Eternal Tapestry
19.4.17
Συνδικαλιστές… αυτή η μάστιγα!
Μία από τις μεγάλες μάστιγες της χώρας είναι ο
συντεχνιακός συνδικαλισμός, φαινόμενο απότοκο του κρατισμού και του πελατειακού
πολιτικού συστήματος που τον εξέθρεψε και τον αναπαράγει. Όσο για το πραγματικό
κόστος του φαινομένου ανέρχεται σε αμέτρητα δισεκατομμύρια ευρώ, αν λάβουμε υπ’
όψιν μας τις 1.300 και πλέον συντεχνιακές απεργίες που έγιναν στην χώρα μας τα
35 τελευταία χρόνια. Απεργίες πέρα για πέρα εκβιαστικές και αντιδημοκρατικές,
οι οποίες βεβαίως ευτέλιζαν και τον συνδικαλιστικό θεσμό.
Αυτό το φαινόμενο και τις νοσηρές προεκτάσεις
του περιγράφει ο Γιάννης Μαρίνος στο Βήμα της Κυριακής της 9ης Απριλίου,
φέρνοντας στο προσκήνιο και τις απειλές που δέχθηκε όταν σε συνέντευξή του, το
1990, απεκάλυψε την ιδιοτέλεια ανθρώπων οι οποίοι τελικά μόνον ζημιές
προκάλεσαν στην ελληνική κοινωνία...
«Σφαγή» πριν την ένωση στο Survivor…
Αγγελόπουλος, Χούτος, Κοκκινάκης και Λάουρα (επιτέλους) στην κρίση του
κοινού - Απόντος Χανταμπάκη, σπάσανε οι γραμμές: Η Λάουρα ψήφισε Κοκκινάκη,
αντί τον Ντάνο, που επέλεξαν οι φίλοι της και ο Μπο, μην τολμώντας να υποδείξει
Ευρυδίκη, έστειλε στον τάκο τον κολλητό του, πρώην ποδοσφαιριστή - Επέστρεψε
και ο Μάριος Πρίαμος.
Μία επική ήττα, από τους αλλοπρόσαλλους Μαχητές,
στο αγώνισμα της ασυλίας, οδήγησε τους Διάσημους σε επικές γκάφες και
στη διαδικασία της ψηφοφορίας στο συμβούλιο του Survivor. Για την
ακρίβεια μπλέχτηκαν τόσο, που αναγκάστηκαν να υποδείξουν συνολικά τέσσερις,
αντί για τρεις, που θα μπορούσαν, υποψήφιους προς αποχώρηση, ενώ έσπασε και η
«σκληρή» ομάδα, την οποία καθοδηγούσε μέχρι πρότινος ο Στέλιος Χανταμπάκης, ο
οποίος βρέθηκε εκτός παιχνιδιού από την περασμένη εβδομάδα - όπως και η Ειρήνη Παπαδοπούλου, την αποχώρηση της
οποίας είδαμε επίσης χθες...
Οι δημοσιογράφοι είναι ένοχοι…
Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, επιτρέψτε μου να
ξεκινήσω διευκρινίζοντας πως ο τίτλος του σημερινού κειμένου δεν είναι
ειρωνικός, δεν είναι σαρκαστικός και δεν θα συνοδευτεί από μια προσπάθεια να
αποδείξω το πόσο λίγο φταίνε κάποιοι συνάδελφοι για την κωμικοτραγική κατάσταση
χάρη στην οποία η χώρα έχει γίνει ο διασκεδαστής του πλανήτη.
Στην πραγματικότητα προσπάθησα να βρω μια φράση
που να μιλάει καθάρα και χωρίς κορδελάκια για το προφανές: τις καταστροφικές
συνέπειες της δράσης κάποιων συνανθρώπων μας, τους οποίους έχουμε τη χαρά να
απολαμβάνουμε στις τηλεοράσεις και να ακούμε στα ραδιόφωνά μας. Θα έλεγα και να
διαβάζουμε, αλλά οι περισσότεροι από τους δημοσιογράφους στους οποίους
αναφέρομαι δεν έχουν ασχοληθεί ιδιαίτερα με τον γραπτό λόγο. Ίσως επειδή αυτός
είναι κάπως πιο δύσκολος καθώς απαιτεί γνώση γραφής και ανάγνωσης, τόσο από τον
δημοσιογράφο όσο και από το κοινό του…
Μήπως ανοίξαμε τον ασκό του Αιόλου;
Οι συνεχείς εισβολές επικίνδυνων ένοπλων
κακοποιών σε σπίτια νοικοκυραίων ανθρώπων, που τους κατατρομοκρατούν, τους
ληστεύουν και συχνά τους κακοποιούν και τους δολοφονούν ακόμα, όπως συνέβη πριν
λίγες μέρες στο Παλαιό Φάληρο αλλά και στο κέντρο της Αθήνας, με την δολοφονία
δύο ηλικιωμένων, αποτελεί ένα πρωτόγνωρο φαινόμενο, άκρως απειλητικό όχι μόνον
για την εμβρόντητη ελληνική κοινωνία αλλά για ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο.
Αυτά που συμβαίνουν εσχάτως στην χώρα μας, με
αποκορύφωμα τις φρικιαστικές επιθέσεις κακοποιών εναντίον οικογενειών στην
ευρύτερη περιοχή της Αττικής η τη δολοφονία και την ληστεία ιδιοκτήτη μίνι
μάρκετ στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα, μόνον τυχαία δεν είναι…
Από τον Μπελογιάννη στο Άγιο Φως, μια αργομισθία δρόμος…
Σε μια δημοκρατική κοινωνία, το να δηλώνει
κάποιος άθεος είναι φυσικά αναφαίρετο δικαίωμά του. Στην ευρωπαϊκή οικογένεια ο
κάθε πολίτης έχει δικαίωμα να πιστεύει σε όποιο Θεό θέλει, αρκεί να σέβεται την
πίστη του άλλου.
 |
| Δεν έχουν τον Θεό τους... |
Σε κοινωνίες άλλου τύπου, όπως οι κομμουνιστικές για παράδειγμα, ο Θεός που πρέπει να λατρεύει ο πολίτης είναι το κομουνιστικό κόμμα μέσω του εκάστοτε ηγέτη του. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η Ρωσία του Στάλιν και η Βόρεια Κορέα του Κιμ…