Dream Baby Dream...

Alan Vega & Suicide...

Η Ελλάδα τρώει (και φτύνει) τα παιδιά της.

Μια από τις πολλές διαχρονικές αλήθειες που μας χαρακτηρίζουν ως χώρα είναι και το βιβλικό «ουδείς προφήτης στον τόπο του».

Και άσχετα αν προσωπικά δεν ενστερνίζομαι τα περί του αρχαιοελληνικού μας DNA, και της «αιματολογικής» αδιάλειπτης συνέχειάς μας από την εποχή του … Θησέα, εν τούτοις με βάση την προσωπική μου αλλά και την γενική εμπειρία παραδέχομαι ότι οι Έλληνες όντως διαπρέπουν, αλλά μόνο  όταν βρεθούν έξω.

Τα παραδείγματα είναι πολλά και έχουν να κάνουν με συμπατριώτες μας που αν έμεναν στην χώρα τους, θα τους έτρωγε η μαρμάγκα.

Διότι όταν λέμε Ελλάδα, μιλάμε για την απόλυτη ισοπέδωση, που καλυμμένη πίσω από ιδεολογικοπολιτικούς μανδύες περί ισότητας, δημοκρατίας κλπ απλά πνίγει το κάθε ταλέντο, σε κάθε τομέα.

Με αποτέλεσμα να είμαστε όλοι ίσοι στην μιζέρια μας.

Πλην όμως περήφανοι Έλληνες και δημοκράτες.

Λες και οι υπόλοιποι δυτικοί λαοί ζουν κάτω από την μπότα του λοχία…

Η γαλάζια γλίτσα επί τω έργω….

Σας στηρίζει κάποιος; «Ανθρωπος που δεν στηρίχθηκε από την ώρα που γεννήθηκε, κατάντησε Μόγλης. Στην αρχή είναι οι γονείς, η οικογένεια, μετά ο σύζυγος, οι φίλοι, οι δικοί σου άνθρωποι».

Αυτό δήλωνε μιλώντας στο «Βήμα της Κυριακής» η κυρία Βασιλική Τζότζολα, το κορίτσι από την Ορεστιάδα που εμφανίστηκε το 2010 στην πολιτική σκηνή ως αναπληρωτής εκπρόσωπος της ΝΔ.

Η θρακιώτισσα δικηγόρος παραμονή Πρωτοχρονιάς διορίστηκε στο ΚΕΠΕ χωρίς διαγωνισμό, χωρίς μόρια, χωρίς την έγκριση του ΑΣΕΠ, χωρίς καν να προκηρυχθεί η θέση, σχεδόν στα κρυφά, ως νομική σύμβουλος στη θέση που δημιούργησε αποκλειστικά για αυτήν (καταβάλλοντας ομολογουμένως μεγάλη προσπάθεια) ο νυν πρόεδρος του Κέντρου Ερευνών και Προγραμματισμού καθηγητής Νίκος Φίλιππας.

Η καλή και η κακή βία…

Τελικά υπάρχει καλή και κακή βία;

Η θεωρία των δύο άκρων της βίας είναι υπαρκτή ή αποτελεί ένα στημένο πολιτικό παίγνιο που εξυπηρετεί τον λαϊκό διχασμό;

Αν και η βία δεν διαχωρίζεται και πρέπει να είναι καταδικαστέα από όπου και αν προέρχεται, η σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα αποδεικνύει το ακριβώς αντίθετο.

Πριν από μερικούς μήνες, η κοινωνία μας βίωσε μία ανείπωτη τραγωδία.

Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα και η εμπλοκή της Χρυσής Αυγής στην όλη υπόθεση, προξένησαν  τριγμούς.

Όλοι θεωρήσαμε πως κινδυνεύει η κοινωνική ισορροπία καί η δημοκρατία. Επίσης, δεν είναι λίγοι εκείνοι που φοβήθηκαν μία ενδεχόμενη κατάλυση του πολιτεύματος κατόπιν ενός νέου στρατιωτικού πραξικοπήματος.

Τα ΜΜΕ καπηλεύτηκαν τη δολοφονία του συνανθρώπου μας, έσπειραν τον τρόμο, καταδίκασαν τη Χρυσή Αυγή παρακάμπτοντας το έργο της δικαιοσύνης και όταν έγιναν οι απαιτούμενες προσαγωγές, ο πρωθυπουργός δήλωνε από τις ΗΠΑ πως εξαρθρώθηκε το φρικαλέο τέρας του νεοναζισμού.

Το διά ταύτα για την Χρυσή Αυγή.

Έγραφα για την Χρυσή Αυγή πως η καταστολή δεν μπορεί να εξαφανίσει τα μεγάλα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα.

Είναι σαν να έχεις πυρετό, λόγω βαριάς πνευμονίας κι εσύ να ασχολείσαι με ασπιρίνες μόνο με τον πυρετό. Θα τινάξεις τα πέταλα.

Πρέπει να αφιερώσεις ιδέες και πολιτικές πράξεις, για να εξαφανίσεις ή έστω να μειώσεις τις κοινωνικές αιτίες.

Κάτι που παρατήρησα ήταν η βαθιά ικανοποίηση πολύ μεγάλης μερίδας του κόσμου από τις συλλήψεις για το ΤΤ, ειδικά για τον Κοντομηνά.

Δεν τον ξέρω.

Η δικαιοσύνη θα κρίνει τι έκανε ή δεν έκανε, αυτός κι όποιοι άλλοι.

Όμως η αντίδραση των απλών ανθρώπων επιβεβαιώνει κάτι που γνωρίζαμε. Πως η ατιμωρησία επιχειρηματιών και πολιτικών, παίζει τεράστιο ρόλο για την απαξίωση του πολιτικού συστήματος και την οργή του κόσμου.

Ο απλός πολίτης σκέφτεται «500.000.000 ! Κι εμένα μου κόψανε τη σύνταξη, δεν μου πληρώνουν τα φάρμακα μου, απολύσανε τον γιο μου! Αν αυτοί έφαγαν πεντακόσια, φαντάσου πόσα φάγανε όλοι στο σύνολο».

Βαγγέλης Διαμαντόπουλος εφ’ όλης της ύλης…

Για να μη λένε μετά οι ψηφοφόροι του Σύριζα (ολέ) ότι δεν ήξεραν, σας παρουσιάζουμε την αναλυτική πολιτική σκέψη, και το πολιτικό μανιφέστο του «συστημικού αναρχικού» βουλευτή του Σύριζα (ολέ) Βαγγέλη Διαμαντόπουλου, μέσα από μια εκ βαθέων συνέντευξη που παραχώρησε στη Βασιλική Σιούτη.

Ο Βαγγέλης Διαμαντόπουλος είναι ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που η Ν.Δ «λατρεύει να μισεί» περισσότερο από κάθε άλλον.

Στοχοποιήθηκε από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στην πολιτική σκηνή, καθώς θεωρήθηκε από τα επιτελεία της Συγγρού εύκολος στόχος.

Κάτι οι αυθόρμητες δηλώσεις του, κάτι η αδιαφορία του για τον πολιτικό καθωσπρεπισμό, έκαναν τη Ν.Δ να πιστεύει ότι θα μπορούσε με ευκολία να τον εκθέσει και μέσω αυτού και το κόμμα του.

Ο βουλευτής Καστοριάς όμως, αποδεικνύεται πολύ πιο ανθεκτικός απ’ όσο περίμεναν και καθόλου ανυποψίαστος.

Πρέπει να βγούμε στις αγορές!

 Αυτό αποτελεί, εθνικού επίπεδου στόχο και φυσικά προϋποθέτει την επίτευξη συμφωνίας ελάφρυνσης του χρέους (μέσω της επιμήκυνσης της αποπληρωμής και της μείωσης του επιτοκίου δανεισμού).

Η άποψη αυτή έρχεται σε αντίθεση με τα λαϊκίστικα επιχειρήματα των κομμάτων της «δραχμής», τα οποία υποβαθμίζουν το στόχο, χωρίς να δίνουν απάντηση στο ερώτημα της χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας.

Όπως θα διαφωνήσω και με τη νεόκοπη λαϊκιστική άποψη, η οποία στην ελιτίστικη εκδοχή της, ισχυρίζεται ότι δεν πρέπει να βγούμε στις αγορές και α) δεν πρέπει να φύγει η τρόικα β) το επιτόκιο των αγορών θα είναι υψηλότερο και γ) θα σταματήσουν οι μεταρρυθμίσεις.