The Soft Parade...

The Doors.

Η πολιτική επιλογή του ...φραπέ σε πλαστικό…

Πηγαίνοντας κάθε πρωί στη δουλειά, όπως και χιλιάδες άλλοι τυχεροί που έχουν ακόμα δουλειά ή/και την πολυτέλεια να μην κάνουν οικονομία ακόμα και σε αυτό, αγοράζω στο δρόμο ένα πατροπαράδοτο φραπεδάκι.

Για καλή μου τύχη εδώ που μένω τώρα (εδώ και κοντά δύο χρόνια) έχω πολλές επιλογές.

4-5 τυροπιτάδικα που προσφέρουν καφέ σε πλαστικό συν 3-4 αλυσίδες (franchise) με τιμές, ελέω κρίσης, καλές λίγο-πολύ σε όλα αυτά τα καταστήματα…

Το άπειρον της ανθρώπινης βλακείας (και οι πτυχιούχοι).

Κάποτε, ήμουν ιδιαίτερα περήφανος, που κατάφερα και τελείωσα πανεπιστήμιο, νομίζοντας (ως νέος και άμυαλος) ότι πέτυχα κι εγώ, κάτι το σημαντικό.

Κάποτε θαύμαζα τους δικηγόρους, τους γιατρούς, και γενικά τους πτυχιούχους ΑΕΙ, θεωρώντας ότι είναι κάτι το διαφορετικό, ότι είναι μορφωμένοι, και πως οι γνώσεις και τα πτυχία τους, τους κάνουν καλύτερους ανθρώπους.
Μέχρι που μεγάλωσα, μπήκα στην «αγορά», και παραφράζοντας τον Βολταίρο, γνώρισα τους πτυχιούχους και μίσησα τα πτυχία…

Συνεχίζουν να σαμποτάρουν οι «συνδικαλιστές».

 ια άλλη μια φορά οι τεμπέληδες της εύφορης συνδικαλιστικής κοιλάδας κατάφεραν να κάνουν ρεζίλι όλη τη χώρα.

Μέλη του ΠΑΜΕ κατά κύριο λόγο αλλά και του ΣΥΡΙΖΑ και άλλων… εναλλακτικών οργανώσεων κατέβηκαν στο κέντρο της Αθήνας για να εμποδίσουν να ανοίξουν τα καταστήματα στο ιστορικό κέντρο.

Έμπαιναν με το έτσι θέλω μέσα στα μαγαζιά, απειλούσαν τους επιχειρηματίες και τους υπαλλήλους, τους ανάγκαζαν να βάλουν λουκέτο.

Κι αν δεν το έκαναν κάθονταν μερικές δεκάδες μπροστά από τις πόρτες των καταστημάτων και φώναζαν με ντουντούκες συνθήματα.

Επιτέθηκαν φραστικά μάλιστα και σε Έλληνες και ξένους που ήθελαν να κάνουν τα ψώνια τους σε μια περιοχή που είναι η «βιτρίνα» της χώρας.

Στη σάρκα της δημοκρατίας ασέλγησα κι εγώ…

Το παρακάτω «παραλήρημα» είναι σχόλιο ενός επισκέπτη σε ανάρτηση του Antinews του 2010, αλλά μοιάζει σημερινό, αν όχι διαχρονικό.

… Ανάθεμα και κατάρα στους κλέφτες του δημόσιου βίου... κρεμάλα στους πολιτικούς.... να πάνε φυλακή τα λαμόγια... κάθαρση τώρα… είναι μερικές απ τις κραυγές των αγανακτισμένων ελλήνων για την κρίση.

Κρίση που δείχνει αξεπέραστη όσα δις.ευρω και να μας δανείσουν… κρίση που δεν είναι μόνο λογιστική, κρίση που δεν αποτυπώνεται μόνο σε οικονομικά μεγέθη, αλλά είναι κρίση βαθύτατη και ριζωμένη πια στις ζωές όλων μας.

Είναι κρίση αξιών, νοοτροπίας και ήθους…

Περί μαύρης εργασίας…

Πριν 3 χρόνια, ο φίλος μου ο Δημήτρης, έπιασε δουλειά στο σουβλατζίδικο που μόλις είχε αγοράσει ο κουμπάρος του ο Κυριάκος.

Την επιχείρηση την πούλησε κοψοχρονιά στον Κυριάκο ο προηγούμενος ιδιοκτήτης, επειδή έβγαινε στη σύνταξη.

Σε καλό σημείο-πέρασμα και με όλα τα απαραίτητα παρελκόμενα. Στημένη δουλειά δηλαδή.

Ένα βάψιμο του έριξε ο Κυριάκος και άρχισε να δουλεύει, αφού παραιτήθηκε από την καλοπληρωμένη δουλειά του. 

Η (προφορική) συμφωνία ήταν τους πρώτους μήνες να έχει ως υπάλληλο και τον προηγούμενο ιδιοκτήτη ως ψήστη, για να του μάθει τη δουλειά. Ύστερα από ένα μήνα όμως, ο Κυριάκος τον έδιωξε. 

Ψηφίστηκε το νομοσχέδιο περί προαγωγών και κρίσεων στο δημόσιο.

Ολοκληρώθηκαν οι εργασίες του Α' Θερινού Τμήματος της Βουλής.

Δεκτό κατά πλειοψηφία έγινε από το Α' Θερινό Τμήμα το νομοσχέδιο του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και στα άρθρα, τις τροπολογίες και στο σύνολο για την τροποποίηση διατάξεων Κώδικα Κατάστασης δημοσίων υπαλλήλων και ΝΠΔΔ - επιλογή προϊστάμενων οργανικών μονάδων.

Ο αρμόδιος υπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, αφού επισήμανε ότι με το νομοσχέδιο αυτό δίνεται η ευκαιρία στους πολλούς και άξιους δημόσιους υπάλληλους να ανελιχθούν σε θέσεις ευθύνης, εξαπέλυσε επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ ότι ο λόγος του είναι στείρα καταγγελτικός χωρίς να περιέχει πρόταση διακυβέρνησης.