Tarantula...

Eleventh Dream Day

Εχοντες δεν υπάρχουν πια, τους πάτησε ο ΣΥΡΙΖΑ!

Πόσες και ποιες αμαρτίες έχει ακόμα να πληρώσει αυτός ο λαός; Πόσο ακόμα θα αντέξει αυτό το μαρτύριο του Προμηθέα εν ονόματι «μεταρρυθμίσεων» που έρχονται απανωτά και πέφτουν στο τρύπιο πιθάρι; Ποιος επιτέλους θα μας πει «πληρώστε κι αυτά - είναι τα τελευταία»;

Πότε επιτέλους θα έρθει η στιγμή που θα πιάσουμε πάτο και θα ξέρουμε ότι δεν έχει παρακάτω; Ρητορικά μάλλον τα ερωτήματα, καθώς αυτοί που είναι αρμόδιοι να απαντήσουν έχουν άλλες προτεραιότητες, όπως την αναδιανομή των τηλεοπτικών αδειών!

Κερδάμε και στο Αιγαίο!

Ή αλλιώς: Τουρκικός έλεγχος στο Αιγαίο, με την βούλα των «πατριωτών»…

Προσωπικά, χρόνια ολόκληρα (πολύ πριν τον ανακαλύψουν καν κάποιοι ψηφοφόροι του) γράφω για τον Σύριζα και το τι θα συμβεί αν τυχόν έρθει ποτέ στην εξουσία. Βέβαια, ελάχιστοι  με διαβάζουν, αλλά κι από αυτούς σίγουρα υπάρχουν πολλοί που δεν πίστευαν (ούτε πιστεύουν) αυτά που λέω, θεωρώντας τα υπερβολικά.

Εξ ου και ο Σύριζας όχι μόνο ήρθε στην εξουσία (ψηφισμένος δυο και τρεις φορές) αλλά μας κατσικώθηκε για τα καλά στο σβέρκο, διαλύοντας σε χρόνο ντε τε τα πάντα όλα, και άντε τώρα να τον διώξεις… ειδικά όταν ακόμη και σήμερα  ένα μεγάλο μέρος των υποστηρικτών του σου απαντάει «γιατί, μήπως κι ο Αντωνάκης καλύτερος ήταν»; Τι να πεις και τι να αποκριθείς σε αυτό το συριζέικο επιχείρημα; Στο μόνο που έπεσα έξω όσον αφορά σε αυτά που θα γίνονταν, είναι το μέγεθος της καταστροφής, που δεν την περίμενα τόσο μεγάλη, αλλά  και στη ταχύτητα με την οποία οι συριζαίοι  επέφεραν το χάος…

Συμβαίνουν και αλλού…

Λέμε για τους δικούς μας δημοσίους υπαλλήλους, αλλά τα ίδια χάλια συμβαίνουν κι αλλού. Και μάλιστα σε χώρες της Δύσης, όπου δεν υπάρχει κυβέρνηση (συριζέικης) Ελπίδας, όπου η ατιμωρησία και η αργοσχολία στο δημόσιο να επιβραβεύονται, και σε πολλές περιπτώσεις να αποτελούν κριτήριο προαγωγής.

Όπως π.χ. στην Ισπανία, όπου ένας 69χρονος συνταξιούχος πλέον δημόσιος (δημοτικός) υπάλληλος τιμωρήθηκε με χρηματικό πρόστιμο, επειδή οι ανώτεροί του διαπίστωσαν ότι έλειπε από την θέση εργασίας του για τουλάχιστον έξι ολόκληρα χρόνια (πληρώνονταν όμως κανονικά)…

Τα κατά συνθήκην ψεύδη για τους αγρότες…

Την ώρα που μια ομάδα αγροτών έσπαγε τα τζάμια του υπουργείου Γεωργίας, ένας βουλευτής της αντιπολίτευσης είπε από το βήμα της Βουλής, απευθυνόμενος στους συναρμόδιους υπουργούς: «Δεν τρελάθηκαν ξαφνικά. Το κάνουν γιατί τους είπατε ψέματα». Και υπενθύμισε ότι ο Πρωθυπουργός «ανέβηκε στο τρακτέρ», ότι έδωσε πολλές υποσχέσεις και άλλα γνωστά.

Πράγματι, έτσι είναι. Και σε αυτό το θέμα η σημερινή κυβέρνηση θερίζει ό,τι έσπειρε: τα παχιά λόγια του Αλέξη Τσίπρα και του Πάνου Καμμένου, ότι εκείνοι θα προστάτευαν την «χειμαζόμενη αγροτιά», την οποία οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν «εξοντώσει»...

Η εκκωφαντική σιωπή του Συριζαίου ψηφοφόρου…

Α​​πό τη στιγμή της υπογραφής του τρίτου μνημονίου το καλοκαίρι που μας πέρασε, δεν είναι μόνο η κυβέρνηση που βρίσκεται υπό πίεση, αλλά και, ψυχολογικά τουλάχιστον, οι ψηφοφόροι της. Στις παρέες, οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ γίνονται αντικείμενο πειραγμάτων από αυτούς των κομμάτων της αντιπολίτευσης και ιδιαιτέρως αυτούς του «Ναι» του δημοψηφίσματος, που αισθάνονται πως παίρνουν μια γλυκόπικρη εκδίκηση.

Οι ψηφοφόροι της «πρώτης φοράς Αριστερά» αντιμετωπίζονται από πολλούς συμπολίτες τους είτε ως εξαπατημένοι ρομαντικοί είτε ως επικίνδυνα αφελείς. Είναι φανερό πως οι καιροί που στις κοινωνικές συναθροίσεις οι του ΣΥΡΙΖΑ κουβαλούσαν μια αύρα ελπίδας και ενθουσιασμού έχουν παρέλθει…