Σιγά τον δικτατορίσκο…
Οταν ξεκινάς τη ζωή
σου ασκώντας την τέχνη του χειρουργού σε μια ελληνική επαρχία και εκλέγεσαι
δήμαρχος, κοινώς γίνεσαι ο πρώτος του χωριού, είναι μάλλον φυσιολογικό να
αισθάνεσαι επιτυχημένος. Και να πιστεύεις ότι η επιτυχία δεν οφείλεται μόνον
στις όποιες
ικανότητές σου, αλλά και στον ίδιο σου τον χαρακτήρα, στην άνεση της μαγκιάς
σου, στην αθυροστομία σου και στην πηγαία σου αυθάδεια.
Οταν είσαι χειρουργός και δήμαρχος και κάποιοι
σε χρίζουν υπουργό, άνεμοι σαρώνουν το άγριο τοπίο του εγκεφάλου σου. Οι άνεμοι
γίνονται θυελλώδεις όταν αντιλαμβάνεσαι ότι μπορεί να λες ότι στον δήμο
κρατούσες διπλά βιβλία χωρίς να σε πειράζει κανείς ή να απειλείς όποιον τολμά
να έχει αντίρρηση πως θα τον στείλεις στα τρία μέτρα κάτω από τη γη…