24.12.12
Η πραγματικότητα του Σαμαρά, και η εικονική πραγματικότητα των φαύλων.
Πέρα από τις εμβριθείς πολιτικές αναλύσεις, τις συζητήσεις
για το φορολογικό, τις μειώσεις μισθών, κλπ πέρα δηλαδή από τα καθημερινά σήριαλ
που μας συντροφεύουν εδώ και τρία χρόνια, τα χρόνια της κρίσης, εγώ αντιλαμβάνομαι
δυο βασικά και κυρίαρχα πράγματα να επικρατούν:
Πρώτον, ότι εδώ και κάποιο διάστημα, τα περισσότερα ΜΜΕ,
ακόμη και τα διάφορα μπλογκς του διαδικτύου, έκαναν στροφή 180ο, και
τώρα λιβανίζουν τον Σαμαρά!
Η προσαρμοστικότητα και ο χαμαιλεοντισμός τους είναι το κάτι
άλλο!
Δεύτερή μου διαπίστωση είναι ότι παρά τις δικαιολογημένες
γκρίνιες, παρά την γενική μεμψιμοιρία, παρά την σκληροπυρηνική γραμμή κάποιων μέσων
ενημέρωσης, ο απλός λαός, ασχέτως του τι ψηφίζει, και του τι δηλώνει ότι θα ψηφίσει,
είναι (ψυχικά) με τον Σαμαρά, τον οποίο ενδόμυχα ευγνωμονεί και αναγνωρίζει.
Ο Ρομπέν της … φαβέλας!
Όταν θες να την επικαλεστείς την πραγματικότητα μιας
ξένης χώρας ως παράδειγμα προς μίμηση, είναι σοφό να γνωρίζεις πρώτα και τις
δύο όψεις του νομίσματος.
Να γνωρίζεις δηλαδή (και να «ζυγίζεις» καλά), τόσο την
εικόνα της «βιτρίνας», όσο και την κατάσταση της «αποθήκης»! Έτσι ώστε, όταν
επικαλείσαι «θαύματα» να ξέρεις πως επιτεύχθηκαν.
Κι όταν εκθειάζεις πολιτικές, να ξέρεις πότε… εκτίθεσαι!
Όταν το ταλέντο μιλάει από μόνο του….
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι (στην Ελλάδα) για να γίνει κάποιος
γνωστός και πετυχημένος τραγουδιστής.
Ένας τρόπος είναι η σκληρή δουλειά, αρχίζοντας από το μηδέν,
και μετά από πάρα πολλά χρόνια ταλαιπωρίας μέσα στη νύχτα, ίσως το ταλέντο σου
να αναδειχτεί, να αναγνωριστεί, και να γίνεις επιτέλους φίρμα, ώστε να σου πετάνε μαραμένα λουλούδια
οι διάφοροι καψούρηδες και μεθυσμένοι νταλικιέρηδες, μανάβηδες, χονδρέμποροι,
κλπ.
Κάτι δεν πάει καλά με τους άνδρες της Ινδίας…
Γράφαμε τις προάλλες για την έξαρση της σεξουαλικής βίας
σε κάποιες χώρες όπως η Ινδία, το Μπαγκλαντές, και το Πακιστάν. Τώρα έρχεται
μια Ινδή δημοσιογράφος και αναρωτιέται κι αυτή, τι στο καλό συμβαίνει;
Άλλη μια φρίκη, άλλος ένας βιασμός.
Αυτή τη φορά μέσα σε κινούμενο λεωφορείο!
Σε ώρα που ακόμη κυκλοφορούσαν πολλοί άνθρωποι στους
δρόμους του Νέου Δελχί.
Σε μια κατοικημένη περιοχή, και όχι σε κάποια απομακρυσμένη
ζούγκλα.