Brain Damage...

Pink Floyd

Ένας απέραντος εγωισμός πάνω από την πόλη…

Οι μέρες περνάνε, το καλοκαίρι μοιάζει με παυσίπονο στα μυαλά των περισσότερων μετά τα κακά οικονομικά μέτρα που έρχονται μπροστά μας, η κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει τον εαυτό της πως πετυχαίνει στόχους, η αντιπολίτευση προσπαθεί να πείσει τον εαυτό της πως μπορεί να βάλει καινούριους και η ζωή συνεχίζεται. Με φωνές, με εντάσεις, με μια βαριά καθημερινότητα που δε φτάνει ούτε η ζέστη ούτε η αλμύρα της θάλασσας για να την ελαφρύνει.

Στο λιμάνι του Πειραιά έρχονται τα κρουαζιερόπλοια, μα δε βρίσκουν λιμάνι, οι επισκέπτες θέλουν να πάνε στα μνημεία, μα δε βρίσκουν μνημεία ανοιχτά. Tο μετρό λειτουργεί με βάση τον όποιο απεργιακό ωροσκόπο του, οι μετανάστες περιφέρονται εντός και εκτός λεκανοπεδίου ως ατραξιόν. H τουριστική περίοδος της χώρας έχει ξεκινήσει και για πρώτη φορά μετά από χρόνια δε φοβάμαι την τσαπατσουλιά ή το δε βαριέσαι, όλα θα γίνουν. Πρώτη φορά με τρομάζει το τόσο έντονα μαζικό και απόλυτο «Δε με νοιάζει»...

Πόσο λεβέντης είναι ο Παύλος Πολάκης;

Λίγες ώρες προτού ο Παύλος Πολάκης ισχυριστεί ότι υπάρχει και νέο παραδικαστικό κύκλωμα, η ολομέλεια της Βουλής ψήφισε την άρση της ασυλίας του προκειμένου να δικαστεί για πολεοδομική παράβαση. Η παράβαση δεν αφορούσε την εμφύτευση ζώντων ανθρώπων… τρία μέτρα κάτω από τη γη, αλλά κάποιο δημοτικό έργο την εποχή που ο Πολάκης ήταν δήμαρχος.

Ομορφάντρας!

Στην πατρίδα μας συνηθίζονται αυτά. Συχνά ο δημοτικός άρχοντας θέτει το τοπικό συμφέρον υπεράνω της νομιμότητας. Η κοινή παρανομία προάγεται σε κοινωνικό ακτιβισμό, σε άδολη εκδήλωση λεβεντιάς. Δεν τα έχει κάνει και ο Απόστολος ο Γκλέτσος; Τα έχει κάνει και τα παραδέχεται. Ο Γκλέτσος βέβαια έχει συντηρήσει την υστεροφημία του με την ιστορική δήλωση για το ψάρι που ψήνεται και από τις δύο πλευρές. Ο Παύλος Πολάκης δεν θα έλεγε ποτέ κάτι τέτοιο. Αλλωστε και το ψάρι θα το τρώει ωμό...

Η Δεξιά της Αριστεράς…

Ο χαρακτηρισμός δεξιά αριστερά χρονολογείται από την εποχή της γαλλικής επανάστασης και αφορούσε τις θέσεις που καταλάμβαναν οι πολιτικές ομάδες στο χώρο των συνελεύσεων. ´Εκτοτε αυτές οι λέξεις απέκτησαν εννοιολογικό περιεχόμενο και ταυτίστηκαν με τα αντίστοιχα ιδεολογικά και πολιτικά ρεύματα.

Στη χώρα μας οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες, κυβερνώσες ή μη, γνωρίζοντας τα χαρακτηριστικά της μαζοποιημένης κοινωνίας, επιρρεπούς στις απλουστεύσεις, πρόσθεσαν στο οπλοστάσιό τους τις λέξεις αυτές και τις χρησιμοποίησαν όχι τόσο για να υπενθυμίζουν τη συνεπή προσήλωσή τους στις ιδέες και θέσεις του πολιτικού ρεύματος που υπηρετούν αλλά κυρίως για να θέτουν τη διαχωριστική γραμμή με τους κομματικούς αντιπάλους...

Κενής λογικής, το ευαγγέλιο…

Στην Αμερική, η αντιπαράθεση γίνεται ανάμεσα σε αυτούς που θεωρούν ότι τα όπλα και η ανεξέλεγκτη διάθεσή τους, χωρίς περιορισμούς και ελέγχους κατοχής, είναι ο λόγος πίσω από την τρομοκρατική επίθεση -την αποκαλούν μαζική δολοφονία- και από την άλλη με τους ισλαμοφοβικούς, οι οποίοι διατείνονται ότι το μίσος κατά του δυτικού τρόπου ζωής και η ομοφοβία των ισλαμιστών είναι η αιτία.

Μάλιστα. Δηλαδή, η αιτία δεν μπορεί να είναι και τα δύο μαζι σε συνδυασμό; Η μαζική και προς κάθε ανυποψίαστο στόχο δολοφονία στο Ορλάντο -που είναι και ο ορισμός της τρομοκρατίας εξάλλου- είναι μία από τις 30.000 αντίστοιχες δολοφονίες που λαμβάνουν χώρα στις ΗΠΑ κάθε χρόνο. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με την οπλοκατοχή στο εδώλιο...

Τι νόμιζαν δηλαδή οι κ.κ. Δικαστές;

Εξεγέρθησαν,  λέει,  οι δικαστές, μετά τις δηλώσεις του βαρύμαγκα κ. Υπουργού. Τι μας λέτε; Κάποιος μάλιστα σήμερα είπε "ξύδι οι δικαστές, ενάμιση χρόνο τώρα τους χαϊδεύουν, όταν Υπουργοί και Βουλευτές μιλούσαν και στοχοποιούσαν άλλες ομάδες δεν μίλησαν, τώρα που τους την είπε ο Υπουργός ξύπνησαν";

Εμ κάπου έχει δίκιο ο Χριστιανός που το σχολίασε έτσι.

Όταν ο Υπουργός Παιδείας μιλούσε για Εθνοκάθαρση και όχι Γενοκτονία, οι δικαστές σιώπησαν.

Όταν μπήκαν υπέρογκοι φόροι οι Δικαστές σιώπησαν.

Όταν ήρθε το ασφαληστ(ρ)ικο οι Δικαστές μουγκοί.

Όταν οι δικαστές κοιτούν την κοινωνία ατάραχοι και μιλούν μόνο όταν θίγονται τα δικά τους, τότε αυτά θα ακούν, και λίγα είναι…