M83
19.7.15
Κλαυσίγελως…
Μπορεί να γελάσαμε με τη ψυχή μας εξαιτίας της υπουργοποίησης
Χαϊκάλη, αλλά και κάποιων άλλων αλαφροΐσκιωτων του συνονθυλεύματος των
συριζανέλ που μας κυβερνάνε, όμως τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά.
Διότι πέρα από τον Χαϊκάλη, τον Πάντζα, τον
Κουράκη, τον κυρ Αλέκο Φραπεδιάρη, τον μοδάτο Φίλη, και άλλους γραφικούς,
υπάρχει και μια στιβαρή ομάδα συριζαίων που … σκάβει τον λάκκο μας.
Αναφέρομαι π.χ. σε άτομα όπως αυτά που
αποτελούσαν ως προχθές την τριπλέτα της Ελπίδας, τον Δραχμαζάνη, την Κατάντια Βαλαβάνη,
και την σταφιδιασμένη Τασία.
Άτομα που πέραν της ελαφρότητας, των
αναχρονιστικών αντιλήψεων, και της
πολιτικής ανωριμότητας που τα χαρακτηρίζουν, για μένα προσωπικά είναι και άκρως
επικίνδυνα…
Τυπικά, ουσιαστικά και αναγκαία…
Πολλή συζήτηση γίνεται αυτές τις μέρες για τον
ανασχηματισμό της Πρώτης Φορά Αριστερά Κυβέρνησης (άρα τύποις για την Δεύτερη
Φορά Αριστερά).
Ιδιαίτερη προβολή έτυχε ο κύριος Χαϊκάλης:
δευτεροκλασάτος ηθοποιός της χρυσής εποχής των χαμηλής ποιότητας σήριαλ της
Ελληνικής τηλεόρασης, όπου η νομιμοποίηση και η προώθηση κάθε παράταιρης και
λάθους συμπεριφοράς η οποία χαρακτήριζε τον μεταπολιτευτικό νεοέλληνα ήταν το
βασικό ζητούμενο.
Άνευ κάποιου σοβαρού πτυχίου ή άλλου προσόντος
που να τον κατατάσσουν επιλέξιμο για την θέση του Υφυπουργού Κοινωνικών
Ασφαλίσεων, πόστο νευραλγικό για μια χώρα της οποίας η σωτηρία βασίζεται στην
εξυγίανση του όλου συστήματος Πρόνοιας και Συντάξεων.
Θέση η οποία απαιτεί ευρεία γνώση της
στατιστικής επιστήμης και υψηλές δυνατότητες διαχείρισης έργων...
Άκου σύντροφε…
Άκου σύντροφε, όταν άρχισες να
αποδομείς τη Σώτη Τριανταφύλλου στην αρχή χαριτολογώντας και μετά βρίζοντας
απροκάλυπτα ομολογώ το διασκέδασα, γιατί τη Σώτη και το ''Εργοστάσιο των
μολυβιών'' της δεν την γούσταρα και γώ.
Συνέχισες αρπάζοντας τη Διβάνη. Μιά από τα ίδια,
με έπιασες μπόσικο και κει.
Tο κατάπια ίσως και να υπερθεμάτισα και γω σε
μια δυο παρέες, παρασυρμένος απ'τον καταρρακτώδη οίστρο των διάσημων
αριστερίστικων τρολ.
Κάποια στιγμή άρχισα να χάνω το λογαριασμό…