Πώς τολμάς;

Δημοκρατία σημαίνει ότι όλοι παίζουν με ίσους όρους.

·       Υπάρχουν δικαιώματα για όλους.

·       Υπάρχουν και υποχρεώσεις– αλλά και περιορισμοί – που ισχύουν επίσης για όλους.

Και οι κανόνες εφαρμόζονται το ίδιο σε όλες τις πλευρές.

Αν δεν ισχύει κάτι από τα παραπάνω, τότε η δημοκρατία είναι στρεβλή και η στρέβλωση πρέπει να απαλειφθεί ΑΜΕΣΩΣ.

Εμείς εδώ έχουμε πολλές στρεβλώσεις. Που λειτουργούν όλες υπέρ της Αριστεράς.

Για παράδειγμα:

·       Οι Αριστεροί (και οι… Κεντροαριστεροί, whatever that means) μπορεί να δηλώνουν «αντι-δεξιοί», μπορούν να κάνουν «αντιδεξιό» αγώνα.

Αλλά οι Δεξιοί δεν δικαιούνται, λέει, να είναι «αντι-κομμουνιστές»!

Γιατί, άραγε; 

Γιατί το να είσαι «αντιδεξιός» είναι τάχα… «τίτλος τιμής», ενώ το να σε λένε «αντικομουνιστή», είναι τάχα «ψόγος» και «ανάθεμα»;

Ό,τι ισχύει για τη μία πλευρά, θα ισχύει και για την άλλη.

·       Οι Αριστεροί ταυτίζουν τους αντιπάλους τους - δηλαδή όποιον δεν συμφωνεί μαζί τους - με την «άκρα δεξιά». Και το κάνουν συστηματικά και καθ’ υπερβολήν.

Αλλά αν είναι έτσι, τότε και οι Δεξιοί, κεντροδεξιοί, Φιλελεύθεροι κλπ. δικαιούνται επίσης – και εξίσου – να αποκηρύσσουν τις απόψεις των αριστερών ως «ακραίες»! Ακριβώς το ίδιο…

Σε λίγα χρόνια θα μιλάμε σουαχίλι… μπορεί και φαρσί…

Όταν ξεκίνησε η μαζική εισροή «προσφύγων» το 2011 περίπου, αν και ήδη υπήρχαν μπόλικοι μετανάστες κυρίως από το Μάγκρεμπ, και κυρίως  στην Αθήνα, η τότε κυβέρνηση είχε άλλα πιο σοβαρά θέματα να ασχοληθεί, αφού η χώρα είχε αρχίσει να βυθίζεται στην οικονομική κρίση.

Ήταν η εποχή που οι διάφοροι οίκοι αξιολόγησης μας είχαν βάλει στη γωνία, οι Ευρωπαίοι μας λοιδορούσαν, κι εμείς εδώ μέσα ρίχναμε το φταίξιμο ο ένας στον άλλον, είτε σε κομματικό επίπεδο, είτε σε κοινωνικό επαγγελματικό.

 

ταλαιπωρημένα γυναικόπαιδα στην Πλ. Αριστοτέλους

Θυμόσαστε τον περίφημο κοινωνικό αυτοματισμό;

Με τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους ιδιωτικούς υπαλλήλους να τα σέρνουν στους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα, και τούμπαλιν;

Μετά ήρθε η κυβέρνηση των «ανάλγητων» σαμαροβενιζέλων, που όμως πάλεψε με νύχια και με δόντια για να μας κρατήσει στην ΕΕ και στο ευρώ, έχοντας απέναντί της όχι μόνο τον Σόιμπλε και τους «δανειστές», αλλά και τη μισή ελληνική κοινωνία, που με μπροστάρηδες τους άφθαρτους ιδεολόγους συριζαίους ανέβαινε στα κάγκελα για να φύγει η «χούντα που μας πατάει αφού»…

Η πικρή αλήθεια…

Παρακολουθώ το λαθρομεταναστευτικό από το 2011 όχι απλά ως κάτοικος μίας γειτονιάς που σε χρόνο dt μετατράπηκε από αστική σε τσαντίρι με το έτσι θέλω. Το παρακολουθώ ως ενεργό μέλος μίας ομάδας κατοίκων που προσπαθήσαμε πάρα πολύ, άλλοτε επιτυχώς και άλλοτε όχι, να πατάξουμε με όποιο νόμιμο μέσο διαθέταμε την ανομία και την τσαντιρίλα της περιοχής.

Εχω μάθει απ΄εξω ό,τι νόμο υπάρχει, ό,τι κοινοτική οδηγία, έχω παρακολουθήσει διαχρονικά την εξέλιξη της ευρωπαϊκής πολιτικής στο θέμα αυτό, την οποία ακολουθούμε ως χώρα κατά γράμμα, έχω δει την δική μας νομοθεσία να αλλάζει από αυστηρή σε ιδιαίτερα ευνοϊκή και φιλόξενη προς τους λάθρο, έχω δει υγειονομικές εκθέσεις με τις ασθένειες που κουβαλούν, έχω δει επιστολές ΜΚΟ που παραπονιούνται ότι τα aircondition στην Αμυγδαλέζα δεν δουλεύουν και ότι δεν υπάρχουν χώροι άθλησης και ψυχαγωγίας, λες και τα κέντρα κράτησης ήταν holiday resort…