7.8.19

Περί ασύλου, Πολάκη, και βελανιδοφάγων…


Το μακρινό 1980 πήγα για σπουδές στον εξίσου μακρινό Καναδά.
Σε μια μικρή πόλη 400.000 περίπου κατοίκων, η οποία ήταν σκεπασμένη από τα χιόνια 7-8 μήνες το χρόνο.
Η όλη διαδικασία της εγγραφής κλπ. ήταν όσο πιο απλή θα μπορούσε να γίνει, χωρίς καμιά γραφειοκρατική αγκύλωση.




Ενδεικτικά, υπήρχαν παντού, σε όλους τους χώρους,  υπάλληλοι του πανεπιστημίου με υπολογιστές, και ο καθένας από αυτούς μπορούσε με την επίδειξη της φοιτητικής σου ταυτότητας να εκδώσει επί τόπου την οποιαδήποτε βεβαίωση, το οποιοδήποτε πιστοποιητικό, ή την οποιαδήποτε πληροφορία ζητούσες, όλο το 24ωρο… επί τόπου, και χωρίς ουρές...