Μάρδας, ο ταχυδακτυλουργός…

O Δημήτρης Μάρδας, συμπαθής οικονομολόγος πανεπιστημιακός, μετεωρίστηκε απο την πάλαι ποτέ κοσμοσφαίρα του ΠΑΣΟΚ, μέσω μίας ενδιάμεσης αντιμνημονιακής ρητορικής, στο μαγικό κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Πλειοδοτώντας ως φαίνεται σε αυτή την απομάγευση, εισάγει έκτοτε με ατάραχο ύφος περισπούδαστες νεωτερικές καινοτομίες άλλοτε λογιστικού και άλλοτε εξωτικού χαρακτήρα.

Ο Μάρδας προσγειώθηκε στην αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ κάπως ουρανοκατέβατα. Συνέχισε δε ακάθεκτος να πολιτεύεται λίγο ουρανοπαρμένα σε μία πρωτοφανή κωμικοσοβαροφανή εκδοχή…

Καταστρέψτε τους Βάρβαρους…

Όλοι εκτός από τον πρόεδρο των ΗΠΑ μοιάζουν να αντιλαμβάνονται ότι ο πολιτισμένος  κόσμος βρίσκεται σε ολοκληρωτικό πόλεμο με το σατανικό ριζοσπαστικό Ισλάμ. Το Ισλαμικό Κράτος, ή ISIS ή ISIL, κερδίζει έδαφος και συνενώνοντας τα διάφορα εξίσου ριζοσπαστικά ισλαμικά κινήματα σε ολόκληρο τον πλανήτη, έχει πλέον καταστεί ένας τρομερός αντίπαλος.

Η ομιλία του Ομπάμα στην Αβάνα είχε στόχο, είπε, τον λαό της Κούβας και την κομμουνιστική  ηγεσία της, όπως και το αμερικανικό κοινό. Ήταν μια έκκληση για μια νέα εποχή επικοινωνίας και συνεργασίας με την δικτατορία του Κάστρο. Όμως το νόημα της ομιλίας ήταν ανησυχητικό, ειδικά το όχι και τόσο λεπτό υπονοούμενο που άφησε, ότι πριν το 1969 οι ΗΠΑ προσπάθησαν να «ελέγξουν» την Κούβα, συνεχίζοντας έτσι τις ατελείωτες συγγνώμες του για τον τρόπο που η Αμερική ηγείται του ελεύθερου κόσμου…

Παρακμή, περιθώριο και παρεπόμενα…

Το να βρεθεί ένας άπειρος και ανεπαρκούς μορφώσεως άνθρωπος από τις έδρες του λαϊκισμού στα ευρωπαϊκά σαλόνια των διαπραγματεύσεων είναι μία εξαντλητική υπόθεση. Γίνεται δε εξοντωτική όταν κάποιος αγνοεί τεράστια κομμάτια κανόνων και όρων που οριοθετούν τις ευρωπαϊκές υποθέσεις και το πλαίσιο μέσα στο οποίο οι διάφορες πτυχές τους γίνονται αντικείμενο διαπραγματεύσεων. 

Υπό αυτή την έννοια, σε μία διαπραγμάτευση κρίσιμη είναι και η ίδια η συγκρότηση του βασικού υπευθύνου, καθώς και η όλη πορεία του στην ζωή που τον οδήγησε να κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Είναι αυτονόητο ότι, στις περιπτώσεις αυτές, όσο υψηλότερο είναι το επίπεδο της θεωρητικής υποδομής του υπεύθυνου μίας διαπραγματεύσεως τόσο καλύτερα καταλαβαίνει και χειρίζεται το πλήθος των παραμέτρων οι οποίες συνιστούν τελικά την σύγχρονη πραγματικότητα. Η τελευταία δε, στις μέρες μας υπακούει σαφέστατα στις αρχές της πολυπλοκότητος, οι οποίες, με την σειρά τους, κάνουν απαραίτητη την ανάγκη μίας πολυσύνθετης κριτικής σκέψεως…

Το πονηρό σχέδιο του Ταγίπ Ερντογάν…

Η 29η Απριλίου είναι μια σημαντική ημέρα για τους πρόσφυγες που έχουν καταφύγει στην Τουρκία. Κι αυτό γιατί συμπληρώνονται πέντε χρόνια από τότε που έγινε η πρώτη καταγραφή σε τουρκικό έδαφος προσφύγων που έφυγαν από τη Συρία, προτού καν πέσει ούτε μια σφαίρα, και με βάση τον υφιστάμενο νόμο δικαιούνται να καταθέσουν αίτηση για να λάβουν την τουρκική υπηκοότητα.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Radical» (18/03/2016), στην Τουρκία ζουν 2.720.000 πρόσφυγες από τη Συρία και 170.000 από το Ιράκ, ενώ ο αριθμός των παιδιών που έχουν γεννηθεί στην Τουρκία από Σύρους πρόσφυγες ανέρχεται στις 152.000. Αν συνυπολογίσουμε και το 1.000.000 πρόσφυγες που έχουν καταφύγει στην Ευρώπη και είναι πιθανόν να επιστραφούν στην Τουρκία, με βάση την προσφάτως υπογραφείσα συμφωνία με την Ε.Ε., τότε ο συνολικός αριθμός των προσφύγων, που σταδιακά θα αποκτήσουν την τουρκική υπηκοότητα και φυσικά το δικαίωμα ψήφου, ξεπερνά τα 4.000.000!

Εν Τούτω … Καρανίκα!

Ο κόσμος καίγεται γύρω μας και εμείς πέρα βρέχει... Στις 22 Απριλίου θα έχουμε αξιολόγηση μας βεβαιώνει ο Σταθάκης. Οι πρόσφυγες είναι επενδυτές... μας λέει ο Μάρδας. Θα πατάξωμεν... τη διαπλοκή λέει (σε ήχους... Πατακού) ο Παππάς. Θα φάμε τον Μουζάλα υπόσχεται ο Καμμένος. Δική σας δουλειά είναι μόνο να φορολογείσετε για τον Καρανίκα...

Ο τίτλος, βγαλμένος από τα άριστα και με νόημα σχόλια του "arkudeas" (τον διαβάζω πάντα και παντού) αποδίδει (με τρεις λέξεις) τη δυστυχία μας με την, πρώτη φορά αριστερά, αν και το πλήρες (με πέντε λέξεις) σχόλιό του "Εν Τούτω Καρανίκα... 30 φάσκελα" είναι ακόμη πιο εύστοχο. 

Αλλά ας δούμε που βρισκόμαστε. Και τι είναι αυτό που δικαιώνει την ευστοχία του σχολιαστή...