Blind Rage...

Lou Reed

Η ΟΝΝΕΔ δεν είναι ΚΝΕ…

«Ρατσιστικός οχετός κατά μεταναστών και προσφύγων», «ακροδεξιό ύφος». Για όλα αυτά και για πολλά ακόμη κατηγορήθηκε η κ. Φαίη Νικητοπούλου.

Δεν τη γνώριζα μέχρι προχθές, όπως δεν γνώριζα και την ΟΝΝΕΔ Πεντέλης, οργάνωση της οποίας προΐστατο μέχρι προχθές.

Η παραίτησή της θα μπορούσε να βρει τη θέση της στο μουσείο αθεράπευτης γραφικότητας δίπλα στις καταγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ, της ΚΝΕ, αλλά και τις επικρίσεις που δέχθηκε από τη Ν.Δ.

Αφορμή για όλα αυτά, μια επιστολή που απηύθυνε η κ. Νικητοπούλου στον κ. Χρυσοχοΐδη όπου εκφράζει τους φόβους της για την εγκατάσταση μεταναστών στο νοσοκομείο «Αμαλία Φλέμινγκ»…

Μήπως τα ‘χει χαμένα τελικά;

Χθες βγήκε στη δημοσιότητα μια επιστολή του προέδρου Τραμπ προς τον Τούρκο ομόλογό του, η οποία ήταν τόσο ασυνήθιστη σε ύφος και σε περιεχόμενο που πολλοί, ανάμεσά τους και άμεσοι συνεργάτες του Αμερικανού προέδρου, δυσκολεύτηκαν να πιστέψουν πως είναι αυθεντική.

Η επιστολή, που βγήκε στην επιφάνεια από το κανάλι FOX, ξεκινάει με την παρότρυνση «έλα να τα βρούμε»…

Φίλοι και εχθροί της Αμερικής…

Το Ιράν αποτελεί τον μεγάλο μπαμπούλα της Αμερικής.

Από την εποχή του Κλίντον η αμερικανική πολιτική απέναντι στο Ιράν ήταν «δονκιχωτική». Θέλουμε να ανατραπεί η ιρανική κυβέρνηση, αλλά δεν θέλουμε να στείλουμε στρατό για να το πετύχουμε.

Επί Κλίντον αυτή η πολιτική σήμαινε «περιορισμό».

Επί Μπους σήμαινε προωθημένη παρεμπόδιση του Ιράν, από το Ιράκ.

Επί Ομπάμα σήμαινε μια προσπάθεια για ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή.

Τώρα με τον Τραμπ, η αμερικανική πολιτική μεταφράζεται σε οικονομικές κυρώσεις, χωρίς καθόλου χρήση στρατιωτικών δυνάμεων.

Τίποτα από τα παραπάνω δεν πέτυχε. Ποτέ δεν υπήρχε ελπίδα επιτυχίας.

Ο κλήρος των Σιιτών, που αποτελεί την πολιτική ελίτ του Ιράν, έχει μεγάλη απήχηση στη χώρα.

Θα πρέπει να εξοντώσεις πάνω από 10.000 μουλάδες για να προκαλέσεις μια μεταβολή εξουσίας…

Σαν τον ΤΙΤΑΝΙΚΟ…

Ως χώρα, θυμίζουμε, όλο και περισσότερο, τον… «Τιτανικό»!

Το θρυλικό υπερωκεάνιο, το οποίο στο παρθενικό του ταξίδι προσέκρουσε σε παγόβουνο και χάθηκε στα νερά του Ατλαντικού.

Όμως κανείς δεν πίστευε ότι μπορούσε να βυθιστεί, το… «αβύθιστο»!

Κι ύστερα ενώ άρχιζε να μπάζει νερά στα αμπάρια, στα σαλόνια της πρώτης θέσης συνέχιζε να παίζει η μπάντα χορευτικούς ρυθμούς και κανείς δεν φαινόταν να ανησυχεί.

Γιατί, είπαμε: όλοι πίστευαν πως ήταν «αβύθιστο»… 

Κι ύστερα όταν άρχισε να γέρνει επικίνδυνα και κατευθύνθηκαν όλοι της «πρώτης θέσης» στις σωσίβιες λέμβους, διαπιστώθηκε πώς δεν υπήρχαν αρκετές. Γιατί όταν ξεκίνησε, κανείς δεν πίστευε ότι θα χρειάζονταν ποτέ σωσίβιες λέμβοι για το… «αβύθιστο»!