Disintegration...

The Cure

Τη μέρα που ο ΣΥΡΙΖΑ καταδίκασε τις καταλήψεις…

Είναι δύσκολο να ήσουν βουλευτής της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ τα χρόνια της κρίσης, να έχεις ζήσει τα κυνηγητά στα εστιατόρια και να μην νιώθεις μια τόση δα χαρά παρακολουθώντας τον Βαγγέλη Αποστόλου στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Να κοιτάζει τους κουκουλοφόρους και τους αγρότες να πλακώνονται με τα ΜΑΤ έξω από το υπουργείο και να μην ξέρει από πού να φύγει.

Επάνω στον πανικό του να λέει «Άλλο ο διάλογος τον οποίο επιδιώκουμε και υπηρετούμε και άλλο ο τραμπουκισμός. Τέτοιες συμπεριφορές δεν αντιπροσωπεύουν το αγροτικό κίνημα, αντίθετα το συκοφαντούν και το υπονομεύουν». Για να κάνει αμέσως έπειτα ένα γρήγορο «Μανιός» και να προσθέτει ««Δεν είπα ποτέ ότι δημιούργησαν τα επεισόδια οι αγρότες της Κρήτης. Είπα ότι ο τρόπος που διαχειρίστηκαν τις κινητοποιήσεις, έδωσε τη δυνατότητα να παρεισφρήσουν στοιχεία που δεν είχαν σχέση με τους αγρότες»...

Γιατί ο Σόιμπλε ήθελε τον Αλέξη Τσίπρα…

Εβδομηνταπεντάχρονος σήμερα, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είναι ο βετεράνος-αλεπού της πολιτικής της Γερμανίας. Τα σοβαρότερα πολιτικά του διαπιστευτήρια τα έδωσε το 1990, όταν ως υπουργός Ειδικών Υποθέσεων της κυβέρνησης του καγκελάριου Χέλμουτ Κολ ανέλαβε επικεφαλής της ομάδας που θα διαπραγματευόταν με τους Ανατολικογερμανούς την επανένωση των δύο Γερμανιών. 

Τον Σεπτέμβριο εκείνης της χρονιάς, στο Μόναχο, μού τον γνώρισε ο Γερμανός συνάδελφος Γκούντερ Βαγκενλένερ, τότε γενικός γραμματέας της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων – ο οποίος ήταν και ο τελευταίος Γερμανός αιχμάλωτος στρατιώτης που απελευθερώθηκε από τους Σοβιετικούς. Υπενθυμίζω ότι έναν μήνα αργότερα, στην διάρκεια προεκλογικής εκδήλωσης, ο Β. Σόιμπλε δεχόταν τρεις πυροβολισμούς από τον Ντίτερ Κάουφμαν, με αποτέλεσμα να υποστεί πολύ σοβαρές βλάβες στο πρόσωπο και στην σπονδυλική του στήλη. Ωστόσο, τον Σεπτέμβριο είχα προλάβει να ανταλλάξω κάποιες απόψεις μαζί του, τόσο ως προς το οικονομικό κόστος της επανένωσης των δύο Γερμανιών όσο και αναφορικά με την ενιαία ευρωπαϊκή αγορά και την πιθανή ολοκλήρωσή της έως το τέλος του 20ου αιώνα...

Ένας περήφανος λαός, που όμως έγινε … αρνάκι!

Ένα από τα πολλά παρεπόμενα της δίχρονης και κάτι διακυβέρνησης της χώρας από το θλιβερό τσίρκο των συριζανέλ, εκτός από την πλήρη απαξίωση της αριστεράς, είναι και η σε βαθμό αποχαύνωσης μοιρολατρία του λαού μας, που σαν υπνωτισμένος παρακολουθεί τον καθημερινό και κατά συρροή βιασμό του χωρίς να αντιδρά. Ένας λαός δηλαδή, που βλέπει ατάραχος τα … βόδια να προχωρούν. Που συμπεριφέρεται σαν πρόβατο επί σφαγή. Παραδομένος στο κισμέτ του. Πονάω αλλά μ’ αρέσει!

Που είναι εκείνες οι ηρωικές εποχές, τότε επί σαμαροβενιζέλων, που με το παραμικρό ο κόσμος ξεχύνονταν στους δρόμους και στις πλατείες, με επαναστατικό ζήλο, διαδηλώνοντας με μένος εναντίον των «μασόνων» που μας κυβερνάνε, υπερασπιζόμενος τα ιερά δίκια του; Τότε που υπό την στιβαρή ηγεσία του Δρα Μπαρουφάκη, του παιδιόθεν κομμουνιστή αγωνιστή Κατρούγκαλου, του στοχαστή Καζάκη, και όλων εκείνων των άφθαρτων φίλων του λαού, ο λαός ζητούσε το κεφάλι του Σαμαρά επί πίνακι; Που απαξάπαντες ζητούσαν κρεμάλες στο Σύνταγμα, μπας και ξεβρωμίσει ο τόπος και επανέλθουμε στα παλιά καλά χρόνια των διακοποδανείων και των Καγιέν με 72 δόσεις; Που απειλούσανε δια βοής να κάνουν τον σακάτη του Βερολίνου να περπατήσει…

Η κόκκινη κλωστή του κρατισμού…

Η χώρα σαπίζει ενώ η κυβέρνηση καμώνεται ότι διαπραγματεύεται με τους εταίρους. «Κερδίζει χρόνο» μόνο που δεν ξέρει τι να τον κάνει. Το αποτέλεσμα θα είναι και πάλι η επιβολή νέων μέτρων για τους πολίτες. Φοροεισπρακτικών και αντιαναπτυξιακών που γονατίζουν την κοινωνία, τονώνουν τη φοροδιαφυγή, επεκτείνουν τη μαύρη εργασία και αυξάνουν την ανεργία. Ήδη οι καταθέσεις και η ρευστότητα του ιδιωτικού τομέα έφτασαν στο ναδίρ από το 2001.

Στο προηγούμενο έτος τα λουκέτα των επιχειρήσεων αυξήθηκαν κατά 33,5% σε σχέση με το 2015.  Η ανεργία μας κοιτά πάντοτε από το θρόνο του 23,2%. Ενώ η κυβέρνηση αναζητά νέο δάνειο 3 δις ευρώ για να διορίσει τους πελάτες της στο δημόσιο. Αυτά είναι τα αποτελέσματα μιας ανερμάτιστης και πάντα αριστερής πολιτικής…

Μισθοί πείνας…

Βυθίζονται οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα, καθώς ο μηνιαίος μεικτός μισθός για εργαζόμενους με μερική απασχόληση μειώθηκε ακόμη περισσότερο και διαμορφώνεται στα 393,79 ευρώ.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΦΚΑ από την ανάλυση των περιοδικών δηλώσεων του Μαΐου του 2016, προκύπτει ότι στο σύνολο των κοινών επιχειρήσεων, σε ασφαλισμένους με πλήρη απασχόληση, το μέσο ημερομίσθιο ανέρχεται σε 51,02€ και ο μέσος μισθός σε 1.176,13 ευρώ, αντίστοιχα στη μερική απασχόληση ανέρχονται σε 23,72 ευρώ και 393,79 ευρώ. Στα οικοδομοτεχνικά έργα το μέσο ημερομίσθιο είναι 41,09 ευρώ και ο μέσος μισθός 560,06 ευρώ…