30.3.13
Αυτή κι’ αν δεν δικαιούται δια να ομιλεί…
Η κρίση που διανύουμε σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά της,
και δεν άφησε σχεδόν τίποτα όρθιο…
Με αποτέλεσμα να επικρατεί ύφεση, ανεργία, εξαθλίωση, ακόμη
και να θίγεται η ιερή αγελάδα της κοινωνίας
μας, δηλαδή να απολύονται δημόσιοι υπάλληλοι.
Όλοι αναγνωρίζουμε ότι οι ρίζες της κρίσης (όσον αφορά
στην Ελλάδα) ξεκινούν από τις δεκαετίες του `80 και του `90, οπότε και η ψωροκώσταινα
μετατράπηκε σε φτιασιδωμένη Μαντάμ Σουσού.
Η στρεβλή ανάπτυξη τότε ξεκίνησε, όπως τότε ξεκίνησε και
η ανεξέλεγκτη διόγκωση του δημοσίου, αλλά και οι κάθε είδους περιττές κρατικές δαπάνες,
με αποκορύφωμα την φαντεζί Ολυμπιάδα, η οποία ήταν δυσανάλογα ακριβή για τα μεγέθη
της χώρας μας.
Το ελαιόλαδο μας χορταίνει, ακόμη και όταν το μυρίζουμε!
Το ελαιόλαδο κάνει καλό.
Σε αυτό συμφωνούν πλέον όλοι, και για αυτό οι ειδικοί προωθούν
παντού την μεσογειακή διατροφή, της οποίας αποτελεί τη βάση.
Το ερώτημα όμως είναι γιατί το ελαιόλαδο κάνει καλό;
Αν νομίζετε ότι η απάντηση είναι τα αντιοξειδωτικά, ή το
ελαϊκό οξύ που περιέχει, κάνετε λάθος.
Μπορεί να είναι έτσι, αλλά μια τελευταία επιστημονική μελέτη
που πραγματοποιήθηκε, μας λέει κάτι το καινούργιο…
Το μέλλον της (πολεμικής) αεροπορίας είναι τα drones.
Αν και ποτέ δεν με ενδιέφεραν τα αεροπλάνα ή τα
αεροπορικά ζητήματα, από μικρός είχα εντυπωσιαστεί από την ιδέα των μη
επανδρωμένων αεροσκαφών, που τότε ήταν μια ακόμη ιστορία επιστημονικής
φαντασίας, αργότερα αναπτύχθηκαν, και σήμερα έχουν καθιερωθεί πλήρως.
Αναφέρομαι στα περίφημα UAV (Unmanned Aerial Vehicles) ή αλλιώς drones.
Σήμερα, το 1/3 περίπου του συνολικού αεροπορικού στόλου
των ΗΠΑ αποτελείται από τέτοια αεροσκάφη.
Μάλιστα λέγεται πως η αμερικανική πολεμική αεροπορία
εκπαιδεύει σήμερα περισσότερους χειριστές drones από ότι
κανονικούς πιλότους, οι οποίοι (οι δεύτεροι) ως το 2015 θα αποτελούν
μειονότητα.
Βέβαια για εμάς εδώ, που όλα τα σφάζουμε και όλα τα
μαχαιρώνουμε, στις ΗΠΑ κατοικούν Αμερικανάκια, οπότε…
Τέλος πάντων.
Ζόμπι στη χώρα της αρπαχτής…
Θυμάστε φαντάζομαι το τι γινόταν με τα βίντεο κλαμπ στην
Ελλάδα της δεκαετίας του 1980.
Άνοιγε ένα σε κάποια γειτονιά. Και τσουπ!
Πέντε ξεφύτρωναν γύρω του.
Σαν τα ζόμπι.
Στην ίδια γειτονιά.
Παρθένα η αγορά, στην αρχή τα πράγματα πήγαιναν καλά.
Ώσπου κάποια στιγμή, αναπόφευκτα, το βίντεο «έπεσε», οι
βιντεοκλαμπάδες βαρέθηκαν να σκοτώνουν μύγες, και ωσάν πύργοι από τραπουλόχαρτα
τα βιντεοκλάμπ άρχισαν να κλείνουν…
Στο άδειο μου πακέτο...
Όταν με ρωτάει κάποιος αν καπνίζω δίνω πάντα την ίδια αφοπλιστική απάντηση: Έχω προσπαθήσει πολλές φορές να το ξεκινήσω αλλά δεν το κατάφερα.
Πραγματικά.
Πολλές φορές αγόρασα ένα πακέτο το οποίο τελικά έχασα ή μοίρασα σε περιστασιακές τράκες φίλων.
Πριν δυο μήνες ανακάλυψα ένα γεμάτο σχεδόν πακέτο σε ένα παλτό που είχα να φορέσω δύο μήνες!
Δεν το παίζω υπεράνω και αντικαπνιστής, αντιθέτως είμαι φανατικός υπέρμαχος του δικαιώματος κάποιου να καπνίζει, ακόμα και σε εστιατόρια και λοιπά, πολύ περισσότερο από το δικαίωμα κάποιου να κουβαλάει ας πούμε τα κουτσούβελά του και να τα αμολάει στο μαγαζί αλαλάζοντα.
Όμως όλα αυτά μέχρι να μου παραπονεθεί για λεφτά.
Πραγματικά.
Πολλές φορές αγόρασα ένα πακέτο το οποίο τελικά έχασα ή μοίρασα σε περιστασιακές τράκες φίλων.
Πριν δυο μήνες ανακάλυψα ένα γεμάτο σχεδόν πακέτο σε ένα παλτό που είχα να φορέσω δύο μήνες!
Δεν το παίζω υπεράνω και αντικαπνιστής, αντιθέτως είμαι φανατικός υπέρμαχος του δικαιώματος κάποιου να καπνίζει, ακόμα και σε εστιατόρια και λοιπά, πολύ περισσότερο από το δικαίωμα κάποιου να κουβαλάει ας πούμε τα κουτσούβελά του και να τα αμολάει στο μαγαζί αλαλάζοντα.
Όμως όλα αυτά μέχρι να μου παραπονεθεί για λεφτά.
Μύλος η κατάσταση…
Είναι αλήθεια ότι «ανεβαίνει πολύ ψηλά εκείνος που δεν
ξέρει πού πηγαίνει».
Και όχι επειδή το έλεγε ο Ολιβερ Κρόμγουελ.
Αυτός, ούτως ή άλλως, κουβαλούσε μέσα του αρκετή
παλαβομάρα από μόνος του. (Τον κατελάμβανε ένα είδος ιερού μένους μετά τις
στρατιωτικές νίκες του, κάτι που θα έπρεπε να προϊδεάζει τους ψυχραιμότερους εκ
των συναγωνιστών του για το τι επρόκειτο να ακολουθήσει μετά την πολιτική
επικράτησή του.)
Επιπλέον, δε, ο Κρόμγουελ πίστευε, ως Πουριτανός, σε ένα
εκ Θεού προκαθορισμένο σχέδιο για την πορεία των πραγμάτων, η πραγμάτωση του
οποίου επαφίεται στους εκλεκτούς. (Το σχέδιο, για την περίπτωση του Κρόμγουελ,
περιελάμβανε να καταλήξει το κεφάλι του, λίγα χρόνια μετά τον θάνατό του από
φυσικά αίτια, καρφωμένο σε έναν στύλο στο Γουεστμίνστερ, αλλά ας μην
απομακρύνομαι από το θέμα μου...)