Ζούμε ανεπανάληπτες, αν όχι μοναδικές ιστορικά
στιγμές για τη χώρα μας.
Πιο συγκεκριμένα ζούμε σε μια ιστορική φάση όπου
η αριστερά, η οποία έχει αποτύχει παταγωδώς σε παγκόσμιο επίπεδο, στην Ελλάδα
συνεχίζει να λατρεύεται από σημαντικό ποσοστό του λαού, και αυτό φαίνεται
δημοσκοπικά και όχι μόνο. Παρά την καταστροφή που επέφερε στα πάντα όλα η Πρώτη
Φορά Αριστερά του ριζοσπαστικού (τρομάρα του) Σύριζα.
Και γιατί είναι μοναδικές αυτές οι στιγμές;
Διότι ο λαός όχι μόνο επέλεξε τον κομμουνισμό για να τον σώσει σε μια φάση που
η χώρα είχε επί δεκαετίες συνηθίσει στον άκρατο υλισμό και στην τρυφηλότητα,
αλλά επέλεξε έναν κομμουνισμό μπασταρδεμένο, που όχι μόνο συνεργάζεται
κυβερνητικά με ακροδεξιούς και εθνικιστές (της πλάκας), αλλά εφαρμόζει ότι πιο
ακραία νεοφιλελεύθερο υπάρχει (εκτός από μείωση ή κατάργηση φόρων). Για
παράδειγμα το περίφημο πολυνομοσχέδιο που μεταξύ άλλων συμπεριλαμβάνει και την
ουσιαστική κατάργηση του συνδικαλισμού όπως τον ξέραμε. Έναν συνδικαλισμό, που
άσχετα με το πώς κατέληξε, έδωσαν αιματηρούς αγώνες οι παλιοί κομμουνιστές και
αριστεροί για να καθιερώσουν…
