Πολιτικοί «άγριου τύπου»…

Πολλή συζήτηση γίνεται και δικαιολογημένα για την αναγκαιότητα ανανέωσης του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Μετά την κοινωνική, πολιτισμική και εν τελεί οικονομική χρεοκοπία οι πολίτες που αντιλαμβάνονται το αδιέξοδο για το μέλλον, τις εξαιρετικές συνθήκες που πρέπει να αντιμετωπίσει και να ξεπεράσει με επιτυχία η πατρίδα, αναζητούν μια άλλη πολιτική ανθρωπογεωγραφία.

Το κοινό αίσθημα ότι δεν είναι λογικό να περιμένουμε να μας σώσουν αυτοί που μας χρεοκόπησαν αντιπαρατίθεται με το κοινό και λογικό αίσθημα στον πολιτικό κόσμο ότι παρθενογένεση δεν υπάρχει στην πολιτική.  Η ανανέωση του πολιτικού προσωπικού είναι, κατά την γνώμη μου, εξαιρετικά δύσκολη στην παρούσα συγκυρία και ένα από τα βασικά προβλήματα που δυσκολεύουν την έξοδο από την κρίση, την αναγέννηση της πατρίδας…

Η χαμένη γενιά των Ελλήνων executives…

"Στελέχη επιχειρήσεων" (Executives) ονομάζονται όλοι οι εργαζόμενοι που διαθέτουν πτυχίο ανώτατης σχολής και τουλάχιστον ένα μεταπτυχιακό και κατέχουν θέση Ευθύνης μεσαίου και ανώτερου Management. Eίναι υπάλληλοι μεγάλων ελληνικών και πολυεθνικών επιχειρήσεων κυρίως Χρηματοπιστωτικών και Διαφημιστικών Υπηρεσιών καθώς και Καταναλωτικών αγαθών.

Είναι νέοι, στην ηλικιακή ομάδα 25-44, φορούν σκούρο κοστούμι από το πρωί μέχρι το βράδυ, δουλεύουν από το πρωί μέχρι το βράδυ, ονομάζονται Brand Managers, Assistant Brand Managers, Marketing Managers, Account Managers, γιάπηδες,  και άλλα δυσερμήνευτα επί της ουσίας. Οι Επιχειρήσεις, τους προσεγγίζουν από τα career forums διάσημων σχολών ή μέσω Head Hunters, προσφέροντας ελκυστικούς μισθούς, καταναλωτικές κάρτες, ασφαλιστικά συμβόλαια, και εταιρικό αυτοκίνητο...

Ελλάδα: Ένα απέραντο λούνα παρκ ανομίας…

Παρακολούθησα ένα ρεπορτάζ σε κάποιο κανάλι, που αναφέρονταν στην άγρια επίθεση που δέχτηκε η μητέρα ενός ρεπόρτερ, από δυο αλλοδαπούς, κάπου στo κέντρο της  Αθήνας.

Το αποτέλεσμα της επίθεσης, για να της πάρουν τη τσάντα και το κινητό, ήταν μεταξύ άλλων, 18 κατάγματα στο πρόσωπο! Άρα δεν μιλάμε για μια απλή επίθεση, ή για έναν άγριο ξυλοδαρμό, αλλά  για μια κανονική δολοφονική απόπειρα. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, το πρόσωπο της άτυχης γυναίκας είναι διαλυμένο, είναι μια πληγή ανοιχτή,  μια άμορφη μάζα, που χρειάστηκε να μπουν δεκάδες λάμες για να κρατηθεί στη θέση του…

Μυρίζει εκλογές και Παπανδρεϊκή ναφθαλίνη…

Έχει υποσχεθεί στους νέους είσοδο στα πανεπιστήμια άνευ εξετάσεων και αθρόες προσλήψεις στο δημόσιο. Ετοιμάζεται να τους υποσχεθεί εξάμηνη θητεία στον στρατό και άπειρα λεφτά για όσους έχουν καλές επιχειρηματικές ιδέες. Τα δίνει όλα! Πτυχία χωρίς κόπο, αριστεία και άλλες τέτοιες νεοφιλελεύθερες αηδίες, δουλειά στο δημόσιο ή λεφτά για να ανοίξουν την δική τους δουλειά. Ποιος είπε ότι έρχονται εκλογές;

Από αυτά που υπόσχεται ο Αλέξης μέχρι αυτό που τελικά ισχύει υπάρχει πάντα μία «μικρή» απόσταση. Όπως τα μνημόνια που θα έσκιζε σήμαιναν την ψήφιση άλλων δύο μνημονίων, έτσι και η κατάργηση των εξετάσεων σημαίνει συνεχείς εξετάσεις για τους μαθητές επί τρία συνεχή χρόνια. Τους "κλείνει το μάτι" για δουλειά στο δημόσιο, όταν η πολιτική ΣΥΡΙΖΑ τους επιφυλάσσει κατώτερο μισθό 360 ευρώ. Τους «προσφέρει» λεφτά για καινοτόμες ιδέες, όταν οι Γαβρόγλου έχουν εξορίσει τα καλύτερα μυαλά της χώρας στο εξωτερικό. Για το θέμα της θητείας να μην το συζητάμε καλύτερα! Ρωτήστε κάποιο στέλεχος των Ενόπλων Δυνάμεων να σας πουν όλη την αλήθεια...

Το γελαστό παιδί… το καταγέλαστo πάει ΔΕΘ…

Δεν είναι ικανοποιημένο από την τύχη του, παρόλο που είναι η καλύτερη... και δεν είναι δυσαρεστημένο από το μυαλό και τις ικανότητές του, παρόλο που είναι ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να υπάρξει … Ξ​​εκίνησε το παιδί με το χαμόγελο την πολιτική του σταδιοδρομία από την ΚΝΕ, ακριβώς τη χρονιά που η ανθρωπότητα πανηγυρικά κατεδάφιζε το φρικτό και απάνθρωπο τείχος του Βερολίνου.

Η παρακαταθήκη του Λένιν και του Στάλιν και των άλλων ταριχευτών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ελευθερίας κατέληγε σ’ έναν απολογισμό στερήσεων, εκτοπίσεων, δολοφονιών, πείνας, διαφθοράς και πάνω από τριάντα εκατομμύρια θυμάτων στα εβδομήντα φλεγόμενα χρόνια του πάγου και της φρίκης στην Ανατολική Ευρώπη. Παντού στην Ευρώπη, τα κομμουνιστικά κόμματα συρρικνώνονταν χάνοντας, αθρόα, μέλη και οπαδούς, καθώς γινόταν εμφανές πως η κεντρικά σχεδιασμένη κρατική οικονομία και το μονοκομματικό κράτος μόνο ως δικτατορία/τυραννία είχαν τη δυνατότητα να σταθούν. 

Ωστόσο, εδώ, στη χώρα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, τα μοντέλα μιας ουτοπικής αλλά ιδεώδους απολυταρχίας συνέχιζαν να εμπνέουν και να συγκινούν κάποιους φανατικούς και ανάλγητους μαθητευόμενους δήμιους, που ονειρεύονταν τη διά ροπάλου και φωτιάς επιβολή των ιδεοληψιών τους...

Ρέμος με ντεκόρ καμήλες; Τζίνιους!

Οι τραγουδιστές τα δίνουν όλα πάνω στη σκηνή, κάτω απ’ τη σκηνή έχει δημιουργηθεί ένας πολτός από χυμένες σαμπάνιες, άμμο και γαρδένιες, μέσα του βυθίζονται τα τακούνια που φορούν λικνιζόμενα μοντέλα και βίζιτες, άραβες εμίρηδες και νεόπλουτοι παντός είδους, με το ένα χέρι παραγγέλνουν σαμπάνιες για να ενισχύσουν κι άλλο τον πολτό στο πάτωμα και με το άλλο χουφτώνουν τη βίζιτα, οι αέρηδες μεταφέρουν μια ηχώ ελληνοαραβικής μπουζουκλερίας σε όλο το νησί κι όλα αυτά τα παρακολουθούν καμήλες ξαπλωμένες στην άμμο, όχι της ερήμου, της παραλίας. Και ελεγκτές της εφορίας βεβαίως.

 

Οι παρκαδόροι του Nammos

Το παραπάνω θα μπορούσε άνετα να είναι σκηνικό σε ταινία του Αλμοδόβαρ. Είναι όμως σκηνικό στο μυκονιάτικο Nammos, αποδεικνύοντας ότι ενίοτε η πραγματικότητα ξεπερνάει την τέχνη. Είναι το σκηνικό από μια ακόμα συναυλία που έδωσε εκεί ο Αντώνης Ρέμος μαζί με άραβες συναδέλφους του, για την οποία μάθαμε ότι κατέφθασαν καμήλες απ’ το Κουβέιτ, για ντεκόρ. Μάλιστα, για ντεκόρ. Καμήλες απ’ το Κουβέιτ έφεραν προφανώς, επειδή στις συναυλίες του Ρέμου πάνε άραβες κροίσοι. Αν σε άλλο event πάνε Ρώσοι μεγιστάνες, μπορεί να φέρουν πολικές αρκούδες απ’ τη Σιβηρία. Σε Κινέζους, ίσως φέρουν δράκους απ’ το τείχος του Πεκίνου, ποιος ξέρει…

Η Έλενα Ακρίτα κάνει...φέτες την Εύα Καϊλή…

Η Έλενα Ακρίτα ξεμπροστιάζει την Εύα Καϊλή με βάση την έρευνα της εφημερίδας Documento για τον παππού της και την αποκαλεί ακροδεξιά και ανειλικρινή. Στην ανάρτηση της στο Facebook αναφέρει τα εξής:

Η υπόθεση Καϊλή, από γραφική, γίνεται πλέον σοβαρή. Ο παππούς που σκοτώθηκε από κομμουνιστή ήταν τελικά ο πρώτος σύζυγος της γιαγιάς που σκοτώθηκε από ερωτικό αντίζηλο (Πηγές Νίκος Μπογιόπουλος - Ημεροδρόμος και Documento). Το θύμα ήταν ο Γιάννης Μπακαλίδης και το 1943 τον έσφαξε στον ύπνο του ο Σταύρος Κωνσταντινίδης, από ερωτική αντιζηλία…

Στο βούρκο…

Από τα τέλη του Ιούλη, το επιτελείο προπαγάνδας του Μαξίμου, στην προσπάθειά του να ξεφύγει από την οργή που προκάλεσε το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, έχει βάλει μπροστά την επιχείρηση «αριστερή στροφή».

Πρόκειται, φυσικά, για μια προσεγμένη στροφή καθαρά σε ρητορικό επίπεδο, χωρίς την παραμικρή συνέπεια σε επίπεδο πρακτικής πολιτικής. Μια στροφή που θα περνούσε εντελώς απαρατήρητη, αν η ΝΔ δεν «τσιμπούσε» το δόλωμα και δεν έβγαζε τον πιο «εθνικόφρονα», πατριδοκάπηλο, σκοταδιστικό, αντικομμουνιστικό και νεοφιλελεύθερο εαυτό της…

Έλεος, ξυπνάτε εκεί στη ΝΔ...

Σχετικά με το άρθρο του Τσίπρα για τον Ανδρέα Παπανδρέου, θα ήθελα να πω... Έλεος ρε. Δεν καταλαβαίνετε τι γίνεται; Κάποιος να ζητήσει refund για τους μπαμπάδες χιλίων κολλεγιόφλωρων που μετά από χίλια mbas και masters in marketing κλπ στα σαλόνια του Ivy League, τους έχουν ξεφτυλίσει δύο σαραντάρηδες συριζαίοι που δεν είχαν περάσει τα σύνορα μέχρι πρόπερσι.

Σας ορίζουν κάθε βδομάδα την ατζέντα και το θέμα συζήτησης. Σας έχουν πάρει παραμάζωμα, όλα τα γαλάζια πουκαμισάκια σας. Μια βδομάδα θα συζητάτε το άρθρο, μια τον Κοντωνή στην Εσθονία, μια τις διακοπές Τσίπρα, μια τη δήλωση της Αυλωνίτη, μια το ένα μία το άλλο….

Όχι άλλο Πασόκ. Πήραμε… πήραμε….

Σήμερα γιορτάζει το Πασόκ. Ή ότι απέμεινε απ αυτό. Μια θλιβερή δηλαδή σκιά του άλλοτε πανίσχυρου εαυτού του. Με μια καρικατούρα πολιτικού ηγέτη στο τιμόνι του. Είμαι σίγουρος, πως αν ζούσε ο ιδρυτής του, θα το διέλυε εν ριπή οφθαλμού, και θα έφτιαχνε ένα καινούργιο, που θα πετούσε για άλλα 20-30 χρόνια. Τον είχα ικανό.

Και σε αντίθεση με όλους σήμερα που λοιδορούν το «κίνημα», εγώ δεν μπορώ παρά να θυμίσω, πως αν το Πασόκ δεν υπήρχε, θα έπρεπε να έχει εφευρεθεί. Τουλάχιστον στην χρονική και ιστορική συγκυρία που εμφανίστηκε στα πολιτικά μας πράγματα…