Μια Ζωή Σικέ (21)

Το απόγευμα έφθασε και ο ήλιος άρχισε να σβήνει.

Ξύπνησα στο παγωμένο πάτωμα.

Κάτι τέτοιο συνέβαινε μόνο όταν ήμουν μεθυσμένος του θανατά.

Αισθανόμουν όμως περδίκι.

Άλλωστε, δεν είχα πιεί απολύτως τίποτα όλη μέρα.

Κοίταξα τριγύρω μου αλλά ο πρόεδρος δεν φαινόταν πουθενά.

Ένα από τα συνηθισμένα παιχνίδια της νοσηρής μου φαντασίας σκέφτηκα.

Μέχρι που είδα τη πίπα στο τασάκι. Ξύλινη και κατά τα φαινόμενα πανάκριβη. Με ασημένιο στόμιο…

Οι παράλογοι «επαναστάτες».

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εκκένωση του κτιρίου της ΕΡΤ στην Αγία Παρασκευή αποτελεί κυβερνητική κίνηση για την αποκατάσταση της νομιμότητας.

Εδώ και έξι μήνες, κάποιοι καταληψίες (εργαζόμενους τους αποκαλούν πολλοί, αλλά δεν ήταν αφού είχαν απολυθεί) είχαν στήσει παρανόμως το δικό τους μαγαζάκι, εκεί που εξέπεμπε η πρώην κρατική τηλεόραση και το πρώην κρατικό ραδιόφωνο.

Έκαναν πειρατικές εκπομπές χρησιμοποιώντας την περιουσία του Κράτους, έλεγαν ότι ήθελαν χωρίς καμιά –δημοσιογραφική ή άλλης μορφής- δεοντολογία.

Χρησιμοποιούσαν κατά το δοκούν τον πανάκριβο εξοπλισμό που είχε χρυσοπληρώσει ο ελληνικός λαός, καλούσαν όποιον γουστάριζαν ή έλεγε όσα ήθελαν να ακούνε οι ίδιοι ή οι πολιτικοί υπερασπιστές τους.

Δηλαδή, η ανομία σε όλο της το μεγαλείο.

Ανομία για την οποία η κυβέρνηση ήταν πλέον έκθετη.

Μεταρρυθμίσεις και παροχές στην Ελλάδα.

“Ο καινοτόμος κάνει εχθρούς όλους εκείνους που ευημερούσαν κάτω από την παλιά τάξη πραγμάτων και μόνο χλιαρή υποστήριξη απ' όσους θα ευημερήσουν από τη νέα τάξη πραγμάτων (...) εν μέρει από το φόβο των αντιπάλων τους που έχουν την υποστήριξη των υπάρχοντων νόμων με το μέρος τους και εν μέρει επειδή οι άνθρωποι είναι κατά κανόνα δύσπιστοι και ποτέ στην πραγματικότητα δεν εμπιστεύονται τα καινούργια πράγματα αν πρώτα δεν τα δοκιμάσουν με την εμπειρία. Κατά συνέπεια αυτοί που μπορούν να επιτεθούν στις αλλαγές το κάνουν με λύσσα και η άμυνα που προτάσσουν οι άλλοι είναι απλώς χαλαρή”. (απόσπασμα από τον “Ηγεμόνα” του Νικολό Μακιαβέλι, κεφάλαιο 6, μετάφραση Φώντα Κονδύλη). 

Αυτά γράφτηκαν αρχές του 16ου αιώνα, όχι πολύ μακριά από την Ελλάδα, από έναν άνθρωπο που είχε υπόψη του μεταξύ άλλων και την ελληνική (μέχρι τότε) ιστορία και σε μια εποχή που στα μέρη μας εδραιώνονταν η Οθωμανική κυριαρχία και μαζί μ' αυτήν οι θεσμοί της και οι αντίστοιχες νοοτροπίες.

Γι' αυτά όμως θα επανέλθω παρακάτω, προς το παρόν παραμένοντας στα λόγια αυτού του τόσο οξυδερκή και αδίκως δυσφημισμένου στοχαστή της ύστερης Ιταλικής Αναγέννησης, νομίζω ότι δεν χρειάζεται κανείς να προσθέσει πολλά…

Βαθιά ψυχή και … πρόταση μομφής!

Στην αρχή ήθελα να γράψω για τον εκφωνητή που έκλεισε το πρόγραμμα της πάλαι ποτέ ΕΡΑ της ΕΡΤ λέγοντας «Βαθιά ψυχή!» (έτσι, αντεστραμμένο) ή για τον κ. Καμμένο, που δήλωνε πως ό,τι θα μεταδίδεται στο εξής από τη συχνότητα αυτή δε θα είναι ελληνικό, μα θα εκφράζει τις κατοχικές δυνάμεις.

Μετά όμως είπα ν΄ ασχοληθώ με κάτι σοβαρότερο, παρά με τα προσωπικά ψυχοδράματα του κάθε πικραμένου, που αναβιώνει στο κεφάλι του είτε το ραδιοθάλαμο του Ζαππείου τον Απρίλη του ΄41, είτε τον αμφιλεγόμενο Άρη Βελουχιώτη, είτε το σταθμό του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του ΄73 - κι όλα αυτά, εννοείται, σαν τη χειρότερα επαναλαβανόμενη φάρσα. (Εξάλλου, όποιος θέλει μπορεί να συνεχίζει να παρακολουθεί το πρόγραμμα της νομικά ανύπαρκτης ΕΡΤ από το αυτοσχέδιο υπαίθριο στούντιο που έχουν στήσει οι κυρίες και κύριοι συνδικαλιστές στη Μεσογείων. Τουλάχιστον όσο δε βρέχει ή δεν έχουν αρχίσει τα κρύα).

Ηρωισμός με το μέτρο…

Ο μέγας Λυρικός παντός εξεγερμένου Βασίλης Παπακωνσταντίνου ήταν απ’ αυτούς που αντέδρασαν αμέσως: «Ενα υπέροχο πρωινό, όπως επί Μεταξά, επί Παπαδόπουλου, επί δικομματικής».

Ηταν το πρωινό της 7ης Νοεμβρίου 2013, λίγες ώρες μετά την εισβολή των ΜΑΤ στο ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής.

Πρόσφορο για ηρωισμούς, της φθινοπωρινής ατμοσφαίρας συνηγορούσης.

Με άλλα λόγια, ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται κι οι λέξεις χορταίνουν την όρεξη. Πολύ θα το ήθελε ο αοιδός της εξέγερσης να ζει στιγμές παπαδοπουλικής δικτατορίας για να αποδείξει επιτέλους πως δεν πουλάει φούμαρα στο κοινό που τόσα χρόνια το ταλαιπωρεί με επαναστατική γυμναστική.

Ποιος δεν ελπίζει να γίνει ήρωας ενός νέου Πολυτεχνείου και να μπορεί, εννοείται, μετά την ηρωική εργολαβία, να επιστρέψει οίκαδε για το απαραίτητο ντουσάκι;

Μια χαρά δεν τα πήγαν οι ήρωες του παλιού Πολυτεχνείου;

Γιατί, βρε Ιστορία, δεν δίνεις και στα παιδιά μια δεύτερη ευκαιρία για να σταδιοδρομήσουν στο στερέωμα της δημοκρατίας;

Το λουλούδι ΕΡΤ!

Ένα οικονομικό έγκλημα διαρκείας σε βάρος της δημόσιας περιουσίας και των Ταμείων της ΕΡΤ, το οποίο συνεχιζόταν παρά την αλλαγή κυβερνήσεων, διοικήσεων και προσώπων, αποκαλύπτεται μέσα από τα 9 συνολικά πορίσματα του Σώματος Επιθεωρητών-Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης.

Αυτό που αποδεικνύεται μέσα από τις εκθέσεις ελέγχου είναι ότι το έγκλημα εις βάρος της ΕΡΤ ήταν διακομματικό και διαχρονικό και εξελισσόταν, βεβαίως, με τη συμμετοχή όλων: διοικήσεων, ορισμένων συνδικαλιστών και εργαζομένων, αλλά και των σταρ της ενημέρωσης, που λάμβαναν το δικό τους γενναίο μερίδιο από την πίτα.

Αλέξη μας κλέβεις το ψωμί!

Εγώ ο μνημονιακός, ο μπήξε, ο δείξε, υποστήριζα από την πρώτη στιγμή ότι ο δρόμος έξω από το ευρώ ισοδυναμεί με εξοστρακισμό στο φεγγάρι, όπου ο θάνατος είναι το μόνο εξασφαλισμένο αποτέλεσμα.

Κι ήρθε ο αντιμνημονιακός, ο επαναστάτης, ο αριστερός Αλέξης κι είπε το ίδιο.

Αλέξη μου κλέβεις το ψωμί!

Θέλω Λαφαζάνη, θέλω Στρατούλη, θέλω Λαπαβίτσα.

Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση έχει χάσει μία τεράστια ευκαιρία.

Με μία αντιπολίτευση που αλλάζει απόψεις πιο γρήγορα απ’ ό,τι κάποιος πουκάμισα, είναι κρίμα κι άδικο που δεν έχει κατορθώσει να περάσει ένα σοβαρό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων.

Ίσως το κάνει τελικά ο κ. Τσίπρας, με το καπέλο του μετανοημένου αριστεριστή που ασπάστηκε τις βασικές αρχές του μεταρρυθμιστικού τόξου.

Γιατί όχι; Σε αυτή την ζωή όλα τα έχουμε δει...