10.1.15
Οι ελληνικοί κομματικοί στρατοί…
Ή αλλιώς: Γιατί πρέπει να είμαστε επιεικείς με τους Έλληνες αρχηγούς
κομμάτων.
Ο Τσίπρας λέει έκανε αυτό.
Πώς θα απαντήσει ο Σαμαράς
λέει αναρωτιέται άλλος;
Και ποιες θα είναι οι
κινήσεις Βενιζέλου;
Και ο Θεοδωράκης πώς τοποθετείται;
Πώς θα παίξει τα χαρτιά του
ο ΓΑΠ;
Είναι λογικό.
Εθνικές εκλογές έχουμε,
πρωθυπουργό πάμε να βγάλουμε, μιλάμε με τα ονόματα των αρχηγών πιο συχνά ίσως
από τα ονόματα των κομμάτων.
Είναι λογικό και για άλλο
ένα λόγο: Το πολιτικό σύστημα είναι πρωθυπουργοκεντρικό σε καταθλιπτικό βαθμό.
Αν το καλοσκεφτεί κανείς, ο
εκάστοτε πρωθυπουργός, ιδίως όταν το κόμμα του έχει την απόλυτη πλειοψηφία στη
βουλή είναι περισσότερο ένας δικτάτορας που εκλέγεται επί θητεία παρά ένας από
τους πυλώνες της πολιτειακής εξουσίας.
Τα μέσα λοιπόν είναι κατ’
εικόνα και καθ’ ομοίωση του στόχου...
Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί την τελευταία ευκαιρία...
Αντιθέτως με την υφέρπουσα βεβαιότητα, η στήλη πιστεύει πως ο κίνδυνος
αποπομπής της Ελλάδας από το ευρώ μέσω του εξαναγκασμού της σε οικειοθελή
αποχώρηση είναι υπαρκτός.
Η αποπομπή της Ελλάδας αναδεικνύεται σε ένα από
τα ελάχιστα όπλα που έχουν απομείνει στις πολιτικές και οικονομικές
ελίτ της Ευρωζώνης για να τιθασεύσουν τα κινήματα διαμαρτυρίας του νότου
που έχουν λάβει πολιτική σάρκα και οστά και προηγούνται στις δημοσκοπήσεις…