Στη Μόρια, αδελφές, στη Μόρια…
Ποιους παραδείσιους λειμώνες απολαμβάνουν όσοι
σκαρφάλωναν στα κάγκελα της Αμυγδαλέζας, φώναζαν με φωνή ντουντούκα να κλείσει
το «στρατόπεδο συγκέντρωσης» και διερρήγνυαν τα ιμάτιά τους διότι το μενού
περιείχε υπερβολικές δόσεις κοτόπουλου; Μα αγαπητοί εν ανθρωπισμώ αδελφοί, η
ερώτηση είναι ρητορική.
Απολαμβάνουν τη γαλήνη όσων έχουν τη συνείδησή
τους καθαρή, όσων αισθάνονται ότι έκαμαν το καθήκον τους και εξετέλεσαν τον επί
γης προορισμό τους. Και την Αμυγδαλέζα έκλεισαν και τις εκλογές κέρδισαν. Τώρα
πετούν στους αστερισμούς της Αριστεράς και της προόδου και από εκεί ψηλά η
Μόρια είναι μια κουκκίδα στον χάρτη του δορυφόρου…