Αυτοτρολάρεται ο Τσίπρας;

Υπάρχει η περίπτωση ο πρωθυπουργός ν' αυτοτρολάρεται; Αν συνέβαινε αυτό, σημαίνει πως έχει χιούμορ, θα ήταν καλό δείγμα ο αυτοσαρκασμός.

Φοβάμαι πως δεν ισχύει, ο κ. Τσίπρας δεν έχει τέτοια αίσθηση χιούμορ. Αντίθετα, θέλει να πιστεύουμε ότι εννοεί όσα λέει και όσα γράφει. Ακόμα και αν αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα ή την ερμηνεία των γεγονότων του πρόσφατου παρελθόντος στα οποία ήταν πρωταγωνιστής.

Επιμένει να διαστρέφει την αλήθεια και να την προσαρμόζει σ' ένα αφήγημα που τον εξυπηρετεί και να ελπίζει προφανώς πως υπάρχουν ακόμα κάποιοι που μπορούν να τον πιστέψουν...

Ο κινηματίας βασιλεύς…

Μπορεί να μην μπόρεσε να σκίσει το μνημόνιο, αλλά έχει ξεσκίσει την πραγματικότητα.

Τρεις φορές την προηγούμενη εβδομάδα η κυβέρνηση επιτέθηκε αποτελεσματικά στην πραγματικότητα. Με πρώτο αγωνιστή τον Πίτερ Παν στη Χώρα του Ποτέ, υπουργό Παιδείας Νίκο Φίλη. 

Μιλώντας στην Επιτροπή Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία, στην οποία θα κάνει σκληρό διάλογο με όσους συμφωνούν μαζί του, ο Νίκος Φίλης ανακοίνωσε τα σχέδιά του για 14χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση, ολοήμερο δημοτικό σχολείο και «τολμηρό ανασχεδιασμό» των πανεπιστημίων. Βεβαίως ο υπουργός δεν πετάει στα σύννεφα και καταλαβαίνει ότι για να γίνουν όλα αυτά χρειάζονται φράγκα. Εχει σκεφτεί όμως πώς θα τα εξασφαλίσει. «Με διακομματική συνεννόηση και κοινωνική συναίνεση». Ετσι απλά. Και αν η διακομματική συνεννόηση και η κοινωνική συναίνεση δεν φτάσουν, θα ντύσει τη Σία Αναγνωστοπούλου Τίνκερμπελ να πετάει χρυσόσκονη για να ολοκληρωθεί το παραμύθι.

Η επιστροφή των εθνικών συνόρων!

Από τότε που πρωτολειτούργησε το 2000, η γέφυρα Oresund που ενώνει την Σουηδία με την Δανία, αποτέλεσε συμβολικό μνημείο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και της ελεύθερης διασυνοριακής διέλευσης, σε τέτοιο βαθμό που οι πολίτες που την διέσχιζαν καθημερινά είχαν ξεχάσει ότι υπάρχει.

Την περασμένη όμως Δευτέρα, η Σουηδία επανέφερε τους συνοριακούς ελέγχους και περιορισμούς προκειμένου να βάλει φρένο στην πλημμύρα των προσφύγων, με αποτέλεσμα η γέφυρα αυτή να αποτελεί σήμερα ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της επαναφοράς των εθνικών συνόρων στην Ευρώπη…

Όχι κ. …Λάκη…Παπακαλιάτη!

Είδα την ταινία του Παπακαλιάτη…

Είναι πράγματι μια ταινία που αξίζει κάποιος να δει στον κινηματογράφο. Όχι γιατί είναι μια καλή ταινία- το »καλή» με τους όρους του εμπορικού κινηματογράφου. Αλλά για δυο κυρίως λόγους:
1) Ποτέ δεν θα την έβλεπα ολόκληρη αν δεν είχα πληρώσει εισιτήριο.
2) Είναι πολύ διδακτική για το χάλι της ελληνικής κοινωνίας και κατά συνέπεια του ελληνικού κινηματογράφου.

Ο Παπακαλιάτης είναι μαιτρ των ταινιών για πρωτόζωα. Χαρίζει απλόχερα σεξ- θυμό-κλάμα. Ας δούμε πρώτα τα καλά του έργου κατά την ταπεινή μου ματιά.

Ήταν πράγματι μια ταινία καλογυρισμένη, σε πρότυπα που την διαχωρίζουν με σαφήνεια από την αηδιαστική προχειρότητα της »χρυσής εποχής» της Βουγιουκλάκη και από την αβάσταχτη σοφιστικέ αφέλεια των ταινιών τύπου Βούλγαρη...

Το κράτος "σιδερώνει" τους πολίτες…

Όταν το κράτος εσκεμμένα λειτουργεί υστερόβουλα εις βάρος των πολιτών, πώς είναι δυνατόν να απαιτεί από τους πολίτες φορολογική συνείδηση; Δεν είναι μία ή δύο οι περιπτώσεις, είναι πάμπολλες. Και αρκετές αυτές "μουλωχτές", τις οποίες ανακαλύπτει κανείς όταν θελήσει να είναι... νομοταγής. Έχοντας απέναντί του ένα ανέντιμο κράτος.

Είναι εντυπωσιακή η περίπτωση που μου διηγήθηκε ένας αναγνώστης, καλός φίλος του Capital.gr, την περίοδο των εορτών, μη μπορώντας να πιστέψει αυτό που του συνέβαινε. Δεν είναι μία περίπτωση κάποιας βαρύγδουπης μπίζνας ή μιας μεγάλης επένδυσης που ταλαιπωρείται. Είναι μια ιστορία καθημερινής τρέλας που δείχνει την σκόπιμη παγίδα που με υστεροβουλία και εντελώς απαράδεκτα έχει στήσει το ελληνικό δημόσιο σε πολίτες...

Τσίπρας: O μεγάλος ηττημένος του 2015…

 «Οι αγώνες σου, τους έδινες μέρα και νύχτα. Ο πρώτος ήτανε νίκη, ο δεύτερος ήτανε νίκη, ο τρίτος, ο τέταρτος και ο πέμπτος σίγουρες απαράγραπτες νίκες. Πώς διάβολο βγήκες έτσι χαμένος, καταποντισμένος;» 

Τάκης Σινόπουλος: Ο χάρτης

 

Κρέμασε ο στόμας του απ τους αγώνες για προκοπή!

Ακριβώς πριν ένα χρόνο, όταν έμπαινε το 2015, ο Αλέξης Τσίπρας είχε κερδίσει τις ευρωεκλογές και κάλπαζε προς την εξουσία. Μέσα στη χρονιά κέρδισε δύο βουλευτικές εκλογές και το δημοψήφισμα. Οι νίκες αυτές έκαναν αρκετούς να τον θεωρούν ανίκητο και μάλιστα στη Νέα Δημοκρατία ορισμένοι αναζητούν τον ηγέτη εκείνον που θα μπορούσε να τον αντιμετωπίσει...