Bo Didley
9.11.15
Ο Φίλης και η άρρωστη σχέση των “φοιτητοπατέρων” με Επιστήμη και Δημοκρατία…
Δεν θα άξιζε να επανέλθουμε στο Νίκο Φίλη και
τον συρφετό της «πολιτικής ορθότητας» που τον περιστοιχίζει, εάν οι πρόσφατες
δηλώσεις και κινήσεις του δεν υποψίαζαν βάσιμα για γενικότερες βιαστικές
κινήσεις εθνικών συμβιβασμών. Ηδη οι δηλώσεις Μέρκελ και Γιουνκέρ του
στυλ «έ, δεν θα κάτσουμε τώρα να τσακωθούμε για 10 μίλια θάλασσας στο Αιγαίο»
καθώς και η εσπευσμένη για τις 17 Νοεμβρίου επίσκεψη Τσίπρα στην Τουρκία
προϊδεάζει για το τι επίκειται… Αλλά για αυτά θα μας δοθεί η ευκαιρία σχολίων
προσεχώς.
Στο παρόν ας ρίξουμε μια προσεχτικότερη ματιά
στις εμμονές του Νίκου Φίλη περί «επιστημονικών» αναλύσεων σχετικά με την
Ποντιακή Γενοκτονία στις οποίες δήθεν μετέχει και στις εγκλήσεις του περί
«δημοκρατικότητας» και ειδικά στο γεγονός ότι κάθε φορά που ανοίγει το στόμα
του και μιλά για «δημοκρατία» ο ακροατής έχει την εντύπωση ότι ο Φίλης είναι ο
μοναδικός ιδιοκτήτης και τιμητής της έννοιας «Δημοκρατία»…
Το κυβερνητικό πλυντήριο της Χρυσής Αυγής…
Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε τον ΣΥΡΙΖΑ
να καλύπτει πολιτικά την Χρυσή Αυγή. Όταν ξεκίνησε η ποινική δίωξη εναντίον
της, μιλούσαν για «παρέμβαση στο έργο της δικαστικής εξουσίας» και για
«πολιτικό σόου της κυβέρνησης για επαναπατρισμό ακροδεξιών ψήφων».
Αργότερα, είδαμε τη Ζωή Κωνσαντοπούλου να
χαϊδεύει ως Πρόεδρος της Βουλής τους νεοναζί, τον Υπουρό Εξωτερικών Ν. Κοτζιά
να καλεί το Μιχαλολιάκο ως συνομιλητή για το ζήτημα του Σκοπιανού, ενώ κανείς
δεν μπορεί να ξεχάσει την άτυπη συμμαχία τους στο δημοψήφισμα, όταν κανένα
στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε το θάρρος να δηλώσει «δε θέλουμε τις ψήφους των
νεοναζί, οι χρυσαυγίτες να μην έρθουν να ψηφίσουν την πρότασή μας»…
Το... νέο καθεστώς…
Με την ταχύτητα των εξελίξεων, η θητεία
της κυβέρνησης, που μετρά μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου κάτι λιγότερο από
δύο μήνες, μοιάζει με αιώνες. Η κόπωση της κοινωνίας και η πλήρης απογοήτευση
από το ψέμα και τον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ που τώρα αποκαλύπτονται πλήρως στα
μάτια των πολιτών έχουν προκαλέσει μια άνευ προηγουμένου φθορά.
Η περιδίνηση μεταξύ υποσχέσεων και
πραγματικότητας καταρρίπτει τον μύθο της εναλλακτικής πολιτικής. Κυρίως όμως
εκθέτει ανεπανόρθωτα τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος έχει καταφέρει να
απογοητεύσει πλήρως τους ψηφοφόρους του, χωρίς να κερδίσει την εμπιστοσύνη των
Ευρωπαίων συνομιλητών του, οι οποίοι του χαϊδεύουν τα αυτιά, αλλά δεν του
δίνουν ούτε πόντο…
Πρώτη Φορά Αριστερά…
Η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ τον περασμένο Ιανουάριο
επιδέχεται πολλές αναγνώσεις. Μια απ’ αυτές, μάλλον παραμελημένη, δείχνει πόσο
έχουμε προοδεύσει αν αναλογιστούμε ότι στο παρελθόν, δηλαδή πριν από μερικές
δεκαετίες, μια διαφαινόμενη άνοδος της Αριστεράς, πόσω μάλλον η επικράτησή της,
θα αντιμετωπιζόταν ως θανάσιμος κίνδυνος και θα ενεργοποιούσε τους
κατασταλτικούς μηχανισμούς του μετεμφυλιακού κράτους.
Την επομένη των εκλογών του Ιανουαρίου, όμως, ο
Τσίπρας μετακόμισε στο Μαξίμου ως φυσικό επακόλουθο του αποτελέσματος, το οποίο
ουδείς αμφισβήτησε. Οι καιροί έχουν όντως αλλάξει...
Ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις (το λέει και ο Τράγκας)!
Σαν να μην πέρασε μια μέρα, σαν να μην έγιναν οι
εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου και η κυβέρνηση βρίσκεται ακριβώς στο ίδιο σημείο:
όλα τα καυτά μέτωπα της διαπραγμάτευσης είναι ανοιχτά, το προσφυγικό δεν έχει
λυθεί και οι πολίτες σε κατάσταση χειρότερη από κάθε άλλη φορά.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, στο Μέγαρο Μαξίμου έχουν
στα χέρια τους μυστικές δημοσκοπήσεις που μόνο πανικό μπορούν να
προκαλέσουν στους κυβερνώντες καθώς η φθορά είναι μεγάλη. Το μόνο ενθαρρυντικό
-για τους ίδιους- είναι ότι μέχρι στιγμής κανένα κόμμα δεν έχει καρπωθεί αυτή
την πτώση της κυβέρνησης…