Η θεωρία του κακού άκρου…

Είναι εκπληκτικό, αλλά κάθε ανοησία που εκτοξεύει η Αριστερά χρησιμοποιείται αυτούσια από την Ακροδεξιά.

Αυτό μπορεί να οφείλεται στην (φθίνουσα, αλλά υπαρκτή) ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς· οι ακροδεξιοί βρίσκουν έτοιμο χωράφι παραλογισμού να δρέψουν τους καρπούς της εργασίας άλλων.

Ίσως πάλι οι λαϊκιστικές μπαρούφες γίνονται εύπεπτες και από ανθρώπους που δεν ξέρουν να γράψουν το όνομά τους…

Ο Σαμαράς τους πήρε τα σώβρακα…

Η τελευταία κίνηση ματ της κυβέρνησης Σαμαρά έχει ανακατέψει τη τράπουλα, και πλέον θέτει νέους όρους στην γενικά ρευστή  πολιτική κατάσταση της χώρας μας.

Εκεί που ένα απρόσμενο «ατύχημα», ένας αστάθμητος παράγοντας (δολοφονία Φύσσα) κινδύνεψε να μας τινάξει στον αέρα, και προσωπικά φοβόμουν το χάος που θα ξεσπούσε, ήρθε ο Σαμαράς, ο οποίος λίγα λέει και πολλά κάνει, και με μια δυο αριστοτεχνικές τρίπλες καθάρισε το παιχνίδι, αποδεικνύοντας τη στόφα του μεγάλου παίκτη που τον χαρακτηρίζει.

Έτσι, η αυτοκρατορία (της νομιμότητας) αντεπιτίθεται.

Οι δυνάμεις του χάους, για μια ακόμη φορά υποχωρούν άτακτα.

Και στον πόλεμο που διεξάγεται μεταξύ νομιμότητας και μπάχαλου, ο Σαμαράς πέτυχε μια ακόμη τακτική νίκη.

Τσακίζοντας τα ερπετά και στέλνοντας αδιάβαστους τους πολιτικούς του αντιπάλους, και πιο ειδικά τον ανεπαρκή για πολλά πολλά Αλέξη, που τώρα νιώθει σαν να του πήραν τη μπουκιά απ το στόμα, ή σαν να του τράβηξαν το χαλί κάτω από τα πόδια.

Και οσονούπω θα έχει κι αυτός τη τύχη όλων όσων τόλμησαν να τα βάλουν με τον Σαμαρά.

Μήπως θυμάται κανείς τον Κυρ Φώτη;

Που αυτοκτόνησε πολιτικά για χάρη του ακριβοπληρωμένου  … μοντέρ βάρδιας της αμαρτωλής ΕΡΤ;

Ο υποτιμημένος κος Σαμαράς…

Όταν ο Αντώνης Σαμαράς αναλάμβανε την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας μετά την εκλογική συντριβή (για τα δεδομένα τουλάχιστον της προ κρίσης μεταπολιτευτικής δημοκρατίας μας) του 2009, λίγοι, ελάχιστοι μάλλον, έβλεπαν σ’ αυτόν έναν χαρισματικό ή επαρκή ηγέτη.

Ούτε καν έναν άνθρωπο με σοβαρές ικανότητες δηλαδή – η συντριπτική πλειοψηφία των οπαδών της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και γενικότερα, τον θεωρούσαν κατώτερο σε σχέση με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή το νεότερο.

Κάθαρση!

Η ανώτατη Δικαιοσύνη κινήθηκε αυτή τη φορά αστραπιαία  

στην υπόθεση των ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής και επέφερε το πρώτο χτύπημα στην παραστρατιωτικού τύπου εγκληματική οργάνωση που είχαν συστήσει τα μέλη της. Μια τόσο σοβαρή προκαταρκτική έρευνα ολοκληρώνεται σε χρόνο-ρεκόρ, με απτά αποτελέσματα.

Κακουργηματικές διώξεις και άμεσες συλλήψεις του αρχηγού, 5 βουλευτών και 26 στελεχών της οργάνωσης.

Το τεράστιο υλικό (πάνω από 100 δικογραφίες) που συγκέντρωσε κατά την έρευνά του ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Χαρ. Βουρλιώτης, σε συνδυασμό με μαρτυρικές καταθέσεις και νόμιμες υποκλοπές συνομιλιών, έφεραν στο φως το εκτεταμένο εγκληματικό δίκτυο που είχε στηθεί και λειτουργούσε υπό τον μανδύα της Χρυσής Αυγής, με φόνους, επιθέσεις κατά αλλοδαπών και Ελλήνων, παροχή προστασίας και άλλες παράνομες πράξεις.

Η δικαστική εξέλιξη, όμως, δεν αποκάλυψε απλώς έναν επικίνδυνο εσμό νεοναζιστών και ανθρώπων του υποκόσμου. 

Ποιοι αγαπούν την δημοκρατία;

Ο Πλάτων, στην έβδομη επιστολή του, το μόνο αυτοβιογραφικό του κείμενο, αν και αμφισβητούμενης γνησιότητας, αναφέρεται στη στάση που κράτησε αυτός και η σωκρατική ομήγυρη στην τυραννία των Τριάκοντα.

Με σχεδόν απολογητικό ύφος λέει ότι στην αρχή τούς αντιμετώπισαν με ευμένεια και συνεργάστηκαν μαζί τους.

Όχι μόνον επειδή ο ίδιος ήταν συγγενής του Κριτία, του επικεφαλής της τυραννίας. Αλλά κυρίως επειδή πίστεψαν πως η τυραννία θα αποκαθιστούσε το καθεστώς του δικαίου που είχε καταλύσει η δημοκρατία της τελευταίας περιόδου, η δημοκρατία των δημαγωγών.

Δεν είναι τυχαίο ότι και ο Κριτίας, και ο Θηραμένης και ο Χαρμίδης, τοποτηρητής του καθεστώτος στον Πειραιά, ήταν μέλη της σωκρατικής ομήγυρης.

Ήταν η απέχθεια που τους είχε προκαλέσει η δημοκρατία, η οποία τους οδήγησε στην αποδοχή της τυραννίας.

Και τώρα τι θα κάνει η αριστερά χωρίς την Χρυσή Αυγή;

Προχθές ήμουν σε τηλεοπτική συζήτηση, όπου ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ/Βίλα Αμαλία με περισπούδαστο ύφος μιλούσε για «υπόγειες συνεννοήσεις» και «συνδιαλλαγές» ΝΔ και ΧΑ που τάχα εξελίσσονταν αυτές τις μέρες.

Ο Θεός βέβαια έχει χιούμορ.

Ήταν αργά το βράδυ και την ίδια ώρα που ο σύντροφος έπαιζε την κασέτα της Κουμουνδούρου, οι ομάδες της Κρατικής Ασφάλειας ετοιμάζονταν για τις συλλήψεις του Νίκου Μιχαλολιάκου και των υπολοίπων.

Ανυπομονώ να ξαναβρεθούμε με τον …προοδευτικό «ντετέκτιβ Μάρλοου».

Ο ΣΥΡΙΖΑ/Βίλα Αμαλία και κάτι παρατρεχάμενοι θα είχαν πλάκα στην ανευθυνότητα και την φαιδρή προπαγάνδα τους, αν δεν ήταν αξιωματική αντιπολίτευση.

Από χτες έκδηλος ο φόβος κι η αμηχανία τους.

Μην ακούτε τι λένε.

Τρέμουν τις εκλογές.

Ρωτούν, τάχα στο άνετο, όποιον νεοδημοκράτη περνάει έστω κι απέξω απ’ το Μαξίμου, αν ο Σαμαράς το εννοεί πως η χώρα δεν χρειάζεται εκλογές.

Ξεφυσάνε με ανακούφιση στην απάντηση.

Ο Τσίπρας κάθε φορά που ζητάει εκλογές, μου θυμίζει την γνωστή σκηνή από ελληνική ταινία, όπου, αν θυμάμαι καλά, ο Βουτσάς, λέει «κρατάτε με, θα τόνε δείρω».

Φυσικά δεν τον κρατάει κανείς και λέει πιο χαμηλόφωνα «εσείς κρατάτε, ε;».

Οι γενίτσαροι.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ εκείνο το καλοκαίρι, η Αθήνα ήταν γεμάτη μετανάστες από την Αλβανία, η εγκληματικότητα είχε ανέβει κατακόρυφα και στις ειδήσεις παρουσίαζαν με τρόμο αυτοσχέδιες ομάδες περιφρούρησης που με δίκαννα και αγροτικά προσπαθούσαν να σταματήσουν τις διαρρήξεις στην ανατολική Αττική.

Είχε νυχτώσει για τα καλά και εμείς τρώγαμε παγωτό στη μάντρα του σχολείου, απέναντι μας ο «Μουγκός», ένας γιγαντόσωμος κωφάλαλος άνδρας που ζούσε στη γειτονιά (σήμερα λένε ότι είναι στο ψυχιατρείο), πίνει μαύρο.

Ήταν πια γνωστό σε όλους μας, ήταν χρυσαυγίτης -ναζιστής, δηλαδή- μας ψιθύριζαν οι μεγαλύτεροι, ο ψαράς της γειτονιάς του έδινε χαρτζιλίκι και τα βράδια έβγαινε παγανιά για να μαχαιρώσει Αλβανούς.

Κάτω τα χέρια από την Ουρανία…

Πρέπει να το πω.

Χτες ήταν από τις πιο ευτυχισμένες μου μέρες τον τελευταίο καιρό - η σύλληψη της ηγετικής ομάδας της Χ.Α., μιας ομάδας που τρομοκράτησε κάθε μειονότητα και κάθε αδύναμο άνθρωπο ήταν τεράστιος λόγος γιορτής.

Ξεπέρασα το γεγονός ότι τώρα ξύπνησε η κυβέρνηση, μετά από τόσο καιρό (αν και δεν το ξέχασα).

Δεν με νοιάζει ποιος θα ξεφτίλιζε τη Χ.Α. - μου αρκεί που την ξεφτίλισαν.

Μόνο ένα μελανό σημείο υπήρξε χτες, που έστω και ελάχιστα μετρίασε τη χαρά μου - που με μελαγχόλησε.

Η κόρη του Μιχαλολιάκου, που έτρεξε και τον αγκάλιασε.

Ήταν η μόνη κάπως ανθρώπινη στιγμή.

Αν δεν ήταν μια ενήλικη (25χρονη!!!) γυναίκα θα την ένιωθα περισσότερο.

Τώρα με τόσο μίσος που έχει μέσα της δυσκολεύομαι να την συμπονέσω.

Σημείο καμπής.

Η πολιτική και δικαστική επίθεση της πολιτείας κατά της Χρυσής Αυγής μπορεί να αποτελέσει σημείο στροφής στην εξέλιξη της κρίσης.

Η ολοκλήρωσή της, χωρίς νομικές και μιντιακές υπερβολές, μόνο καλό θα κάνει στη δημοκρατία και θα διευκολύνει την υπέρβαση της εθνικής κρίσης.

Κατʼ αρχάς, η κοινωνία τη στηρίζει.

Και είναι εύλογο.

Η πολιτική δολοφονία του Παύλου Φύσσα ήταν ένα ποιοτικό άλμα στο σκοτεινό βασίλειο της βαρβαρότητας και της ανομίας που τρόμαξε την κοινωνία.

Όσο αγανακτισμένη, όσο εξοικειωμένη με τον πολεμικό λόγο, όσο συνηθισμένη στις μαζικές συγκρούσεις των διαδηλώσεων, όσο απαράδεκτα ανεκτική στις «σιωπηλές» φονικές επιθέσεις κατά των μεταναστών, το έγκλημα στο Κερατσίνι ξεπέρασε το όριο ανοχής.

Η κοινωνία είδε με τρόμο ένα πιθανό μέλλον της και κάνει πίσω.

Ένα ιστορικό σαββατοκύριακο!

Δυο είναι, κατ’ εμέ, τα κυρίαρχα στοιχεία αυτού του ιστορικού σαββατοκύριακου που διανύουμε:

Το πρώτο έχει να κάνει με την μεγάλη κίνηση ματ του Σαμαρά, και της Δικαιοσύνης, που μπουζουριάζοντας τους «Άριους» της Χ.Α. απέδειξαν επιτέλους πως όταν θέλει το κράτος μπορεί να τα βάλει με τον οποιονδήποτε.

Και παράλληλα, ενδυνάμωσαν την ίδια την δημοκρατία, αλλά και το φρόνημα της σιωπηρής πλειοψηφίας των συμπατριωτών μας, που χρόνια τώρα αισθάνεται «σχιζοφρενής», ζώντας σε μια χώρα όπου άλλα διδασκόμαστε από μικροί στα σχολεία και στα σπίτια μας, και άλλα ζούμε στον δημόσιο βίο.

Εν ολίγοις, η κυβέρνηση επανέφερε στο προσκήνιο κάποιες σταθερές αρχές και αξίες, που έχουν να κάνουν με τις έννοιες του  καλού και το κακού…

Αν συνεχίσει έτσι, και αν μπορέσει να βάλει χέρι και στους «συνήθεις υπόπτους», τους δήθεν αριστερούς μπαχαλάκηδες δηλαδή, τότε θα μακροημερεύσει, και ο Σαμαράς θα κυβερνά για πολλά τέρμινα.

Έχουμε την αξιωματική αντιπολίτευση που μας αξίζει!

Στο Δικαστικό Μέγαρο Ηρακλείου μετέβη ο βουλευτής Ηρακλείου του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννης Μιχελογιαννάκης, o οποίος ζήτησε από τον εισαγγελέα να ερευνηθούν τυχόν ποινικές ευθύνες του Πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά και του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και προέδρου του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελου Βενιζέλου για την υπόθεση της Χ.Α.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες ο κ. Μιχελογιαννάκης, στην επιστολη του- την οποία ζητά να διαβιβαστεί στην Εισαγγελία-  εγκαλεί τους κ.κ. Σαμαρά και Βενιζέλο για καθυστερημένη αντίδραση σε ότι έχει να κάνει με την υπόθεση της Χρυσής Αυγής , η οποία είχε ως αποτέλεσμα να υπάρχουν δολοφονίες, με αποκορύφωμα βέβαια αυτή του νεαρού Παύλου Φύσσα

Ας πρόσεχαν (κι ας διάβαζαν)…

Η ανήμπορη κοινοβουλευτική μας δημοκρατία, το νερόβραστο αστικό μας καθεστώς, το αναποφάσιστο και αναποτελεσματικό σύστημα διακυβέρνησής μας, χτύπησε ξαφνικά τα ξημερώματα με ασυνήθιστη σφοδρότητα.

Από το πρωί του Σαββάτου, ο κόσμος παρακολουθεί έκπληκτος μια επιχείρηση που μοιάζει περισσότερο με σαρωτική επέλαση ιππικού, παρά με comme il faut αστυνομική επιχείρηση.

Οι τελευταίες εξελίξεις στο σήριαλ της Χρυσής Αυγής.

Ως υπόκοσμο χαρακτηρίζει τα στελέχη της Χρ. Αυγής που βιαιοπραγούν ο Κωνσταντίνος Πλεύρης σε συνέντευξή του στο Έθνος της Κυριακής.
«Όποιος προβαίνει σε βιαιοπραγίες δεν ασκεί πολιτική. Είναι υπόκοσμος» λέει ο γνωστός εθνικιστής σημειώνοντας: έχω δηλώσει ότι είμαι φασίστας αλλά δεν έχω στο χέρι μου τη σβάστικα».

Εν τω μεταξύ στις 13:00 το μεσημέρι παραδόθηκε ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής και ο «υπαρχηγός» σύμφωνα με το πόρισμα της δικαιοσύνη.

Προσερχόμενος στην ΓΑΔΑ ο Χρήστος Παππάς τόνισε πως πρόκειται για «πολιτική δίωξη» και επιτέθηκε στην κυβέρνηση υποστηρίζοντας πως όλα αυτά έγιναν επειδή ανέβαιναν διαρκώς τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής.

Ζήτω η δημοκρατία!

Το κείμενο αυτό γράφτηκε και ανέβηκε στην Athens Voice στις 23/9/13. Περιγράφει με λίγα λόγια τις πολιτικές παραμέτρους του προβλήματος «Χρυσή Αυγή» και δείχνει το δρόμο τόσο για την κυβέρνηση όσο και για την Αριστερά.

Οι δράσεις της κυβέρνησης μας ξαφνιάζουν ευχάριστα και ξεπερνούν κάθε προσδοκία.

Η ΝΔ ξεπέρασε τα διλήμματα, τους φόβους ότι μια δραστική επιλογή θα λειτουργήσει υπέρ του φασισμού και παράγει πολιτική υψηλής ευθύνης.

Κάνει τα αυτονόητα αλλά στη χώρα αυτή είναι ζητούμενα. Μπράβο.

Η διείσδυση της ΧΑ στο στρατό και τα σώματα ασφαλείας και η κήρυξη εκ μέρους της ενός άτυπου εμφύλιου πολέμου έγειραν τη ζυγαριά προς τη μεριά της Δημοκρατίας.   

Η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαίωσε την αδυναμία της αλλαγής πορείας που υπαινιχτήκαμε.

Παγιδεύτηκε στην αντιμνημονιακή ρητορεία, στο μικροκομματικό όφελος, στον αριστερισμό του, στη θεωρία, ότι ο φασισμός είναι η σιδηρά χείρα του συστήματος. Και οδηγείται στο γκρεμό.

Οι αστείες απόπειρες διάσωσης τον οδηγούν ταχύτερα στα πολιτικά αδιέξοδα. 

Είμαστε υπερήφανοι που ζητούσαμε αταλάντευτα, την κήρυξη της ΧΑ εκτός νόμου. Είμαστε υπερήφανοι που επιμείναμε στις πολιτικές συνεργασίας του δημοκρατικού τόξου, στο αντιφασιστικό μέτωπο, στην καταδίκη της πολιτικής βίας και της διχαστικής λογικής.  

Ζήτω η Δημοκρατία, αυτή η ανάπηρη, η αστική, η συστημική αλλά ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Γιατί φοβόμαστε τα ιδιωτικά πανεπιστήμια;

Πρώτα πρώτα, ας δούμε ποιος αντιπροσωπεύει τη φωνή της συλλογικής συνείδησης ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια.

Τα κόμματα, οι ακαδημαϊκοί δημόσιοι υπάλληλοι, αρκετοί «επιφανείς» δημοσιογράφοι, οι απανταχού συνδικαλιστές και οι εκπρόσωποι των φοιτητικών παρατάξεων.

Λίγο πολύ, αυτοί είναι οι «δυναμικοί» και «επίσημοι» εκπρόσωποι στην άρνηση, για απελευθέρωση των πανεπιστημίων και ίδρυση ιδιωτικών.

Οι υπόλοιποι, γονείς, μαθητές, φοιτητές, καθηγητές μέσης εκπαίδευσης και ευρύτερη κοινή γνώμη συντηρούν μια γενικόλογη αντίδραση, που οφείλεται περισσότερο στην άγνοια και στην έλλειψη εμπιστοσύνης στο κράτος.

Και τώρα το μεγάλο στοίχημα…

Η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά ξάφνιασε και εντυπωσίασε με την αποφασιστικότητά της και με την ταχύτητα με την οποία έδρασε εναντίον της Χρυσής Αυγής.

Με την ολομέτωπη επίθεση στη νεοναζιστική οργάνωση η οποία, έως τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στις 18 Σεπτεμβρίου, έδειχνε να λειτουργεί χωρίς ουσιαστικό έλεγχο, η κυβέρνηση αποκάλυψε ότι εδώ και καιρό οι αρχές παρακολουθούσαν τη Χρυσή Αυγή (και ας μη φαινόταν), και ότι όσο περνούσε ο καιρός οι ηγέτες και στελέχη της οργάνωσης εμπλέκονταν σε όλο και περισσότερες παράνομες πράξεις.

Πάρε κι εσύ ένα μετάλλιο…

Ο Σύνδεσμος Ελλήνων Ολυμπιονικών αριθμεί αρκετές εκατοντάδες μέλη ενώ τα μετάλλια που έχουν κατακτήσει Έλληνες αθλητές είναι μερικές δεκάδες.

Ο λόγος είναι ότι, ενώ σε όλες τις υπόλοιπες χώρες του κόσμου Ολυμπιονίκες θεωρούνται όσοι ανέβηκαν στο βάθρο, στη χώρα μας όσοι πλασαρίστηκαν στην οκτάδα.

Σημασία έχεις πού βάζεις τον πήχυ.

Και εμείς τον βάζουμε χαμηλά για να φαινόμαστε πολλοί οι καλοί. Αυτός είναι περίπου ο εθνικός τρόπος να βλέπουμε τα πράγματα.

Σύριζα και Χρυσή Αυγή…

Στην αριστερά γενικά και στον ΣΥΡΙΖΑ ειδικότερα, κάπου έχουν «χαζέψει».

Μετά την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, συνειδητοποιούν ότι οι τραμπουκισμοί των «Συριζαυγιτών» και λοιπών «λαϊκών δυνάμεων» τελικά ενδυναμώνουν πολιτικά την Χρυσή Αυγή και μάλλον απομακρύνουν ψηφοφόρους από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο τελευταίος, εξάλλου, από μέρος της κοινής γνώμης κατηγορείται ότι με τα έκτροπά του έχει οδηγήσει στην ανεργία χιλιάδες εμπόρους και εμποροϋπαλλήλους και ενδιαφέρεται περισσότερο για τα προνόμια των προνομιούχων του Δημοσίου παρά για τα προβλήματα των ανέργων.

Στο πλαίσιο αυτό, ο προβληματισμός που επικρατεί στο επιτελείο του κ. Αλέξη Τσίπρα είναι να βρεθούν τρόποι ώστε οι «φοβισμένοι» από τον τραμπουκισμό της ΧΑ να κατευθυνθούν προς τους Ανεξάρτητους Έλληνες, με τους οποίους η αξιωματική αντιπολίτευση διατηρεί σχέσεις.

Η αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης Σαμαρά.

Τέτοιου είδους ομαδική σύλληψη βουλευτών, έχει να συμβεί στην Ελλάδα από την εποχή της στρατιωτικής χούντας που τελείωσε το 1974.

Πρόκειται για μια εξαιρετικά ασυνήθιστη κατασταλτική κίνηση από μια κυβέρνηση που καιρό τώρα την κατηγορούν ότι χαϊδεύει την Χρυσή Αυγή.

Μόνο πέρσι καταγράφηκαν 154 ρατσιστικές επιθέσεις και άλλες 104 φέτος, οι περισσότερες από τις οποίες αποδίδονται στην Χρυσή Αυγή.

Δυο μετανάστες δολοφονήθηκαν, και το έγκλημα αποδίδεται και αυτό στο ίδιο κόμμα.

Τώρα όμως, χρειάστηκε η δολοφονία  του καλλιτέχνη Π. Φύσσα, για να επέμβουν οι αρχές δυναμικά και με αστραπιαία ταχύτητα.

Μπράβο στον Σαμαρά!

Από το 2008 οπότε και μας πήρε και μας σήκωσε, λόγω κρίσης, αυτό που έρχεται συνεχώς στο μυαλό μου είναι ότι κάποιος θεός μας προστατεύει.

Με μεγαλύτερη απόδειξη το ότι περνάμε την κρίση, στη πιο δύσκολη φάση της, με αρχηγό τον Σαμαρά.

Που αν δεν υπήρχε, θα έπρεπε να τον εφεύρουμε…

Τον Σαμαρά δεν τον είχα σε μεγάλη υπόληψη.

Τον θεωρούσα ένα ακόμη συστημικό πολιτικό.

Παρά το ότι κάποτε του έβγαλα το καπέλο όταν τα κλώτσησε όλα για μια ιδέα… για την Μακεδονία, και μάλιστα παρά το γεγονός ότι δεν ήταν καν Μακεδόνας!

Το μεσογειακό φρούτο του φασισμού…

Φασισμός. Φρούτο μεσογειακό, γεννήθηκε στην Ιταλία του Μουσολίνι μετά τον Α' παγκόσμιο πόλεμο και σταδιακά εξαπλώθηκε και βοριότερα, κατά πώς φυσούσε ο άνεμος. 

Φρούτο αγκαθωτό και άγριο σαν το φραγκόσυκο, αν το λιμπιστείς και τ' ακουμπήσεις δεν υπάρχει περίπτωση να μην τσιμπηθείς από τα ύπουλα αγκάθια του. 

Φρούτο εποχιακό, ευδοκιμεί σε περιοχές και εποχές κρίσης.

Ως εκ τούτου, φρούτο με αυξημένη ζήτηση -και συζήτηση- αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. 

Περί Ναζιστών και ηλιθίων…

Όταν ο Eichmann απήχθη από την Αργεντινή για να μεταφερθεί στο Ισραήλ, όπου δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο δια απαγχονισμού, είχε το θράσος κατά την διάρκεια της δίκης να χρησιμοποιήσει χωρία από τον Kant, επειδή ανέκαθεν οι άνθρωποι, μεταθέτουν την ευθύνη στον γκρίζο ορίζοντα της ενοχής υπέρ τρίτων, ο οποίος θάλλει μεταξύ λήθης κι εθελοτυφλίας στο ιδιοτελές τοπίο της συνευθύνης.

Καθώς ο Heidegger έδωσε τα φώτα του στο γεγονός ότι η λογική δεν φτιάχνεται εν μία νυκτί, οι επιτρετραμμένοι των κοινωνικών δικτύων, οι κήνσορες που σκέφτονται για το καλό όλων και οι κομματάρχες που προειδοποιούν για τον νεοναζιστικό πυρετό, ελλείψει αγελαίου συναισθήματος προς άγραν πελατών, δημιουργούν εντέχνως το νέο γήπεδο που χρησιμοποιεί την αλάνθαστη συνταγή η οποία ονομάζεται «πράξη ναζιστοδοσίας».

Καθώς η αντίδραση στο σκοτεινό παρελθόν της χιτλερικής παραφροσύνης, αναγκάζει τον φόβο των επιθέτων σε άτακτη φυγή, οι κάτοχοι των τίτλων σκορπούν λήμματα ιδιοτέλειας καθ’έξιν.

Όταν θέλει το σύστημα… είναι ανίκητο!

Στο πλαίσιο αστυνομικής επιχείρησης, νωρίς το πρωί του Σαββάτου, συνελήφθησαν μέλη του ηγετικού πυρήνα της Χρυσής Αυγής, ανάμεσα στα οποία ο ΓΓ της Νίκος Μιχαλολιάκος και οι βουλευτές Ηλίας Κασιδιάρης, Ηλίας Παναγιώταρος και Γιάννης Λαγός. Τις εξελίξεις δρομολόγησε παραγγελία της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου, αφού τεκμηριώθηκε ότι το νεοναζιστικό κόμμα συνιστά εγκληματική οργάνωση.

Προηγήθηκε τα ξημερώματα η ενημέρωση της κυβέρνησης, όπως και σύσκεψη των υπουργών Δημόσιας Τάξης, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών.

Σύμφωνα με πληροφορίες, επίκεινται ακόμη 2 συλλήψεις βουλευτών της Χρυσής Αυγής.

Τα μεροκάματα της Χρυσής Αυγής.

Κάπου στο Κερατσίνι. Σ’ ένα ισόγειο του ’60.

Ακριβώς έναν χρόνο πριν.

Στον απότομα κατηφορικό δρόμο σταμάτησε ένα φορτηγό για να ξεφορτώσει μια αποδεκατισμένη και φτηνή οικοσκευή.

Η γειτονιά απέκτησε μια καινούρια οικογένεια, το παλιό ισόγειο -που δεν το ήθελε κανένας- καινούριους νοικάρηδες και η μικρή μου κόρη, μια καινούρια φίλη, τη Στέλλα.

Από την κόρη μου έμαθα για πρώτη φορά ότι ο μπαμπάς της Στέλλας δουλεύει στη Χρυσή Αυγή.

Λίγες μέρες νωρίτερα, είχα μάθει ότι η δουλειά του μπαμπά μιας άλλης φίλης της ήταν να λέει στους ανθρώπους που πήγαιναν στο μαγαζί του πόσο κάνουν τα χρυσά δαχτυλίδια, τα βραχιόλια και οι σταυροί.

O Superman!

Laurie Anderson

Γράμμα σε έναν αριστερό νέο…

«Φίλε μου Γιώργο... Σκέψου, μήπως όσοι μάταια μένουν προσκολλημένοι σε ένα ακυρωμένο Ονειρο γίνονται “αντιδραστικοί”, μήπως εμποδίζουν τη γέννηση ενός καινούργιου ονείρου, αφήνοντας τον κόσμο να ασφυκτιά στους κλειστούς ορίζοντες; Το όνειρο δεν έχει μηχανισμούς επιβολής και ο Μαρξ ευαγγελίστηκε την πλήρη και καθολική απελευθέρωση του ανθρώπου “για να περάσουμε από την προϊστορία της ανθρωπότητας στην ιστορία”, όπως λέει.

Αυτό θα γινόταν με την κατάργηση της εξουσίας του κράτους, κατά τον Μαρξ. Υπερτροφικά όμως είναι τα κράτη και απόλυτες οι εξουσίες τους στον υπαρκτό σοσιαλισμό.

Δέκα σημεία σε έναν άδειο ορίζοντα…

ΕΝΑ
Αντιγράφω από ένα κείμενο του Μάνου Χατζιδάκι, δημοσιευμένο το 1993, λίγο πριν το θάνατό του: «Βιώνουμε μέρα με τη μέρα περισσότερο το τμήμα του εαυτού μας που ή φοβάται ή δεν σκέφτεται, επιδιώκοντας όσο γίνεται περισσότερα οφέλη. Ώσπου να βρεθεί ο κατάλληλος «αρχηγός» που θα ηγηθεί αυτό το κατάπτυστο περιεχόμενό μας. Και τότε θα ‘ναι αργά για ν’ αντιδράσουμε. Ο νεοναζισμός είμαστε εσείς κι εμείς – όπως στη γνωστή παράσταση του Πιραντέλο. Είμαστε εσείς, εμείς και τα παιδιά μας. Δεχόμαστε να ‘μαστε απάνθρωποι μπρος στους φορείς του AIDS, από άγνοια αλλά και τόσο «ανθρώπινοι» και συγκαταβατικοί μπροστά στα ανθρωποειδή ερπετά του φασισμού, πάλι από άγνοια, αλλά κι από φόβο κι από συνήθεια.»

ΔΥΟ
Στη θέση της φωτογραφίας του προφίλ που διατηρεί στο facebook ο Γιώργος Ρουπακιάς  (με το όνομα Giwrgos RpK), εικονίζεται ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Στη μεγαλύτερη φωτογραφία (ένας φίλος μου είπε ότι τη λένε «φωτογραφία εξωφύλλου»),  ένας ρασοφόρος ανεμίζει μια ελληνική σημαία με φόντο έναν ουρανό που διασχίζεται από ένα μαχητικό αεροσκάφος…

Ξύπνησε το κτήνος του φασισμού…

Αν και δηλώνει αφοσίωση στη στρατιωτική χούντα (1967-74), και είναι εναντίον των εργατικών  συνδικάτων, εν τούτοις η νεοναζιστική Χρυσή Αυγή κερδίζει συνεχώς έδαφος στις εργατικές γειτονιές, εκεί όπου τα έχει βρει με τα βασικά θύματα της οικονομικής κρίσης που γονάτισε την Ελλάδα.

Η Γαλλίδα δημοσιογράφος Amélie Poinssot έκανε ρεπορτάζ στον Πειραιά, εκεί όπου η ανεργία και η δυστυχία πυκνώνουν τις τάξεις της Χρυσής Αυγής.

Περί φασισμού.

(Προσαρμοσμένο από το βιβλίο The Anatomy of Fascism, του Robert Paxton)

Η βιβλιογραφία για το φασιστικό φαινόμενο είναι τεράστια.

Πολλές σχολές σκέψεις προσπάθησαν να ερμηνεύσουν το φαινόμενο, υπό τη βαριά σκιά των εκατομμυρίων νεκρών του Β’ ΠΠ και του ανελέητου κυνηγητού μειονοτικών ομάδων από τα φασιστικά καθεστώτα.

Πρέπει να έχει κανείς κατά νου ότι υπάρχουν μερικές λεπτές διακρίσεις ανάμεσα σε έννοιες όπως φασισμός, ολοκληρωτισμός, αυταρχισμός και δικτατορία.

Οι έννοιες αυτές έχουν αρκετά κοινά χαρακτηριστικά αλλά και διακριτές διαφορές. Δεν ταυτίζονται. (Η στρατιωτικές δικτατορίες των Συνταγματαρχών, του Φράνκο ή του Σαλαζάρ λ.χ. ήταν ένα αυταρχικά καθεστώτα αλλά δεν μπορούν να χαρακτηριστούν φασιστικά καθεαυτά)

Υπάρχουν πολλές ερμηνείες για το φαινόμενο.

Η μαρξιστική λ.χ. θεωρεί το φασισμό όργανο του καπιταλισμού.

Δεν τον θεωρεί αυτόνομο φαινόμενο αλλά αναπόφευκτο φαινόμενο των εκάστοτε κρίσεων του καπιταλισμού εξαιτίας της υπερπαραγωγής.

Η σχέση καπιταλιστών και φασισμού δεν υπήρξε μια αμφιμονοσήμαντη σχέση φιλίας όσο κι αν επιμένει περί αυτού η μαρξιστική θεώρηση για να ικανοποιήσει τη δική της πολεμική έναντι της αστικής τάξης.

Μια άλλη θεώρηση εστίασε στην ψυχική διαταραχή των ηγετών εστιάζοντας στη διαταραγμένη τους προσωπικότητα, δεν κατάφερε όμως να απαντήσει γιατί οι μάζες λάτρευαν τον «παράλογο» ηγέτη.

Οι συντάξεις βούλιαξαν το Ντιτρόιτ!

Το Ντιτρόιτ ως γνωστόν, από εκεί που κάποτε ήταν μια βιομηχανική δύναμη, σήμερα είναι βυθισμένο στην εξαθλίωση, και μάλιστα έχει κηρύξει και επίσημα πτώχευση.

Τι έφταιξε;

Πολλά.

Το κυριότερο όμως ήταν η γενναιοδωρία στις συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων.

Συντάξεις αξίας εκατομμυρίων δολαρίων το χρόνο…

Ο φακός αποτυπώνει ένα σπάνιο περιστατικό!

Επιστήμονες που μελετούν τις τίγρεις της Σιβηρίας στη Ρωσία, πέτυχαν να απαθανατίσουν κάτι το απίστευτο.

Η αρχή έγινε όταν βρήκαν το κουφάρι ενός ελαφιού στο χιόνι, χωρίς όμως κανένα ίχνος, ή καμιά πατημασιά του θηρευτή που το σκότωσε.

Όταν όμως επέστρεψαν στη βάση τους, και εξέτασαν το φιλμ από μια κάμερα που ήταν τοποθετημένη εκεί κοντά, το μυστήριο λύθηκε.

Ροχαλητά στο κόκπιτ!

Απίστευτη ιστορία ανευθυνότητας δημοσιεύει ο βρετανικός Τύπος και αφορά σε μη κατονομαζόμενη αεροπορική εταιρία της χώρας.

Αεροσκάφος Airbus A330 που ταξίδευε από τη Ρωσία στη Βρετανία, πραγματοποίησε μεγάλο μέρος του ταξιδιού με τον αυτόματο πιλότο (τίποτα παράξενο μέχρι στιγμής), όμως, την ίδια στιγμή, οι δυο πιλότοι του αεροσκάφους είχαν πέσει για έναν υπνάκο!

Play it Safe...

Iggy...

Κατρακύλα στο παρελθόν;

Αν κάποιος τις μέρες αυτές κλείσει τα μάτια και παρακολουθήσει τις ειδήσεις, κυρίως από εναλλακτικές πήγες ενημέρωσης, διότι η μεγάλη πλειοψηφία των Μέσων είναι ας πούμε καθεστωτικά, αναπαράγουν πλέον μόνο ειδήσεις φιλτραρισμένες με ένα τρόπο, αν λοιπόν αναζητήσει σε άλλες πήγες όσα συμβαίνουν και κοιτάξει το ημερολόγιο, μπορεί να πάθει ένα χρονικό ταράκουλο.

Όσα συμβαίνουν ταιριάζουν πολύ με μέρες του 1960, στην πραγματικότητα όμως το ημερολόγιο δείχνει 2013.

Η ανιστόρητη παιδεία.

Προωθημένη τεχνολογία δεν έχουμε, αυτοκινητοβιομηχανία δεν έχουμε, διαστημική πολιτική δεν μπορούμε να οργανώσουμε, προς το παρόν τουλάχιστον.

Εχουμε όμως ιστορία.

Πολλά χιλιόμετρα ιστορίας, χιλιάδες σελίδες ιστορίας, άφθονοι χορταστικοί αιώνες ιστορίας, που χρειάστηκαν τη μεγαλοφυΐα ενός Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου, μεταξύ άλλων, για να χωρέσουν σε μία Ιστορία με αρχή, μέση και τέλος που δεν γράφτηκε ακόμη.

Τουλάχιστον προς το παρόν.

Τόση ιστορία που, για να χωρέσει στο μυαλό ενός εφήβου, δεν απαιτούνται μόνο γνώσεις.

Χρειάζεται ενδιαφέρον, αγάπη και αυτή την ιδιαίτερη ευφυΐα του ανθρώπου που μπαίνει σε μια σχολική τάξη και ξέρει πώς να μιλήσει στα βουβά, ή λαλίστατα δεν έχει σημασία, παιδιά.

Ο εκφασισμός της κοινωνίας μας…

Στις 17 Απριλίου διεξήχθησαν οι φοιτητικές εκλογές, διαδικασία στην οποία μετείχα για πρώτη φορά ως εισαχθείς πέρυσι.

Με το πέρας της ψηφοφορίας έφτασε η ώρα της καταμέτρησης.

Όπως με πληροφόρησαν τότε οι γηραιότεροι, πριν από το άνοιγμα της κάλπης και κατά τη διάρκεια της καταμέτρησης, κατά τα ειωθότα, το αμφιθέατρο δονείται από τα συνθήματα των παρατάξεων ένθεν κακείθεν.

Μια μορφή ποδοσφαιροποίησης της πολιτικής, η οποία πληροί σχεδόν όλα τα χαρακτηριστικά μιας εξέδρας οπαδών σε ποδοσφαιρικό αγώνα- αλλά αυτό είναι μια διαφορετική ιστορία.

Αφού λοιπόν έγινε η απαραίτητη προθέρμανση και ακούστηκαν τα πρώτα συνθήματα, το ρεπερτόριο έγινε πιο hardcore- ορισμένα συνθήματα ντρέπομαι και να τα αναφέρω δημοσίως και δεν φημίζομαι ιδιαίτερα και για τη σεμνοτυφία μου.

Τα αριστερά σχήματα -συμπεριλαμβανομένης της φοιτητικής παράταξης του ΣΥΡΙΖΑ- αφού φώναξαν "Σκατά σκατά στον τάφο του Καραμανλή" στη συνέχεια φώναξαν ανερυθρίαστα "Σε τούτα 'δω τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει, σκατά στον τάφο του Παύλου Μπακογιάννη", σύνθημα το οποίο πάει πακέτο με το "Θερίζει του Ξηρού το ούζι και η καραμπίνα του Κουφοντίνα".
Εκείνη τη στιγμή όχι μόνο εξοργίστηκα αλλά ντράπηκα.

Είκοσι χρονώ…

Φαντάζομαι ότι η Ουρανία Μιχαλολιάκου θα άκουσε πολύ κολακευτικά λόγια από τον περίγυρό της για το κείμενό της που δημοσιεύθηκε στο μπλογκ της Χρυσής Αυγής Πειραιά.

Φαντάζομαι ότι θα επαινέθηκε για την καθαρότητα των απόψεων, τον οίστρο, την πίστη στον «σκοπό» της.

Και μόνον ο τίτλος («Εσύ μέχρι πού είσαι διατεθειμένος να φτάσεις για τις Ιδέες σου;») θα πρέπει να σκόρπισε ρίγη συγκίνησης σε όσους προβληματίζονται τον τελευταίο καιρό (αν υπάρχει αυτή η κατηγορία οπαδών) μήπως το «παρατράβηξαν» με τον φόνο και θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουν το στίγμα τους.

Ένας πραγματικά αναγεννησιακός άνθρωπος…

(Ή αλλιώς: Κρείττον το σιγάν…).

Την ώρα που η χώρα ζει στον νοσηρό αστερισμό της Χρυσής Αυγής, με σοβαρό το ενδεχόμενο πολιτικών αναταράξεων,  ακόμη και βίας, εν μέσω πάντα της πιο σκληρής οικονομικής κρίσης που γνωρίσαμε από την εποχή του Β’ΠΠ, κάποιοι αρνούνται να γονατίσουν, και με βάση τα οράματά τους ανοίγουν νέους δρόμους.

Και είναι τόσο μπροστά, που όλοι εμείς οι υπόλοιποι, και ειδικά εγώ, δεν μπορούμε να αντιληφθούμε το βάθος της σκέψης τους, παρά μόνο κάποια μικρά ψήγματα της, αρκετά όμως για να μας αφυπνίσουν.

Και δεν μιλάω για τον Γιώργο τον Τράγκα…

Αναφέρομαι στον ευρωβουλευτή (είναι ακόμη;) πουλέν του Γιωργάκη Παπανδρέου, τον θρυλικό πλέον Κρίτωνα Αρσένη.

Έναν, όπως αποδεικνύεται συνεχώς, βαθύ στοχαστή και συνάμα δραστήριο ακτιβιστή, που έρχεται με δηλώσεις του να επιβεβαιώσει την μεγάλη αξία εκείνης της ευρωπαϊκής dream team του ΓΑΠ, που με επικεφαλής την κ Ματσούκα αρχικά, την πολιτική κληρονομιά της οποίας συνεχίζει ο Κρίτων, δόξασε και συνεχίζει να δοξάζει την πατρίδα μας στα ξένα…

Έναν άνθρωπο, που συνδυάζει την σκέψη με την δράση!

Homo conteplativus και homo activus ταυτόχρονα.

Στα πλαίσια που είχε θέσει κάποτε ο Αριστοτέλης.

Η λογική του παραλόγου…

«Με την λογική που είναι φυλακή μην κουβεντιάζεις», λέει ένα ρητό.

Και ασφαλώς, το νόημα είναι πως πολλά πράγματα μπορούν να συμβούν αναπάντεχα, ακόμα και αν έχουμε χάσει κάθε ελπίδα.

Εδώ και καιρό όμως, αναρωτιόμαστε όλοι λίγο πολύ αν έχουμε περάσει στην σφαίρα του παραλόγου.

Αν η λογική που επικρατεί στην Ελλάδα, είναι τελικά αυτή του παραλόγου.

Ένα σκεπτικό μιας μαφιόζικης συμπεριφοράς του τύπου «όσο εμένα κάτι δεν με αγγίζει ή μπορεί ακόμη και να με εξυπηρετεί και ως ένα βαθμό να με εξυπηρετεί, δεν το αντιμάχομαι».

Και ας υποφέρουν οι άλλοι εξαιτίας αυτού.

Ο Guardian για την Χρυσή Αυγή.

Για τον κίνδυνο που αποτελεί η Χρυσή Αυγή για το δημοκρατικό πολίτευμα στην Ελλάδα γράφει ο Guardian, ο οποίος επισημαίνει πως με την άνοδο του νεοναζιστικού μορφώματος και την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, «η κατάσταση είναι τοξική».

Σε δημοσίευμα του, ο Guardian αναφέρεται στις πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες «στοιχεία του Ελληνικού Στρατού εκπαιδεύουν ομάδες κρούσης της Χρυσής Αυγής, ενώ 3.000 χρυσαυγίτες παραστρατιωτικού σχεδιασμού φέρονται να δέχονται εκπαίδευση για μάχη από στρατιωτικούς υποστηρικτές του κόμματος. 

Lust for Life.

That's just like hypnotizing chickens.....
Iggy Pop in Lust for Life.

Η θεωρία των δυο άκρων.

Πρόσφατα διάβασα στον Τύπο μια δήλωση του 

Μίκη Θεοδωράκη που σήμανε το πολιτικό του «τέλος».

Αν και δεν μου ήταν άγνωστη η «στροφή» του εθνικού μας συνθέτη προς εξωκοινοβουλευτικά μονοπάτια, αφού πρώτα βέβαια διήλθε όλο το φάσμα της πολιτικής σκηνής, ξεκινώντας από τον αντιδικτατορικό αγώνα και τις παρυφές της κομμουνιστικής αριστεράς και φθάνοντας έως τη θέση του υπουργού άνευ χαρτοφυλακίου στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, και την "Πατριωτική" Σπίθα, δεν μπορώ να πω ότι δεν σοκαρίστηκα από την επιμονή του ότι η αλλαγή έπρεπε να έλθει «έξω από τη σύστημα εξουσίας». 

Και για όποιον αμφέβαλε για το τι εννοούσε, στην ίδια την επιστολή του διευκρινίζει ότι το «μέσα» ισοδυναμούσε με συμμετοχή στις εκλογές… 

Ο ίδιος επιθυμούσε τη δημιουργία ενός «Παλλαϊκού Μετώπου Αντίστασης», με εξωκοινοβουλευτικές βέβαια διαδικασίες. 

Το σύστημα, το χέρι του, και η μόλυνση…

Μέχρι την προπερασμένη Τρίτη που έγινε η δολοφονία στο Κερατσίνι, η αντιμετώπιση του προβλήματος Χρυσή Αυγή από τις «κλασικές» πολιτικές δυνάμεις ήταν δυο ειδών.

Η κυβέρνηση -εν προκειμένω η πλειοψηφία της ΝΔ- ήταν δίβουλη.

Από τη μια περίσσευαν οι καταγγελίες εναντίον των «ναζί» και από την άλλη ορισμένοι δεν απέκλειαν το ενδεχόμενο κάποιας μελλοντικής συνεργασίας μαζί τους, αν είχαν ανάγκη τις ψήφους τους στη Βουλή. Πιθανότατα επρόκειτο για σκόπιμα επιλεγμένη διβουλία.

Πίστευαν -οι αφελείς- ότι έτσι χαϊδεύουν τους ψηφοφόρους που είχαν φύγει από τη ΝΔ και είχαν πάει στη Χρυσή Αυγή.

Γι’ αυτό και δεν είχαν αποδεχθεί τις σωστές προτάσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, κυβερνητικών εταίρων, για την αντιμετώπιση της ρατσιστικής βίας.