Γιατί αυτό το κόμμα δεν πήγαινε ποτέ καλά
«Είχε το θράσος ο κ. Καμμένος να πει δημοσίως στην Ολομέλεια της Βουλής ότι πρέπει να δοθούν τα ονόματα αυτών που διόρισαν υπάλληλους στη Βουλή και δίπλα του ο θρασύτατος ξέχασε ότι είχε το πιο λαμπρό παγκόσμιο παράδειγμα βουλευτή που από το παράθυρο υπήρξε μόνιμος υπάλληλος της Βουλής και εξακολουθεί να είναι. Εγώ το αποκάλυψα με όνομα. Είναι ο κύριος Κουράκος.»
Πρέπει επιτέλους να σφίξουν τα λουριά.
Γνωρίζω πολύ καλά, πως η οικονομική κρίση είναι αυτό το
διάστημα το Νο1 πρόβλημα της χώρας.
Δεν θα πρέπει όμως να παραγνωρίζουμε και το άλλο, εξίσου
σοβαρό, αυτό της εγκληματικότητας.
Έχω γράψει πάμπολλες φορές, πως η Ελλάδα κατάντησε εδώ
και καιρό μια παιδική χαρά για κάθε είδους κακοποιούς, κυρίως εισαγόμενους.
Είμαστε η Ντίσνεϊλαντ του εγκλήματος.
Η ατιμωρησία που επικρατεί είναι άλλο πράγμα.
Η Ελλάδα χρειάζεται γενναίο κούρεμα του χρέους της.
Η Ελλάδα βυθίζεται εν μέσω απεργιών, κοινοβουλευτικών μαχών
για τα μέτρα λιτότητας, και μια καταρρέουσα οικονομία αντιμέτωπη με υψηλά χρέη.
Η σημερινή κατάσταση στην Αθήνα είναι μια από τα ίδια,
και θυμίζει τις ανάλογες κρίσεις χρέους των αναπτυσσόμενων χωρών της δεκαετίας
του `80, και του `90.
Οι εμπειρίες δεκάδων υπερχρεωμένων χωρών στη Λατινική
Αμερική και στην Αφρική, θα πρέπει να αποτελούν πολύτιμο δίδαγμα για τους διασώστες
της Ελλάδας.
Η Αμερική χρειάζεται ένα νέο κεντροδεξιό κόμμα.
Ο Ομπάμα κέρδισε μια δεύτερη προεδρική θητεία, όχι όμως επειδή
νίκησαν οι Δημοκρατικοί, αλλά επειδή έχασαν οι Ρεπουμπλικάνοι.
Αυτό ισχυρίζεται σε άρθρο του στην New York Times ο Nicholas
Kristof, που όπως λέει: «ένας συνασπισμός γερασμένων λευκών ανδρών, αποτελεί
μια σίγουρη συνταγή για αποτυχία, σε ένα έθνος που όλο και πιο πολύ μοιάζει με
ουράνιο τόξο…».
Και βέβαια, «κανένας δεν θα πρέπει να χαίρεται με την
παρακμή του ρεπουμπλικανικού κόμματος», προσθέτει.