Μερικές επίκαιρες παρατηρήσεις για να μη σας
μπερδεύουν διάφοροι και διάφορες με διάφορα (και… α-διάφορα).
Ξεκίνησε, εν όψει νέας σφοδρής όξυνσης των
Ελληνοτουρκικών, κάποια φιλολογία με δύο αιχμές:
1. Πρώτον, την «προσφυγή
στη Χάγη»
2. Δεύτερον, τη
«συνεκμετάλλευση» στο Αιγαίο.
Ηττήθηκαν ως προπαγανδιστικές εκστρατείες
και
τα δύο.
Ηττήθηκαν κυρίως γιατί παρά το βομβαρδισμό από
σχετικές ομιλίες, δημοσιεύσεις και τηλεοπτικά λογύδρια, τελικώς στην κοινή
γνώμη απομονώθηκαν.
Αυτό δεν σημαίνει ότι το «ξέχασαν» και δεν θα
επανέλθουν αργότερα.
Σημαίνει απλώς ότι ΔΕΝ έπεισαν.
Κάποιοι, μάλιστα, ενόχλησαν σφόδρα την κοινή γνώμη.
Ας δούμε τι εννοούσαν. Για να καταλάβουμε που το
πάνε.
Όπως έχουμε γράψει, η προσφυγή στη Χάγη είναι
πάγια θέση της Ελληνικής διπλωματίας (από το 1976).
Όμως αυτό δεν το δέχεται η
Τουρκία!