The Liminanas
6.9.18
«Χτυποκάρδια στο θρανίο» και… «Μωρίας Εγκώμιον»!
Ο Άδωνις Γεωργιάδης δημοσίευσε ένα πολύ σωστό και
σύντομο σχόλιο στα δικτυακά «τιτιβίσματα» (tweet) κατά της κατάργησης των Λατινικών από
τα σχολεία…
Του απάντησε ειρωνικά η κα Έλενα Ακρίτα: ότι τα
Λατινικά ήταν, λέει, το πιο «άχρηστο» μάθημα της ζωής της, στο οποίο ωστόσο η ίδια πήγε
καλά, γιατί είχε… «κούκλο καθηγητή», ο οποίος της χάριζε ένα γοητευτικό
χαμόγελο, κάθε φορά που του απαντούσε σωστά… (Πάλι καλά που δεν δήλωσε κι
εκείνη… metoo,
για το δόλιο το καθηγητή της!)
Χαριτωμένο
το σχόλιο της. Ανόητο, παιδαριώδες, αλλά χαριτωμένο…
Όλα αυτά που γράφει κατά καιρούς έχουν αυτή τη
ρηχή «χαριτομενιά» που χαρακτηρίζει τους «πνευματικούς» μας ανθρώπους τις
τελευταίες δεκαετίες.
Να μπερδεύουν αξιακά προτάγματα, με προσωπικά
βιώματα! Τα σοβαρά (όπως η προϊούσα απαιδευσία των νεοΕλλήνων), με τα αστειάκια
(όπως τα δικά της … «χτυποκάρδια στο θρανίο»).
Και να πασχίζουν να «σκοράρουν πόντους», με
τετριμμένα «κλισέ» και εύκολους «εξυπνακισμούς».
Κυρίως αυτό: ανόητα κλισέ!
Όπως τα περί «άχρηστης» γνώσης...
Απορίες ενός αφελή…
Όσοι παρακολουθούν την εδώ και χρόνια κατάβαση μου στην άβυσσο της
πολιτικής, και όχι μόνο, επικαιρότητας, θα έχουν διαπιστώσει ότι εκτός από
αφελής και ποταπός, ενίοτε ακολουθώ (ασθμαίνοντας) το σωκρατικό «εν οίδα ότι
ουδέν οίδα», προσπαθώντας κι εγώ να παίξω τον ρόλο της αλογόμυγας που τσιμπάει
τα καπούλια του κοιμισμένου μουλαριού μπας και ξυπνήσει.
Δύσκολη αποστολή, διότι στα χρόνια μας, και δη στη μπανανία μας, το μουλάρι
κοιμάται τον ύπνο του δικαίου, και δεν ξυπνάει ούτε κι αν το δαγκώνουν
τσακάλια…
Εν πάση περιπτώσει συνεχίζω τον μοναχικό μου κατήφορο, και έτσι σήμερα είπα
να θέσω μερικές (εύλογες) απορίες, ατάκτως ερριμμένες, που με ταλανίζουν παιδιόθεν…