Run...

Snow Patrol

Η απόλυτη σχιζοφρένεια…

Μιλάμε για μεγάλη τρέλα. Για πραγματική σχιζοφρενική συμπεριφορά σε όλα τα επίπεδα.

Την οποία δεν μετριάζει ούτε η κρίση, ούτε η ανέχεια.

Ψήφους να παίρνουμε, κι ας πα’ να καεί το σύμπαν.

Πρώτη περίπτωση αυτή της Δούρου που ζήλωσε τη καρέκλα του Αλέξη και έχει πάρει φόρα για μεγαλεία…

Τι κάνει;

Από τη μια ως «αριστερή» καταγγέλλει όπου σταθεί και όπου βρεθεί τη φαύλη μπλε και πράσινη κομματοκρατία των προηγούμενων δεκαετιών (την οποία παρεμπιπτόντως υπηρέτησε πιστά), και από την άλλη, την ώρα που η συγκυβέρνηση έστω με την απειλή της τρόικα πάει να βάλει μια τάξη στο δημόσιο, κυνηγώντας πλαστογράφους και παράνομα μονιμοποιηθέντες, η ίδια έρχεται να τους υπερασπιστεί!!!!

Για τα ψηφαλάκια που λέγαμε…

Ο Σταύρος, το Ποτάμι, και ο Σύριζας…

Έχω πει κι άλλη φορά, ότι αν δεν ήμουν σαμαρικός, ίσως και να γινόμουν ποταμίσιος.

Και όχι μόνο επειδή πολλοί καλοί μου φίλοι ήδη έχουν βουτήξει στα νερά του, αλλά επειδή θεωρώ τον Θεοδωράκη συμπαθητικό, και πάνω απ’ όλα ως διαθέτοντα κοινό νου.

Που στη σημερινή αλαλούμ εποχή του γενικευμένου αγαναΧτισμού, αυτό το στοιχείο είναι και σπάνιο και πολύτιμο.

Τον έχω γνωρίσει προσωπικά, έχουμε μιλήσει, και έχω παρακολουθήσει μια δυο ομιλίες του.

Ο άνθρωπος πατάει στη γη, αυτά που λέει θα τα έλεγα κι εγώ (και ο Σαμαράς), και σε γενικές γραμμές δεν με απωθεί.

Κάθε άλλο…

Οι ουρές κι ο κούκος…

Mεσημέρι στην πλατεία Κοραή της Αθήνας.

Ένα μεγάλο πανό στην είσοδο του Μετρό γράφει: «Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ-λτη τώρα».

Γύρω-γύρω κάποιοι μοιράζουν στους περαστικούς φυλλάδια «ενάντια στα χαράτσια».

Αργότερα κοιτάζω τις ειδήσεις της ημέρας και βλέπω ότι από τις βασικές ήταν οι ουρές που σχηματίστηκαν στις τράπεζες για την πληρωμή του φόρου.

Έψαξα να βρω και για την «κινητοποίηση», που εγώ την είχα θεωρήσει πολύ «ψόφια».

 Ήταν αυτό που λέμε «τρεις κι ο κούκος» για ένα θέμα που έχει γίνει τόσος ντόρος.

Γίναμε όλοι αριστεροί;

Μια φορά κι έναν καιρό δεν ήταν και τόσο μόδα να δηλώνεις αριστερός.

Πολύ πιο χάι ήταν να ορίζεις τον εαυτό σου ως προοδευτικό, πεφωτισμένο, ριζοσπάστη, έστω και εκσυγχρονιστή -με την καλή έννοια.

Αυτό το φόρα παρτίδα "αριστερός", να το γράφεις στο κούτελο και να μην το σκύβεις το κεφάλι, το αποτολμούσε λίγος κόσμος.

Για την πλειοψηφία των πολιτών ήταν κάτι πασσέ, κάτι παλιάκο, κάτι που μύριζε μούχλα, σαν τις βάτες στα σακάκια ένα πράγμα…

Το «θύμα του ΕΝΦΙΑ»…

«Το 2010 εγώ δεν πέρασα καλά. Ούτε την επόμενη χρονιά. Ούτε την άλλη. Είχα βιώσει τα γεγονότα κάπως σαν προσωπική ήττα. Είχα μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στους ανθρώπους.

Δεν μπορούσα να φανταστώ πως η χώρα μου, οι άνθρωποι γύρω μου, ακόμα και οι δικοί μου άνθρωποι, αντιδρούσαν τόσο σπασμωδικά, τόσο τυφλά, τόσο αυτοκαταστροφικά στην πρώτη στραβή.

Και σε μια «στραβή» που στο κάτω-κάτω αφορούσε μόνο λεφτά, μείωση εισοδημάτων. Τι θα κάναμε δηλαδή αν μας συνέβαινε κάτι χειρότερο;» γράφει στις 24/9 ο Φώτης Γεωργελές κι αναρωτιέμαι εάν το είχα γράψει κι εγώ κάποτε, έτσι ακριβώς, χωρίς να αλλάξω μια λέξη.

Το 2010 κι εγώ δεν πέρασα καλά.

Δεν μπορούσα να χωνέψω ότι ήμασταν απρόθυμοι να δούμε την πραγματικότητα, να δείξουμε ότι διαθέτουμε γερή κράση, να κινηθούμε στη σωστή κατεύθυνση, ότι δε διαθέταμε καν ένστικτο αυτοσυντήρησης.

Το μόνο καταφύγιό μου ήταν οι ελάχιστοι άνθρωποι με τους οποίους μπορούσα να συνεννοηθώ.

Και το χιούμορ, το οποίο -με τους συγκεκριμένους ελάχιστους ανθρώπους- έφτανε στο όριο του μακάβριου, επειδή γύρω μας νιώθαμε ατμόσφαιρα θανάτου. Θανάτου της λογικής…

Μια εικόνα παλιάς Θεσσαλονίκης…

Έχουμε δει πολλές ασπρόμαυρες φωτογραφίες από την πόλη, με πολλά ιστιοφόρα να δένουν κατά μήκος της Παλιάς Παραλίας.

Η άφιξη αυτού του πανέμορφου ιστιοφόρου το πρωί στο λιμάνι, ταξίδεψε όσους το είδαν σε άλλες εποχές…