Προσόντα…
Είμαι βέβαιος ότι ο ελληνικός λαός αγνοούσε έως
προσφάτως την ύπαρξη του Τζανακόπουλου.
Το βιογραφικό του λέει ότι υπήρξε για πέντε
χρόνια γραμματέας της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ και μετά νομικός σύμβουλος του Αλέξη
Τσίπρα στην αντιπολίτευση.
Στο ίδιο κείμενο αναφέρεται ως «δικηγόρος» και
«υποψήφιος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Λονδίνου».
Το πρώτο δεν συνοδεύεται από κάποια αναφορά σε
συγκεκριμένη επαγγελματική δραστηριότητα - και πού να προλάβει άλλωστε
μεταξύ Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρα!
Το δεύτερο μάλλον υπονοεί «αιώνιος υποψήφιος»
διότι δεν τον κόβω να επιδίδεται εσχάτως σε ερευνητικό έργο…
Τι παίζει άραγε με τους «πρόσφυγες»;
Έβλεπα χθες την επίσκεψη του γελαστού παιδιού
στη Μυτιλήνη, και την «μεγαλειώδη» υποδοχή που του επεφύλαξαν οι κάτοικοι, μια
υποδοχή όχι και τόσο αντάξια του μεγάλου ποσοστού με το οποίο τον είχαν ψηφίσει
στις προηγούμενες εκλογές, για να τους σώσει και αυτούς.
Μια υποδοχή που μου θύμισε την αντίστοιχη των
Αθηναίων όταν έμπαινε η Βέρμαχτ στην πόλη τους. Κλειστά μαγαζιά και έρημοι
δρόμοι. Εκτός από κάποιους λίγους βαλτούς που περίμεναν τα SS
με ανθοδέσμες. Όπως κάποιες κυράτσες περίμεναν χθες τον Αλέξη για να τον
αγκαλιάσουν…
Το «κόκκινο νησί», όπως λέγονταν παλιά, μίλησε
δηλαδή και πάλι, από την ανάποδη….