Καπούτ για τον τραπεζικό τομέα της Κύπρου!
Τελικά, παρά τις ικεσίες του, παρά τις απειλές, και παρά τους
εκβιασμούς, ο πρόεδρος της Κύπρου Ν. Αναστασιάδης δεν είχε άλλη επιλογή από το
να αναδιπλωθεί, και υποκύψει στους όρους
των διεθνών δανειστών.
Νωρίς το πρωί της Δευτέρας, οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης
συμφώνησαν να διασώσουν την μικροσκοπική νησιωτική χώρα με €10 δισ.
Ως αντάλλαγμα, η κυπριακή κυβέρνηση συμφώνησε να μειώσει
δραστικά τον υπερμεγέθη τραπεζικό της τομέα.
Όσοι καταθέτες (και πολλοί εξ αυτών Ρώσοι) έχουν περισσότερα
από €100.000 σε κυπριακούς λογαριασμούς, θα χάσουν τώρα σημαντικό μέρος των
χρημάτων τους.
Ο Αναστασιάδης λύγισε μετά από αρκετές μέρες αντίστασης.
Όπως είπε, «η συμφωνία είναι προς όφελος του κυπριακού
λαού…».
Από την πλευρά του, ο υπουργός Οικονομικών Μ. Σαρρής τόνισε
πως η συμφωνία αποτρέπει μια καταστροφική έξοδο της Κύπρου από την ευρωζώνη.
Οι δέκα συν μία γκάφες του Αλέξη του τρισμέγιστου…
Ό,τι λάθος ήταν να κάνει το έκανε μέσα σε μερικά 24ωρα ο
Αλέξης Τσίπρας σε σχέση με το χειρισμό της υπόθεσης της Κύπρου.
Κι όλα αυτά, για να στηρίξει μια ανεφάρμοστη εξίσωση που
λέει ότι μπορείς να τζογάρεις με μια ολόκληρη χώρα σα να παίζεις πόκερ, και να
είσαι σίγουρος ότι θα σου βγει, μπορείς να καταγγείλεις το μνημόνιο αλλά να
κρατήσεις τα δανεικά, μπορείς να είσαι στο ευρώ αλλά να μην έχεις μνημόνιο…
Κάναμε μια μικρή συλλογή από τις γκάφες των τελευταίων
δέκα ημερών και την παραθέτουμε προς γνώσιν και συμόρφωσιν:
Εδώ που είσαι ήμουνα…
Το
2010 ο Αντώνης Σαμαράς, έχοντας βάλει για πάνω από ένα εξάμηνο πλάτη στον
ολίγιστο και καταστροφικό Παπανδρέου, για να προλάβουμε τα δυσάρεστα, φώναζε
για την επικινδυνότητα του Μνημονίου.
Όχι
γιατί δεν πίστευε στην ανάγκη λήψης μέτρων ή αναδιάρθρωσης του συνολικού
μοντέλου διακυβέρνησης και της οικονομίας της χώρας, αλλά γιατί είχε
ψυχογραφήσει την παντελή έλλειψη διάθεσης του τότε Πρωθυπουργού να συγκρουστεί
με το κατεστημένο που έχτισε ο πατέρας του,
που προσπάθησε να συνεταιριστεί ο Μητσοτάκης, και που τελικά κατάπιε
αμάσητο τον Καραμανλή.
Η Επανάσταση του ΄21 σε εικόνες του σήμερα
25η Μάρτιου σήμερα και οι απανταχού Έλληνες τιμούν την Εθνική Παλιγγενεσία σε μια εποχή δύσκολη για το Έθνος και την Πατρίδα.
Τιμητικές στρατιωτικές παρελάσεις, πανηγυρικοί λόγοι που θα παρουσιάζουν ένα έθνος που επαναστατεί σε μια εποχή οπού «όλα τα σκιάζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά» στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και την Ευρώπη της Ιεράς Συμμαχίας του Καγκελαρίου Μέτρια και τηλεοπτικές εκπομπές που θα εξετάζουν το ιστορικό πλαίσιο της επανάστασης, τους πρωταγωνιστές και τις δράσεις τους, τις διαφωνίες και τις αντιπαραθέσεις κατά τη διάρκεια και τέλος την ευτυχή κατάληξη της μετά από δεινά .
Τιμητικές στρατιωτικές παρελάσεις, πανηγυρικοί λόγοι που θα παρουσιάζουν ένα έθνος που επαναστατεί σε μια εποχή οπού «όλα τα σκιάζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά» στην Οθωμανική Αυτοκρατορία και την Ευρώπη της Ιεράς Συμμαχίας του Καγκελαρίου Μέτρια και τηλεοπτικές εκπομπές που θα εξετάζουν το ιστορικό πλαίσιο της επανάστασης, τους πρωταγωνιστές και τις δράσεις τους, τις διαφωνίες και τις αντιπαραθέσεις κατά τη διάρκεια και τέλος την ευτυχή κατάληξη της μετά από δεινά .
Η Κύπρος «σώθηκε», οι Ρώσοι «μαφιόζοι» την πάτησαν…
Η συμφωνία διάσωσης της Κύπρου, που επιτεύχθηκε στο παρά
πέντε, και που αποτρέπει τόσο την ολική κατάρρευση της οικονομίας της, όσο και
την πρώτη έξοδο χώρας από το ευρώ, κόστισε ουκ ολίγα σε όλους εκείνους που είχαν
μεγάλες καταθέσεις στη χώρα, και πιο ειδικά στους Ρώσους.
Η
συμφωνία προβλέπει το κλείσιμο της δεύτερης μεγαλύτερης τράπεζας της Κύπρου, σώζοντας
τις καταθέσεις μέχρι και €100.000, αλλά γονατίζοντας αυτούς που έχουν καταθέσεις
πάνω από αυτό το ποσό.
Η πτώχευση της προπαγάνδας…
Είναι δυνατόν μια τραγωδία να διδάξει ένα λαό;
Όχι.
Η χρεοκοπία, η απότομη πτώχευση δεν προσφέρονται
για διδαχή στα συντρίμμια.
Οι λαοί δύσκολα μαθαίνουν όταν δακρύζουν.
Ιδίως όταν νοιώθουν ότι τιμωρούνται.
Οι ηγεσίες, όμως, οφείλουν να μαθαίνουν.
Στο κάτω –κάτω ο λαός στην Κύπρο μίλησε πριν από λίγες
μέρες.
Καταψήφισε τα πεπραγμένα Χριστόφια.
Ίσως να καταψήφισε και τα μη πεπραγμένα. Αυτά που
οδήγησαν στην κρίση.
Ψήφισε και εμπιστεύθηκε.
Εμάς, εδώ στην Ελλάδα, όμως, είναι δυνατόν και τους
πολίτες να διδάξει και τις ηγεσίες να συνετίσει.
Λες στον άλλο, που έμεινε άνεργος, παρηγορείς τον εαυτό
σου «τουλάχιστον μείναμε στο ευρώ» και δυσκολευόμαστε και οι δύο να καταλάβουμε
τι θα είχε γίνει εάν…
Τώρα, όμως, το εάν είναι δίπλα μας.
Τώρα, όμως, το εάν είναι δίπλα μας.
Μιλάει ελληνικά.
Τα πάντα ρει…
Επειδή η κατάσταση σε όλη την Ευρώπη θυμίζει Γολγοθά και
το καθολικό Πάσχα πλησιάζει...
Όπως γνωρίζουν οι περισσότεροι, (πιστεύω), η λέξη Πάσχα
είναι εβραϊκής καταγωγής (Πεσάχ) και σημαίνει «πέρασμα», «μετάβαση», «περνάω
απέναντι».
Περνάω από μια κατάσταση στην άλλη.
Λίγες φορές όπως φέτος η αρχική σημασία της λέξης είναι
τόσο συγκλονιστικά ταιριαστή με την εποχή.
Είναι μια αλλιώτικη μέρα η 25η Μαρτίου.
«Ας
χαρούμε τη μεγάλη μας γιορτή, είν’ η γιορτή της πίστης και της λευτεριάς, που προμηνά
τον ερχομό του Λυτρωτή και των προγόνων διαλαλεί την αρετή».
Άνοιξη
το Εικοσιένα, Άνοιξη η Ανάσταση, Άνοιξη και το Μεσολόγγι.
Μέρες
που «στήνει ο έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη», αλλά και μέρα των Βαγιών που προμηνάει,
μες στο δοξαστικό εωθινό της, τον Επιτάφιο Θρήνο.
«Για
δες καιρό που διάλεξε ο χάρος να με πάρει».