The Babe Rainbow
18.6.17
Ό,τι ανεβαίνει άσχημα και χυδαία, πέφτει άσχημα και χυδαία…
Σχεδόν συστηματικά επί διακυβέρνησης ΠΦΑ
σουτάρουμε παράνομα, τούρκους πολιτικούς πρόσφυγες στην αγκαλιά του Ερντογκάν.
Πρέπει να το διαβάσατε στην athensvoice για
τον Murat Çapan και σε μερικά ακόμα μμε, το ανέβασε και το Ποτάμι στην βουλή και στον εισαγγελέα, το έκανε
ερώτηση και η ευρωομάδα των Φιλελευθέρων και ο Guy Verhofstad στην
ΕΕ, αλλά εμείς μέχρι εκεί.
Συνεχίζουμε με survivor, και Πολάκη και
Φορτσάκη, και τις γραβάτες του Καμμένου. Τρώμε τον χυλό της ενημέρωσης που μας
βολεύει. Ο σύριζα που στην αντιπολίτευση στηλίτευε δικαίως την απέλαση
του τούρκου πολιτικού πρόσφυγα Μπουλούτ Γιαϊλά ως κυβέρνηση κάνει σωρηδόν
απελάσεις. Τότε έλεγαν «Είναι πλέον βέβαιο ότι η κυβέρνηση έχει υποκύψει
στα πιο αντιδημοκρατικά αιτήματα του Ερντογάν και του σκληρού πυρήνα του
τουρκικού κράτους, με άγνωστα ανταλλάγματα». Και κανένας αγωνισταράς
δεν ξεβολεύεται από την καρέκλα του. Θα μείνουν κολλημένοι μαζί της μέχρι την
πτώση...
Μας έκαναν Ζάμπια και πανηγυρίζουν…
Δεν νομίζω να υπήρξε ποτέ Ελληνική κυβέρνηση που
να απέτυχε παταγωδώς σε όλους τους στόχους που έθεσε. Η σημερινή συγκυβέρνηση
απέτυχε στην ρύθμιση του χρέους, απέτυχε στην ένταξη της χώρας στο πρόγραμμα
ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ και απέτυχε στην προσπάθεια της να δεσμεύσει τους
εταίρους μας για την συμμετοχή τους σε συγκεκριμένα αναπτυξιακά προγράμματα.
Ιστορικά, όλες οι κυβερνήσεις , και οι πιο
ανίκανες ακόμα, πετυχαίνουν να ικανοποιήσουν έναν ή δύο από τους στόχους που
θέτουν στο πλαίσιο μιας διαπραγμάτευσης. Δεν φεύγουν με άδεια τα χέρια. Η συγκυβέρνηση
ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, το μόνο που πέτυχε ήταν να κάνει την πατρίδα μας κάτι μεταξύ
Ζάμπιας, Εκουαδόρ και Ακτής Ελεφαντοστού…
«Ισλαμική αστυνομία» τώρα και … στας Αθήνας!
Η διαπερατότητα των
χωρών και των συνόρων είναι εμφανής, όταν διασχίζει κανείς το ιστορικό κέντρο
της Αθήνας, τον Βοτανικό, την Κυψέλη και άλλες περιοχές της πρωτεύουσας. Εκεί
συγκεντρώνεται ο πυκνός μεταναστευτικός πληθυσμός –μόνιμος και παράνομος– από
δεκάδες χώρες, συνδιαμορφώνοντας ένα πολύχρωμο όσο και πολύπλοκο μωσαϊκό.
Κάποιοι έχουν ριζώσει, χτίζοντας τα νοικοκυριά
και τις μικροεπιχειρήσεις τους. Άλλοι, παγιδευμένοι στο κενό μεταξύ Τουρκίας
και Ευρώπης, στριμώχνονται στις πλατείες και στα πάρκα στο κέντρο της Αθήνας,
αδυνατώντας να βρουν δουλειά ή στέγαση. Εναντίον όλων αυτών, όμως, στρέφεται
ένα περίεργο φαινόμενο που έχει κάνει την εμφάνισή του στο κέντρο της Αθήνας
και περιγράφεται με τη λέξη mutaween (μουταβίν)…
Η κατάντια μας…
Η ιστορία είναι πρόσφατη. Ο Σταύρος Θεοδωράκης
μπήκε σε ιδιωτικό νοσοκομείο για να χειρουργηθεί. Ο επικεφαλής του Ποταμιού
βρέθηκε στο συγκεκριμένο ιδιωτικό νοσοκομείο, κατόπιν εντολής των γιατρών του
γιατί η αφαίρεση καρκινικού όγκου μπορούσε να γίνει μόνο σε αυτό καθώς διαθέτει
το απαραίτητο ρομποτικό μηχάνημα.
Η κυρία Ραχήλ Μακρή, εκλεγμένη κάποτε αρχικά με
τους ΑΝΕΛ και στη συνέχεια με τον ΣΥΡΙΖΑ, χαρακτήρισε τον καρκινοπαθή πρώην
δημοσιογράφο και σήμερα πολιτικό ένα «νεοφιλελέ ποταμάκια» που «δεν
πηγαίνει στα νοσοκομεία μαζί με το πόπολο γιατί δεν μπορεί μαζί με τους
φτωχούς»…