Bob Dylan
16.12.18
Μέσα στὸ «στόμα τοῦ λύκου»…
Καθὼς πήγαινα στὸ «Ἀλεξάνδρειο» ἀπὸ τὸ κέντρο, ἐπέρασα δίπλα ἀπό, τοὐλάχιστον δέκα (10) λεωφορεία μὲ ΜΑΤ. Λέω, στὸν ἑαυτόν μου, «θὰ ἔχη κόσμο τὸ «παλέ»…».
Φθάνω ἐκεῖ στὶς 19:20, ἐνᾦ ἡ ὁμιλία τοῦ πρωθυπουργοῦ ξεκινοῦσε σὲ δέκα (10) λεπτά.
Ἀπ΄ ἔξω περίπου διακόσια (200) ἄτομα τῆς ἀστυνομίας μὲ πολιτικά.
Λέω, πάλι, στὸν ἑαυτόν μου: «θὰ μπῆκαν καὶ δὲν θὰ εὕρω θέση…»
Ἀνεβαίνω σιγά-σιγὰ τὶς σκάλες τοῦ «παλὲ» κι ἐφ΄ ὅσον ἐπέρασα τοὐλάχιστον ἀπὸ ἀκόμη δέκα (10) ἀστυνομικούς, μπαίνω μέσα.
Ἀπ΄ ἔξω περίπου διακόσια (200) ἄτομα τῆς ἀστυνομίας μὲ πολιτικά.
Λέω, πάλι, στὸν ἑαυτόν μου: «θὰ μπῆκαν καὶ δὲν θὰ εὕρω θέση…»
Ἀνεβαίνω σιγά-σιγὰ τὶς σκάλες τοῦ «παλὲ» κι ἐφ΄ ὅσον ἐπέρασα τοὐλάχιστον ἀπὸ ἀκόμη δέκα (10) ἀστυνομικούς, μπαίνω μέσα.
Ἐπιλέγω μίαν θέση στὰ ὑψηλά, κάθομαι μόνος μου καὶ ξεκινῶ νὰ βγάζω φωτογραφίες. Συνῳμίλησα μὲ ἕναν – δύο φίλους στὸ μέσεντερ καί, τσοῦπ, ἔρχεται καὶ κάθεται δίπλα μου κάποιος ποὺ μοῦ λέει: «τί εἶπε τώρα ἡ ἀνακοίνωσις»;
Τοῦ ἀπαντῶ: «ξέρω κι ἐγώ; Μᾶλλον ὅτι ἦλθε ὁ Τσίπρας καὶ θὰ βγῆ σὲ λίγο...».
Ἁνάβει τσιγάρο, τὸν ἐρωτῶ ἐὰν ἐπιτρέπεται καὶ μοῦ ἀπαντᾶ: «ἔνα θὰ κάνω...». Τοῦ ἀνταπαντῶ: «Ἐπειδὴ θέλω νὰ κάνω κι ἐγὼ τσιγάρο, πᾶμε πιὸ πάνω γιὰ νὰ φεύγῃ ὁ καπνός ἀπὸ τὸ παράθυρο…».
Μοῦ λέει τότε αὐτός: «ἄστο, δὲν πειράζει.» Τοῦ ἀπαντῶ «ἐντάξει»…
Δὲν ἐκαρφώθη ὁ τύπος πὼς ἦταν τῆς ἀσφαλείας…
Τοῦ ἀπαντῶ: «ξέρω κι ἐγώ; Μᾶλλον ὅτι ἦλθε ὁ Τσίπρας καὶ θὰ βγῆ σὲ λίγο...».
Ἁνάβει τσιγάρο, τὸν ἐρωτῶ ἐὰν ἐπιτρέπεται καὶ μοῦ ἀπαντᾶ: «ἔνα θὰ κάνω...». Τοῦ ἀνταπαντῶ: «Ἐπειδὴ θέλω νὰ κάνω κι ἐγὼ τσιγάρο, πᾶμε πιὸ πάνω γιὰ νὰ φεύγῃ ὁ καπνός ἀπὸ τὸ παράθυρο…».
Μοῦ λέει τότε αὐτός: «ἄστο, δὲν πειράζει.» Τοῦ ἀπαντῶ «ἐντάξει»…
Δὲν ἐκαρφώθη ὁ τύπος πὼς ἦταν τῆς ἀσφαλείας…