Σήμερα θα κάνω κάτι ασυνήθιστο: Θα γράψω για
εκείνα, για τα οποία δεν γράφω
τελευταία (αν και θα έπρεπε):
1. Το θέμα των κλιμακουμένων
τουρκικών προκλήσεων στην Κύπρο και στο Αιγαίο.
2. Και το θέμα της εσωτερικής ανομίας
στην Ελλάδα, όπου κουκουλοφόροι και «Ρουβίκωνες» έχουν «ξεφύγει»
εντελώς.
Ο λόγος που δεν γράφω τελευταία γι’ αυτά – ενώ
βρίσκονται συνεχώς στην επικαιρότητα, είναι γιατί είχα γράψει και είχα προειδοποιήσει
πολύ αναλυτικά και για το ένα και για το άλλο – κατ’ επανάληψιν, μάλιστα – εδώ
και μήνες…
Κι ακόμα – που νομίζω είναι και ο σοβαρότερος λόγος
– διότι δεν έχει κανένα νόημα να αναφερόμαστε σε τόσο κρίσιμα θέματα (ακόμα και
για την υπόστασή μας, ως χώρας) την ώρα που… φοβόμαστε να τα πούμε όλα και να
τα πούμε «έξω
από τα δόντια»
Κι όταν κάποιοι τα λένε (ή τα γράφουν) έξω από
τα δόντια, πολλοί άλλοι φοβούνται και να τα ακούσουν (διαβάσουν).
Για παράδειγμα, το να καθαρίσεις το κέντρο της
Αθήνας από τους κουκουλοφόρους σημαίνει δύο πράγματα πλέον:
·
Πρώτον,
να καθαρίσεις και τη χώρα από τους λαθρομετανάστες! Γιατί πολλοί λαθρομετανάστες στρατολογούνται
(και εκπαιδεύονται
πλέον) από τους κουκουλοφόρους.
·
Δεύτερον,
χρειάζεται να καθαρίσεις τα Εξάρχεια – κι ένα δύο ακόμα κεντρικά «άβατα», όπως
το Πεδίο του Άρεως, το Ζεφύρι κλπ – πράγμα που απαιτεί πλέον, στρατιωτικού τύπου
επιχείρηση από την Αστυνομία, με μέσα που σήμερα ΔΕΝ διαθέτει, με «κανόνες
εμπλοκής» που σήμερα ΔΕΝ υπάρχουν, με νομικό πλαίσιο που σήμερα ΔΕΝ υφίσταται,
με επιχειρησιακή ετοιμότητα που σήμερα ΔΕΝ διαθέτει η Αστυνομία, και με έτοιμες
να επέμβουν, αν χρειαστεί, ΚΑΙ στρατιωτικές (Ειδικές) Δυνάμεις - πράγμα που
σήμερα είναι αδιανόητο...
