John Taverner
29.4.16
Τσίπρας: Μεταξύ «θριάμβου και καταστροφής»…
Στο λεπτό όριο μεταξύ «θριάμβου και καταστροφής»
κινείται πλέον η κυβέρνηση. Ενώ έχει δεχτεί τη λογική του επιπλέον «πακέτου»
3,6 δισ. ευρώ των λεγόμενων προληπτικών μέτρων και δέχεται να υπάρξει μηχανισμός με ενδιάμεσες αξιολογήσεις
ακόμη και ανά τρίμηνο και αυτόματες περικοπές -σε περίπτωση απόκλισης από τους
στόχους του προγράμματος- από συγκεκριμένους κωδικούς του προϋπολογισμού που θα
έχουν προσυμφωνηθεί, αρνείται την ψήφιση συγκεκριμένων μέτρων που θα
αθροίζονται στα 3,6 δισ. ευρώ.
Αναρωτιέται κανείς αν αυτή η διαφορά είναι λόγος
για να εγερθεί ξανά ζήτημα «πολιτικής διαπραγμάτευσης» και να στηθεί σκηνικό
κρίσης που θυμίζει το καλοκαίρι του 2015. Αν η κυβέρνηση πιστεύει ότι οι
υπολογισμοί του ΔΝΤ είναι λάθος
και, επομένως, δεν θα χρειαστεί να εφαρμοστεί το «προληπτικό» πακέτο μέτρων,
γιατί «τα στύλωσε»; Σε τι μπορεί να
ελπίζει τώρα η κυβέρνηση;
Δεν έχουν τσίπα!
Έφυγαν από το κόμμα που τους ανέδειξε, γιατί,
όπως δήλωσαν, δεν μπορούσαν να υπογράφουν μνημόνια. Υποστήριζαν και
υποστηρίζουν πως αυτοί παρέμειναν αμετακίνητοι στις απόψεις τους. Το κόμμα τους
μεταλλάχθηκε. Και μετακόμισαν στο ΣΥΡΙΖΑ.
Αναφέρομαι στα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που είναι πλέον
βουλευτές, υπουργοί και αξιωματούχοι του κυβερνώντος κόμματος, καθώς έκριναν
πως το πολιτικό μέλλον τους στο κόμμα που τους ανέσυρε από την αφάνεια έληξε...
Στην πρέσα ο ελληνικός λαός και όχι οι Τσιπροκαμμένοι…
Τελικά, η «ανάσταση της οικονομίας» δε θα
συμπέσει με την «ανάσταση της ορθοδοξίας», παρά την… προφητεία Τσίπρα (την
προφητεία Καμμένου ότι το πάσχα βγαίνουμε από το Μνημόνιο δεν την πήρε στα
σοβαρά ούτε η Κουντουρά). Οι… γραμματείς και φαρισαίοι των ιμπεριαλιστών
δανειστών έχουν άλλα σχέδια.
Δεν ξέρουμε αν θα είναι η σημερινή συγκυβέρνηση
των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που θα κληθεί να βάλει την υπογραφή της κάτω από τη συμφωνία που
θα κλείνει την αξιολόγηση ή αν θα παραχωρήσει τη θέση της σε κάποιο κυβερνητικό
σχήμα ευρύτερης μνημονιακής στήριξης. Εκείνο που ξέρουμε είναι ότι ο ελληνικός
λαός έχει μπει στην πρέσα εδώ και έξι χρόνια κι αυτή εξακολουθεί να τον
συνθλίβει. Και θα εξακολουθήσει να τον συνθλίβει για πολλά χρόνια, αν δεν κάνει
εκείνος ό,τι χρειάζεται για να σπάσει η πρέσα...
Αμόρφωτοι, αδίστακτοι, αγράμματοι…
Η εξουσιολαγνεία έλκει, όμως ο εξουσιολάγνος
εθίζεται στην εξουσία και τελικά καταστρέφεται. Αυτός είναι ο πιο συνηθισμένος
δρόμος για τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι είναι ηγέτες επειδή νομίζουν ότι
μπορούν εσαεί να εξαπατούν, να κοροϊδεύουν και να υποτιμούν. Ας έχουν υπ’ όψιν
τους ότι η βαθειά περιφρόνηση προς το κοινό οδηγεί σε άσχημο τέλος.
Από την άποψη αυτή, ο κ. Αλέξης Τσίπρας και οι
εταίροι του έχουν ήδη εισέλθει σε έναν πολύ ολισθηρό δρόμο, τον οποίο, βέβαια,
οι ίδιοι επέλεξαν. Σίγουρα δε, η έξοδος από αυτόν δεν μπορεί να γίνει με
επικοινωνιακά τεχνάσματα και λαϊκιστικές κορώνες –ιδιαίτερα όταν οι σημερινοί
φορείς της εξουσίας συνδυάζουν άγνοια και απαιδευσία, ιδιότητες που δύσκολα
κρύβονται ακόμα και όταν ηχούν δυνατά τα τύμπανα της προπαγάνδας. Συνεπώς, ό,τι
και αν «μηχανεύονται» η κυβέρνηση και κυρίως ο επικεφαλής της, η κατάσταση
μόνον κινδύνους εγκυμονεί...
Μας τελείωσε ο ΣΥΡΙΖΑ(ς)…
Έξι χρόνιας ζωής
συμπλήρωσε στις
23 Απριλίου ο ΣΥΡΙΖΑ, δεδομένου ότι η γενέθλια πράξη του είναι ουσιαστικά η
ανακοίνωση του πρώτου μνημονίου. Ενδεχομένως, μετά από χρόνια, τα στελέχη του
ΣΥΡΙΖΑ να πηγαίνουν στο Καστελόριζο για να αποτίσουν φόρο τιμής στον τόπο
εκείνο που τους έδωσε το δικαίωμα να ζήσουν το όνειρό τους. Διότι, κακά τα
ψέματα, ο ΣΥΡΙΖΑ χτίστηκε πάνω σε ένα όνειρο ή, για να ακριβολογούμε, πάνω σε
ένα μύθο. Αυτό του αντιμνημονίου.
Για αυτό και κατά τη γνώμη μου, μετά τις 14
Αυγούστου, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει λόγο ύπαρξης. Το βέρτιγκο στο οποίο βρίσκονται τα
στελέχη του είναι εμφανές, η απουσία γραμμής είναι προφανής, ενώ και οι
προδομένοι ψηφοφόροι του σταδιακά τον εγκαταλείπουν…