Στις θάλασσες της … ανοησίας.

Κατά μία άποψη, δεν είναι δα και τόσο τρομερό για μερικούς μήνες να διακοπεί η εισροή στη χώρα δανείων από το εξωτερικό.

Αυτό που θα συμβεί είναι ότι θα πάψουμε να εκπληρώνουμε τις διεθνείς υποχρεώσεις μας για πέντε, άντε το πολύ έξι μήνες, ώσπου να ολοκληρωθεί η αναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων.

Βέβαια, χάρη στις εισροές αυτές συνεχίζεται η λειτουργία του κράτους.

Αλλά, τι να κάνουμε;

Απλώς, το κράτος θα πρέπει να σταθεί στα πόδια του με όποιους εσωτερικούς πόρους διαθέτει.

Κι αν, στη χειρότερη των περιπτώσεων, το διάστημα αυτό ξεπεράσει το εξάμηνο;

Ε, τότε θα κάτσουν κάτω μαζί με τον λαό και θα δουν τι θα κάνουν...

Έχουνε μούτρα και μιλάνε…

Κάποιοι πρώην μεγαλόσχημοι, συνεχίζουν να γαυγίζουν, αν και στη πραγματικότητα είναι ξεδοντιασμένοι.

Αντί λοιπόν να κάτσουν στα αυγά τους, και να προσπαθήσουν με ταπεινότητα και σεμνότητα να εξιλεωθούν στη συνείδηση του ελληνικού λαού, να κάνουν επιτέλους την αυτοκριτική τους, κάποια φαντάσματα του παρελθόντος συνεχίζουν να ομιλούν, κουνώντας μάλιστα αυστηρά το δάχτυλο.

Σαν να μη πέρασε ούτε μια μέρα από τότε που ο λαός τους ενέταξε κι αυτούς στο περίφημο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Έτσι, σύμφωνα με το  The Insider  σφοδρή επίθεση κατά της Νέας Δημοκρατίας και του πρωθυπουργού εξαπέλυσε ο Μιχάλης Καρχιμάκης με αφορμή τις δηλώσεις του Χρύσανθου Λαζαρίδη και του Μάκη Βορίδη.

Οι συνιστώσες αντιστέκονται!

Τη διαφωνία τους με την αυτοδιάλυση των συνιστωσών εκφράζουν με κοινή δήλωσή τους οι επικεφαλής τριών εξ αυτών.

Μανώλης Γλέζος, Γιάννης Θεωνάς και Αντώνης Νταβανέλλος, εκφράζουν εκ μέρος των Ενεργών Πολιτών, της ΚΕΔΑ και της ΔΕΑ αντίστοιχα την ανησυχία τους από την επιμονή στην ‘αυτοδιάλυση’ των συνιστωσών, δηλώνοντας «υπέρ του ενιαίου φορέα του ΣΥΡΙΖΑ με κοινή δράση και κοινές εμφανίσεις».

«Σημειώνουμε ότι η «αυτοδιάλυση» είναι μια εθελοντική διαδικασία που επαφίεται στην ελεύθερη απόφαση της κάθε μιας από τις συνιστώσες.

Σε κάθε άλλη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με επιβολή και με τελεσίγραφο», υποστηρίζουν, θυμίζοντας ότι από την ίδρυση του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι σήμερα, οι «συνιστώσες» αποδείχθηκαν πολύτιμο συστατικό του συμμαχικού σχήματος της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.

«Άνοιξαν δρόμους, πήραν ευθύνες, συνέβαλαν στην αντιμετώπιση κρίσεων τις οποίες συχνά – άλλοι δημιούργησαν…».

Τουρίστας στη Θεσσαλονίκη.

Μπήκαν στο μπαράκι Δευτέρα βράδυ κατά τα μεσάνυχτα και παράγγειλαν αμέσως: «Two Guiness, two Mythos, and four shots of ouzo, please».

Τέσσερις νέοι Άγγλοι στη Θεσσαλονίκη. 

Πάντα αναρωτιέμαι με ποια κριτήρια οι τουρίστες ή οι επισκέπτες μιας πόλης επιλέγουν πού θα διασκεδάσουν, σε μια περιοχή με πολλά μπαρ και την ίδια ακριβώς θέα, όπως η παραλία της πόλης.

Σε αντίθεση με όσα μας αρέσει να πιστεύουμε, δεν τρελαίνονται για τη βαβούρα και το ντιριντάχτα.

Σπάνια τους βλέπεις να πηγαίνουν σε μεγάλα μαγαζιά, με τον κόσμο -όσο νέος και καλοντυμένος κι αν είναι- να στέκεται ανέκφραστα με ένα ποτό στο χέρι και τη μουσική να σε ξεκουφαίνει.

Ίσα-ίσα, όσο πιο στημένο το μέρος, τόσο το αποφεύγουν.

Προτιμούν πιο μικρά, φιλικά, cosy μέρη, με πιο οικεία μουσική.

Την ώρα που περνούσαν και διάλεξαν το «δικό μας» μπαρ για να καθίσουν, ακουγόταν το Your Woman των White Town. 

Μια ιστορία τεχνολογίας και … πολιτισμού.

Πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια, είχε τύχει να ξεναγηθώ σε μια στρατιωτική μονάδα αποθήκευσης βλημάτων κλπ της πολεμικής αεροπορίας στο Σέδες της Θεσσαλονίκης.

Η όλη εμπειρία ήταν ενδιαφέρουσα, αλλά πολύ πιο ενδιαφέρουσα ήταν μια πληροφορία που μας δόθηκε τότε από τον υπεύθυνο αξιωματικό.

Ότι δηλαδή, η βαφή παραλλαγής στους εξωτερικούς τοίχους και στις οροφές των τολς, που χρησίμευαν για αποθήκες βλημάτων, ήταν ίδια και απαράλλαχτη από τότε που πρωτοτοποθετήθηκε από τους…  Γερμανούς στη κατοχή!

Μιλάμε δηλαδή για πολύ προχωρημένη μπογιά, η οποία άντεξε στον χρόνο, και στις διάφορες καιρικές συνθήκες.

Γερμανική τεχνολογία στο έπακρο!

Ένα χημικό θαύμα.

Ίσως της IG Farben.

Αν δεν κάνω λάθος, της  ίδιας δηλαδή εταιρίας χημικών, που προμήθευε και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των SS με το φονικό αέριο zyclon B, με το οποίο δολοφονούνταν οι Εβραίοι.

Γιατί φαγώθηκε ο Κάπτεν;

Προβληματισμός από την αιφνίδια απομάκρυνση του Κάπτεν Γουέι Τζιαφού από την ηγεσία της Cosco - Ο άγνωστος διάλογος του Κινέζου μάνατζερ με τον πρόεδρο της Γαλλίας Ολάντ και η ατάκα του Κάπτεν για τον Πειραιά.

«Η απομάκρυνση του κάπτεν Γουέι από την προεδρία της Cosco θα επηρεάσει τις ελληνο-κινεζικές σχέσεις. Αυτό είναι δεδομένο».

Την εκτίμηση αυτή εκμυστηρεύτηκε στο protothema.gr  άνθρτωπος που γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα στην ελληνική κυβέρνηση και ο οποίος έχει παρακολουθήσει από πολύ κοντά όλα όσα διαδραματίζονται τα τελευταία χρόνια μεταξύ των δύο κρατών: «Τα πάντα σε αυτό το επίπεδο συνδέονται με πρόσωπα. Και ο κάπτεν Γουέι είναι άνθρωπος που στήριζε την Ελλάδα και την αγαπούσε. Τώρα κανείς δεν ξέρει αν ο διάδοχός του θα  ακολουθήσει την  ίδια πολιτική».

Σε  περιπέτειες μπαίνουν οι επιχειρηματικές ελληνοκινεζικές  σχέσεις  μετά  την απόφαση του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας να απομακρύνει τον κάπτεν  Γουέι από την προεδρία του Ομίλου της Cosco έπειτα από 15 χρόνια, λίγες μόλις ημέρες μετά το ταξίδι του στην Ελλάδα…

Χρύσανθος Λαζαρίδης: Η Χρυσή Αυγή είναι κόμμα νεοναζί!

Απέκλεισε ο βουλευτής Επικρατείας της Ν.Δ. και στενός συνεργάτης του Πρωθυπουργού, Χρύσανθος Λαζαρίδης, το ενδεχόμενο συνεργασίας με τη Χρυσή Αυγή, μετά και από τις χθεσινές δηλώσεις του Βύρωνα Πολύδωρα που προκάλεσαν αντιδράσεις.

«Η Ν.Δ. δεν πρόκειται ποτέ μα ποτέ να συνεργαστεί με τους νεοναζί. Όπως βλέπετε δεν λέω Χρυσή Αυγή. Λέω νεοναζί. Και δεν το κάνουμε τυχαία, δεν το κάνω μόνο εγώ, το κόμμα το κάνει.

Τους αποκαλούμε σαν αυτό που είναι.

Όχι με το όνομα, το οποίο επικαλούνται. Αυτό το ξεκαθάρισε τελικά και ο ίδιος ο κ. Πολύδωρας. Αυτό επειδή ήταν παρεξηγήσιμο, όπως το είπε, το διευκρίνισε ο άνθρωπος», τόνισε, μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό Mega.

Ο Άδωνις, η… Φώφη, και η κακιά μας μοίρα!

Ο (σαρωτικός) ανασχηματισμός ήρθε και πέρασε.

Προκαλώντας άπειρες συζητήσεις και σχολιασμούς.

Ένθεν κακείθεν, αλλά και διαγωνίως…

Ο πάσα ένας είχε και άποψη.

Λες και παίζει κανένα ρόλο ποιος αναλαμβάνει ποια καρέκλα.

Λες και δεν γνωριζόμαστε πάνω κάτω όλοι μεταξύ μας.

Με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι πολιτικοί μας είναι όλοι ίδιοι.

Δυστυχώς.

Πάρε τον έναν και χτύπα τον άλλο.

Μια κλειστή, πολλές φορές κληρονομική, κάστα που ανακυκλώνεται συνεχώς, και που πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες, με μόνο στόχο την πολιτική επιβίωση, και την επανεκλογή των μελών της.

Το πολιτικό μας προσωπικό είναι γερασμένο (κυρίως στις αντιλήψεις) και κολλημένο σε αναχρονιστικές μικροκομματικές πρακτικές και μεθόδους.

  

Το ιερό τοτέμ του παπανδρεϊσμού.

Χθες ήλθε το καλοκαίρι ή, για να είμαι ακριβής, χθες κατάλαβα ότι ήλθε το καλοκαίρι. 

Κι όταν λέω «καλοκαίρι», δεν το εννοώ ημερολογιακά ή κλιματολογικά.

Πάει καιρός, άλλωστε, αφότου μεγάλωσαν οι μέρες.

Οι ζέστες έχουν πια μπει για τα καλά και τα μπάνια έχουν αρχίσει.

Από μια ηλικία και μετά -αναλόγως του πότε τελειώνουν οι αυταπάτες για τον καθένα- το καλοκαίρι παύει, δυστυχώς, να είναι ο τρόπος με τον οποίο αισθάνεσαι τα πράγματα.

Δεν το φέρνει πια η «γαλάζια προκυμαία» και δεν είναι «καρεκλάκια, πετονιές μες στο πανέρι», που λέει ο Σαββόπουλος.

Γίνεται έννοια συνυφασμένη με την επαγγελματική δραστηριότητα του καθενός και, στη δημοσιογραφία, όπως τουλάχιστον το αντιλαμβάνομαι εγώ, το καλοκαίρι έρχεται όταν το ασήμαντο γίνεται ξαφνικά σημαντικό, επειδή απλούστατα πρέπει να γεμίσει χώρος στα έντυπα και να καλυφθεί χρόνος στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα.

Έτσι, λοιπόν, χθες, έγινε μέγα θέμα το ότι ο Μάκης Βορίδης, μιλώντας από το βήμα του συνεδρίου της Νέας Δημοκρατίας, το περασμένο Σάββατο, απευθυνόμενος δηλαδή σε κοινό αμιγώς κομματικό, απέδωσε την καταστροφή της χώρας στις πολιτικές του Ανδρέα Παπανδρέου κατά τη δεκαετία του 1980.

Η Ευρώπη κινδυνεύει (οικονομικά), ο κόσμος όχι.

Μήπως κάτι δεν πάει καλά με εμάς τους Ευρωπαίους;

Θεωρούμε τους εαυτούς μας ως θεματοφύλακες της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, τους υπερασπιστές της ελευθερίας, της ισότητας, και της αδελφότητας, τους δημιουργούς της βιομηχανικής επανάστασης, και την ήπειρο για την οποία μίλησε ο Fukuyama όταν περιέγραφε το τέλος της ιστορίας.

Οικονομικά όμως, δεν πάμε πουθενά!

Εδώ και έξι ολόκληρα χρόνια, το ΑΕΠ της ΕΕ δεν αυξήθηκε καθόλου.