανείς αντιφάσεις, η άποψη διασπείρεται στην κοινωνία και αναζωπυρώνεται κάθε φορά που είναι να περάσει ένα κρίσιμο νομοσχέδιο από τη βουλή ή όταν οι γνωστοί-άγνωστοι διαλύουν μια διαδήλωση και το αυταρχικό κράτος επεμβαίνει.