Girls Just Want to Have Fun...

Cindy Lauper

Λάκης ο λαϊκιστής …

Περσινό, αλλά επίκαιρο...

Οπαδός ενός ιδιότυπου επαρχιωτισμού, χρησιμοποιεί την καλλιτεχνική του δύναμη για να τον προπαγανδίσει. Πολιτικά αδαής, μονολιθικός, ναΐφ, αντιευρωπαίος, ο Λάκης Λαζόπουλος υπήρξε και παραμένει ένας δογματικός. Ισχύς του, η λήθη – κι ας έχει, κατά καιρούς, επικαλεσθεί στις τηλεοπτικές του εκπομπές τη διαπλαστική ισχύ της ιστορίας. Χάρη στη λήθη μπορεί να σκεπάζει όχι μόνο τις καλλιτεχνικές του αστοχίες όσο, κυρίως, τις επιλογές του στη ζωή του και στην πολιτική.

Πριν από καιρό, με πήρε στο τηλέφωνο ένα φιλικό μου πρόσωπο. Είχα καιρό να ακούσω νέα του, χάρηκα με τη συνομιλία μας, δώσαμε υποσχέσεις να συναντηθούμε σύντομα από κοντά και, πριν κλείσουμε τη συνομιλία μας, με ρώτησε ποιος με έβαλε να γράψω ένα αρνητικό κείμενο για τον Λάκη Λαζόπουλο –κείμενο που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα όπου εργάζομαι^[1]. Ξαφνιάστηκα, διότι το φιλικό μου αυτό πρόσωπο ξέρει καλά ότι δεν υπάρχει περίπτωση να με βάλει κανείς να γράψω οτιδήποτε επί παραγγελία ενώ, αν είχε διαβάσει καλά το επίμαχο κείμενο, θα είχε διαγνώσει ότι είναι υπαγορευμένο από μια βαθιά ανάγκη ξεκαθαρίσματος των πραγμάτων – και όταν έχω αυτή την ανάγκη μπορώ να βάζω τη διασκέδαση πάνω κι απ’ τη δουλειά. Και για μένα, το κείμενο εκείνο ήταν διασκέδαση…

Πόνεσε ο Σπίρτζης, δάκρυσε ο Βελουχιώτης…

Η εικόνα του Άρη Βελουχιώτη που είχε στο γραφείο του ο υπουργός, δάκρυσε όταν αυτός υπέγραφε την παραχώρηση των αεροδρομίων στον εχθρό. Και σε ποιον εχθρό; Τον πιο μισητό. Τον Γερμανό.

Θυμήθηκε ο Άρης τη δική του εποχή. Τότε πάλι κάποιοι υπέγραψαν και κάποιοι πάλι έκλαιγαν. Περασμένα ξεχασμένα, είπε μέσα του, ενώ τα δάκρυα έτρεχαν.

Το αγαπούσε αυτό το παιδί, τον Σπίρτζη, από τότε που ήταν στο ΠΑΣΟΚ. Πρακτικός άνθρωπος, έβλεπε μπροστά. Το μέλλον. Εννοείται, το δικό του μέλλον.

Τώρα δεν μπορεί, ο πρωτοκαπετάνιος, να καταλάβει τι του συνέβη και παρέδωσε τα αεροδρόμια στους απογόνους αυτών που πριν εβδομήντα και παραπάνω χρόνια, αυτός, ο Άρης, πολεμούσε. Ίσως υπάρχει εσωτερικός εχθρός που ανάγκασε το αγαπημένο του παιδί να υπογράψει, έστω με πόνο ψυχής, μονολόγησε ο Βελουχιώτης...

Αθάνατος!!!!!

Δύο φωτογραφίες που έχουν τραβηχτεί το 1920 και το 1941 δείχνουν ένα πρόσωπο να μοιάζει εκπληκτικά στον Πούτιν, κάνοντας πολλούς  να πιστεύουν ότι είναι αθάνατος ή ότι έχει την δυνατότητα να ταξιδεύει στον χρόνο!

Για τον Πούτιν έχουν γραφεί πολλά, άλλοτε αληθινά και άλλοτε απίθανα. Αυτή την φορά όμως οι φανατικοί υποστηρικτές του ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο, καθώς υποστηρίζουν ότι εκτός των άλλων ιδιοτήτων του, είναι και... αθάνατος. Ή ακόμα καλύτερα, μπορεί να ταξιδεύει στον χρόνο…

Συγγνώμη, το “Carol’’ δεν μου φάνηκε καλό…

Ήδη έχει 7.8 στο ΙΜDb. Υποψήφια για πέντε Όσκαρ εκ τω οποίων καλύτερης σκηνοθεσίας και πρώτου γυναικείου ρόλου. Πρωτοκλασάτα ονόματα φιγουράρουν στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Ο λόγος για το Carol του Τοντ Χέινς, που εμένα δεν με έπεισε.

Η Κέιτ Μπλάνσετ, σαγηνευτική μέσα στις στενές πένσιλ τουίντ φούστες, κορτάρει τη νεαρή Ρούνι Μάρα. Η πλούσια κυρία ερωτεύεται τη φτωχή πωλήτρια με ταλέντο στη φωτογραφία, ενώ παράλληλα τρέχει ένα δράμα οικογενειακό για την πρώτη, ούσα μητέρα ενός μικρού κοριτσιού και ήδη χωρισμένη λόγω της προηγούμενης… ανήθικης συμπεριφοράς της.

Οι αγωνιστές του ΣΥΡΙΖΑ…

Την τελευταία εβδομάδα ένας μετανάστης σκοτώθηκε από ηλεκτροπληξία στην Ειδομένη, οι υπόλοιποι μετανάστες φάγανε το ξύλο της αρκούδας από τα ΜΑΤ (με τις κάμερες κλειστές με το ζόρι) και ένας καστανάς συνελήφθη διά της βίας στη Θεσσαλονίκη. Όλα αυτά παράλληλα με ένα πολύ σκληρό μνημόνιο το οποίο ήρθε κυριολεκτικά από πουθενά.

Θα περίμενε κανείς η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη αλλά και κάποιες πόλεις της Περιφέρειας να φλέγονται. Έντυπος Τύπος και –κυρίως– ίντερνετ να έχουν γεμίσει από αιχμηρά άρθρα τα οποία θα στηλίτευαν την «ρατιστισκή» και «νεοφιλελεύθερη» κυβέρνηση. Τίποτα όμως. Απειροελάχιστες αντιδράσεις, προερχόμενες σχεδόν αποκλειστικά από τον αντιεξουσιαστικό χώρο και το χώρο της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς…

Εξαπατώ, κλαψουρίζω, κυβερνώ…

Υπάρχουν πολλές μέθοδοι πρώτα για να πάρεις την εξουσία και μετά για να συνεχίσεις να την κατέχεις. Η εξαπάτηση είναι μία από αυτές. Και δεν είναι, ασφαλώς, νέα. Δηλαδή, εδώ δεν ισχύει το «πρώτη φορά αριστερή (με ολίγον από εθνικολαϊκοθρησκευτική δεξιά) εξαπάτηση».
 

Εχουν προηγηθεί άλλοι. Η ειδοποιός διαφορά εντοπίζεται μόνο στην ποσότητα των ψευδών και των υποσχέσεων που δόθηκαν μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Δηλαδή, μέσα σε  ελάχιστους μήνες ειπώθηκαν τόσα ψέματα και έγιναν τόσες ανέφικτες εξαγγελίες, που οι προηγούμενοι χρειάστηκαν χρόνια για να τα κάνουν...