«Πάει» κι άλλος ένας ακόμη ολιγάρχης…

Ένας ακόμη διάσημος Ρώσος «ολιγάρχης» πέθανε κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες, αυτή τη φορά στο Λονδίνο.

Πρόκειται για τον 67χρονο Boris Berezovsky, που είχε καταφέρει να γίνει απίστευτα πλούσιος, μέσα σε δυο μόνο δεκαετίες.

 

Τα αίτια του θανάτου του δεν είναι σαφή, και πολλοί μιλούν για δολοφονία, αφού ο μακαρίτης αυτοεξόριστος μεγιστάνας ήταν από αυτούς που ασκούσαν συνεχή και σκληρή κριτική στον Πούτιν και στο Κρεμλίνο.

Pretty in Pink....

The Psychedelic Furs.... Pretty in Pink, from 1981!

ΣΥΡΙΖΕΛ…

Πού έγκειται ακριβώς η απορία;

Η «πάνω πλατεία» και η «κάτω πλατεία» αποφάσισαν να ανοίξουν κοινό μέτωπο. Πού το περίεργο;

Μα δύο χρόνια τώρα κοινό μέτωπο έχουν!

Έριξαν μία «αντιμνημονιακή» στάχτη πάνω σε όλες τις ιδεολογίες τους, μασκαρεύτηκαν γενικώς και αορίστως σε «αγανακτισμένους», μουντζαδόρους αντισυστημικούς εκπρόσωπους του λαϊκού αισθήματος και θεώρησαν πως ξεμπέρδεψαν με τη συνείδησή τους.

Διαχώρισαν την κοινωνία σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς και βρήκαν την εύκολη εξήγηση στους προβληματισμούς μιας ολόκληρης χώρας.

Ο ανιστόρητος Κατίδης, και ο Φριτς Σούμπερτ…

Η όλη ιστορία με τον περιβόητο ναζιστικό χαιρετισμό του ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ Κατίδη, άρχισε να ξεθυμαίνει εξαιτίας των δραματικών εξελίξεων στη Κύπρο.

Αυτό όμως δεν σημαίνει πως οι παρενέργειές της τελείωσαν.

Προς το παρόν, η καριέρα του ποδοσφαιριστή μπήκε σε stand by mode, και καλά θα κάνει ο νεαρός αυτός ανεγκέφαλος να κάτσει κάτω και να προβληματιστεί.

Η Κύπρος, και ο …. Κατίδης!

Ήρθε η κυπριακή κρίση και κατέβασε από τα μανταλάκια του εθνικού περιπτέρου την υπόθεση Κατίδη.

Η παπαρολογία συνεχίζεται, τώρα φουντώνουν τα δικαστήρια κατά των προδοτών του Χρυσοπράσινου Φύλλου, και ο Κατίδης ξεχάστηκε εντελώς.

Τη θέση του στο εθνικό καφενείο κατέλαβαν οι μεγιστάνες της γεωπολιτικής ανάλυσης και παραδίδουν μαθήματα, περί του πώς το χοντρό γίνεται ψιλό στην παγκόσμια σκακιέρα.

Βέβαια, ουσιωδώς και σε βάθος, τα δύο άσχετα μεταξύ τους θέματα είναι συγγενή. Αμφότερα ριζώνουν στη μεγάλη αλάνα της εθνικής άγνοιας και τρέφονται από την άφωτη υγρασία υπό το μεγάλο πέπλο του καθ’ ημάς σκότους.

Ο Κατίδης είναι η άλλη πλευρά του Κυπριακού.

Με την έννοια ότι όσο η Κύπρος δεν μπορεί να μάθει από τα λάθη της και πάντα προς τη δόξα ανάποδα τραβά, έτσι ακριβώς και η κατεστραμμένη ελληνική νεολαία ανιστόρητη πορεύεται προς το κενό.

Ο εθνικός μας στοχαστής, και οι … γκέι!

Ο Νότης Σφακιανάκης αποτελεί σε γενικές γραμμές την πιο παραστατική ενσάρκωση του παραδοσιακού Ελληνάρα.

Είναι αμόρφωτος, κακόγουστος, μιλάει με περισσή αυτοπεποίθηση για πράγματα που δεν γνωρίζει, θεωρεί τον εαυτό του πανέξυπνο, και διαπνέεται από το πνεύμα ομοφοβίας που χαρακτηρίζει τους περισσότερους Έλληνες, των οποίων το πνευματικό εύρος εκτείνεται μεταξύ μπουζουκιών και ακριβών αυτοκινήτων.

Δεν με εκπλήσσει το μίσος και οι ρατσιστικές επιθέσεις που εξαπολύει ανά διαστήματα.

Με εκπλήσσει το γεγονός ότι εξακολουθεί να βρίσκει τον τρόπο και την όρεξη να το κάνει.

Το θέμα (της Κύπρου) είναι απλό, και χωρίς κακούς δράκους….

Το πρόβλημα της Κύπρου στην ουσία του είναι απλό, τόσο απλό που αν δεν υπάρχει κακόβουλη πρόθεση αποκλείονται οι παρανοήσεις: Υπάρχει χρηματοδοτικό κενό 18 δις στην Κύπρο.
Οι Ευρωπαϊκές χώρες μαζί με το IMF συμφώνησαν να δώσουν με εξαιρετικά προνομιακούς όρους λεφτά των φορολογουμένων και μελών τους (και τελικά άρα των φορολογουμένων των κρατών-μελών) αντίστοιχα τουλάχιστον τα 10-11 δις από αυτά. 
Τα υπόλοιπα θα πρέπει να βρεθούν από τους Κυπρίους με άλλο τρόπο. 
Γιατί; 

 

Είναι αλήθεια ότι τα υπολειπόμενα 6-7 δις είναι ψίχουλα για τα
δεδομένα της Ευρωζώνης, εδώ η Ελλάδα συνολικά θα πάρει σχεδόν 300 δις.
Είναι κάποιο τερτίπι;
Είναι η εμμονή των Γερμανών να καταστρέψουν τον υγιή και τίμιο χρηματοπιστωτικό τομέα της μεγαλονήσου;

Μία και μισή απορίες για τη Θεσσαλονίκη.

Πριν από μερικά χρόνια αποφασίστηκε η ριζική ανάπλαση της νέας παραλίας της Θεσσαλονίκης.

Μιλάμε για το ωραιότερο ίσως κομμάτι της πόλης, κι αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει κάπως, αφού όλη η υπόλοιπη πόλη έχει προ πολλού παραδοθεί στην άναρχη δόμηση και στο ακαλαίσθητο μπετόν.

Η προσπάθεια πήρε κάποιο αρκετό διάστημα, και τελικά δόθηκε (εδώ και δυο χρόνια περίπου) σε χρήση. Το αποτέλεσμα σε άλλους αρέσει και σε άλλους όχι, αλλά η ουσία είναι ότι κάτι έγινε επιτέλους…

Τώρα οι εργασίες συνεχίζονται και στο υπόλοιπο κομμάτι, από το ξενοδοχείο ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΠΑΛΑΣ προς τα δυτικά.

Οι εξελίξεις στη Κύπρο.

Τελικά, οι βουλευτές της Κύπρου ψήφισαν υπέρ της αναδιάρθρωσης του τραπεζικού συστήματος της χώρας τους, και της δημιουργίας ενός εθνικού ταμείου «αλληλεγγύης», ενώ παράλληλα συμφώνησαν στην επιβολή ελέγχων κεφαλαίων για να αποφευχθεί η εκροή τους από τις τράπεζες.

 Οι προσπάθειες συνεχίζονται για την επίτευξη συναίνεσης και σε άλλα καίρια ζητήματα όπως είναι η φορολόγηση των καταθέσεων.

Κατά λάθος θυσία…

Να με συγχωρείτε όσοι αγαπάτε τα εξωτικά παρασκευάσματα με κιμά και καρυκεύματα, αλλά το ηρωικό «όχι» των αδελφών μας στην (ξανά) μαρτυρική μεγαλόνησο εξελίσσεται σε κάτι χειρότερο από σεφταλιά.

 

Τουλάχιστον ώς την ώρα που γράφονταν τούτες οι γραμμές, η κατάσταση ήταν σχεδόν τραγική ― σχεδόν, το τονίζω, διότι η αφθονία άσκοπου πατριωτικού βερμπαλισμού την κάνει να μοιάζει επικίνδυνα με κακόγουστη ιλαροτραγωδία.

Απ’ τον Ανάν στους… Α(υ)νάν!

Πριν λίγα χρόνια, η πολύπαθη Κύπρος, δοκιμαζόταν για μια ακόμη φορά με το περιβόητη «Σχέδιο Ανάν».

Για καλή τύχη του Ελληνισμού, τότε στις ηγεσίες Κύπρου και Ελλάδας ήταν δύο άνθρωποι που ήταν πάνω απ” όλα πατριώτες. 

 

Ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος και ο Κώστας Καραμανλής, διαχειρίστηκαν – ειδικά ο Παπαδόπουλος – την τόσο κρίσιμη κατάσταση, με τόση μαεστρία που και ένα περήφανο ΟΧΙ ακούστηκε από το στόμα του Τάσσου Παπαδόπουλου αλλά και «μύτη δεν άνοιξε».

Οι ψύχραιμοι αναλυτές της εποχής εκείνης, αναγνώρισαν την τεράστια συνεισφορά της Ελληνικής Κυβέρνησης και προσωπικά του Κ. Καραμανλή, σε διπλωματικό κυρίως επίπεδο.