We R the Robots!

Kraftwerk in: We Are the Robots... from 1977!

Νότη, μη μιλάς πολύ...

«Αποχώρησε η Βανδή από το σχήμα». 

Τα πληκτρολόγια σε blogs, facebook, twitter πήραν φωτιά, οι πένες στα life style περιοδικά και εφημερίδες έλιωσαν, τα μεσημεριανά απέκτησαν τεράστιο θέμα για όλη την εβδομάδα, ενώ στον αντίποδα ο Νότης τροφοδότησε το πολιτικό ρεπορτάζ ανάλογα…

Η προσφορά του Νότη στο ελληνικό τραγούδι είναι δεδομένη, όπως και η αγάπη του κόσμου προς το πρόσωπό του.

Όμως, είναι αντιφατικό να ασκεί κριτική στο χρεoκοπημένο πολιτικό σύστημα οποιοσδήποτε εκπρόσωπος του καλλιτεχνικού χώρου, αν έχει εμφανιστεί σε ελληνική πίστα, αποδεχόμενος τους κανόνες της.

Ο Νότης, η Δέσποινα και όλοι οι αγαπημένοι μας καλλιτέχνες έχουν αποδεχτεί αυτούς τους κανόνες, ζουν από αυτούς.

Φαήλος υπέρ Άδωνι…

Με τον Αδωνι στο παρελθόν έχουμε φάει τα μουστάκια μας στο antinews.

Του είχα κάνει σκληρή κριτική, μπήκε, απάντησε και είχαμε έναν δημόσιο, σκληρό αλλά ευθύ διάλογο.

Τον είχα μεμφθεί για θέσεις δικές του και την πολιτεία του ΛΑΟΣ, για έλλειψη μέτρου και για το στιλ με το οποίο πούλαγε τα βιβλία του.

Βέβαια, όταν το ξανασκέφτηκα, βιβλία πουλάει ο άνθρωπος, όχι πρέζα ή ψευτοαριστεροσύνη.

Τον Θουκυδίδη, τον Ηρόδοτο, τον Αρριανό, τον Όμηρο στις εκδόσεις του τους έχω και τους ξαναδιαβάζω κάθε χρόνο.

Ο Πετράν και το ψέμα του πράσινου λάιφσταιλ…

 Ιερή συγκίνηση κατέβαλε προχθές το πανελλήνιο βλέποντας τον άρχοντα του life style, τον άνθρωπο που εκπροσώπησε με τον πιο δυναμικό τρόπο την άλλη Ελλάδα, της ψεύτικης γκλαμουριάς με δανεικά λεφτά, να οδηγείται στον ανακριτή.

Αν μάλιστα τον φωτογράφιζαν με χειροπέδες, ασφαλώς θα είχαμε μια μεγάλη επανάσταση.

Η νέα Ελλάδα, της φτώχειας, της οικονομικής κρίσης, του συμμαζέματος του κράτους και της ελπίδας για μια καλύτερη χώρα τα επόμενα χρόνια, συγκρούεται με την προηγούμενη Ελλάδα της δεκαετίας του ’90 που ο Πέτρος Κωστόπουλος ήταν άξιο τέκνο της.

Ξυπνάτε ρε….

Η είδηση ήταν πραγματικά ανατριχιαστική: «Παρασκευή 22.11.2013. Πλατεία Αμερικής, παράδρομος Σκαλιστήρη, φούρνος γειτονιάς: ένα παλικάρι 16 χρονών (όπως αποδείχθηκε αργότερα) μπαίνει μέσα και ευγενικά ζητάει από τον φούρναρη κάτι να φάει γιατί έχει μέρες. Ο φούρναρης σπεύδει να του δώσει τις δύο τελευταίες τυρόπιτες. Το παιδί κάθεται στο κατώφλι και με βουλιμία τρώει και τις δύο. Δευτερόλεπτα μετά αφήνει εκεί στο κατώφλι του φούρνου την τελευταία του πνοή.

Είχε πολλές μέρες τελικά να φάει και ο εξασθενημένος του οργανισμός δεν άντεξε.

Συγνώμη, αν σας χαλάω το Σαββατοκύριακο, αλλά ο νεκρός 16άχρονος από την πείνα δεν θα μάθει ποτέ τι σημαίνει το πρωτογενές πλεόνασμα του τεχνοκράτη.

Αλλά και δεν θα βρείτε την ιστορία του σε κανένα ΜΜΕ. Όπως και δεν διαβάζουμε τις τραγικές ιστορίες εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων….»

Για δες έναν Άριο…

Οι άνθρωποι, δυστυχώς, πάσχουν. 

Όχι από καρδιοπάθειες και εγκεφαλικά, ούτε από χοληστερίνες και εξαρτήσεις.

Οι άνθρωποι πάσχουν από σκέψεις ικανές να κάνουν συνάψεις δεδομένων, ώστε να τους οδηγήσουν σε ασφαλή και λογικά συμπεράσματα.

Είναι αξιοπερίεργο λοιπόν, πώς ο Νότης Σφακιανάκης με μητέρα τσιγγάνα, δηλώνει υποστηρικτής της Χρυσής Αυγής…

ΜΜΕ εκπόρνευσης.

Το να μένουν σταθερά τα πρόσωπα των τριών εξουσιών αμετάβλητα ή με μικρές διαφοροποιήσεις ήταν αναμενόμενο.

Την δουλειά που επιλέχθηκαν να κάνουν την διεκπεραίωσαν και με το παραπάνω και θα την διεκπεραιώνουν διότι αυτός είναι ο σκοπός της ύπαρξής τους.

Αυτό που προκαλεί όμως είναι όταν τα πρόσωπα που εκπροσωπούν την τέταρτη εξουσία -αυτή της δημοσιογραφίας- δεν έχουν αλλάξει στο παραμικρό.

Δέκα, είκοσι, τριάντα χρόνια οι αθώες περιστερές της “ανεξάρτητης” δημοσιογραφίας είναι στις θέσεις τους και όχι μόνο δεν σταλθήκαν σπίτι τους, αλλά τα τελευταία 5 χρόνια λαμβάνουν και εύσημα από το αναγνωστικό και τηλεοπτικό κοινό για τις θέσεις που παίρνουν στα κρίσιμα ζήτημα που αφορούν το λαό.