Ζητώ Συγγνώμη...
Μια απλή απάντηση στον κ, Θεοδωρίδη και στους ομοίους του, μέσα από το τραγούδι του Γ. Μηλιώκα:
Ένα τραγούδι θα σας πω σαν το νερό
γι όσους πολέμησαν κι αντέχουνε ακόμη
θα πρεπε να το είχα γράψει από καιρό
γι αυτό και πρώτα ταπεινά ζητώ συγνώμη
Κάποιοι βάλθηκαν να μας τρελάνουν.
Εκεί που νομίζει κανείς ότι τα άκουσε όλα, έρχεται μια ακόμη
ηχηρή παπαριά, για να αντιληφθούμε ξεκάθαρα, πως κάποιοι μας δουλεύουν κανονικά.
Και αναφέρομαι (και πάλι) στο μόρφωμα ΣΥΡΙΖΑ, που πουλάει
δήθεν αριστεροσύνη στους άσχετους, με απώτερο σκοπό την απαξίωση της αριστεράς σε
έναν λαό, που ούτε πολύ ιστορία διαβάζει, ούτε και πολυενδιαφέρεται για τις διάφορες εκφάνσεις
και αποχρώσεις του μαρξισμού.
Έτσι απλά.
Η σημερινή μέρα είναι κρίσιμη.
Όλη η εβδομάδα που διανύουμε είναι κρίσιμη.
Όπως κρίσιμα ήταν σχεδόν και όλα τα 2-3 προηγούμενα
χρόνια.
Η χώρα βρίσκεται σε ένα επικίνδυνο κατώφλι.
Βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού. Ή μάλλον στο «μπρος
γκρεμός και πίσω ρέμα».
Και ή πέφτει, ή συνεχίζει πάνω στο τρίχινο γεφύρι που
προσπαθεί απεγνωσμένα να πλέξει ο Σαμαράς.
Την ώρα που κάποιοι εξαγριωμένοι «ιθαγενείς», κρυμμένοι πίσω
από θάμνους, τον κεραυνοβολούν με δηλητηριασμένα
βέλη.