Ή αλλιώς κουνιοτράμπαλα και κουδουνίστρες…
Οι Αμερικάνοι λένε πως στον πόλεμο και στον έρωτα όλα επιτρέπονται.
Εμείς ως φύσει πιο λαρτζ λαός το πήγαμε ένα βήμα παραπέρα, και προσθέσαμε την… τηλεόραση.
Στην οποία, όπως θυμούνται οι κάπως παλαιότεροι, ειδικά την δεκαετία του ’90, όλα μα όλα επιτρέπονταν. Σε «χυδαίο» βαθμό.
Με ατελείωτες εκπομπές trash, και όχι μόνο μεταμεσονύκτιες.
Κάποιες (π.χ. Το Ζευγάρι της Χρονιάς) μεταδίδονταν σε πράιμ τάιμ.
Ήταν οι εποχές που βασίλευαν οι τηλεοπτικοί μαϊντανοί, με ατελείωτα «ερωτοδικεία», και με ατελείωτες συζητήσεις με τον Μίστερ Εθνικά Μπούτια, τον Διονύση τον ερωτύλο, ζιγκολό, βίζιτες, κλπ κλπ.
Ήταν η εποχή της Μπεζεντάκου, και όχι μόνο.
Μέχρι που μπήκε στη μέση το ΕΣΡ και τέθηκε (λέμε τώρα) μια τάξη στο διασκεδαστικό (να τα λέμε όλα) πλην όμως δύσοσμο εκείνο τηλεοπτικό τοπίο, που όμως γαλούχησε μια γενιά ψηφοφόρων...