Ποιος είναι ο Μήτσος;
Επειδή μερικοί με ρωτούν: Ποιος
είναι αυτός ο φίλος σου ο Μήτσος, που αναφέρεις συνεχώς, όπως για παράδειγμα
στο Είμαστε όλοι Ιερισσιώτες ,
αναδημοσιεύω ένα παλιό μου κείμενο του 2011, επί αγανακτισμένων, όπως λέμε επί
Παπάγου, που τον περιγράφει:
Υπάρχουν περιπτώσεις
ανθρώπων που αξίζει να αναφέρονται.
Ένας από αυτούς είναι και ο φίλος μου ο Μήτσος.
Περιπτωσάρα…
Στη δεκαετία του `70 ήταν Καραμανλικός.
Το`81 όμως, μετατράπηκε εν μια νυκτί σε φανατικό
Ανδρεϊκό.
Πρασινοφρουρό.
Κατάφερε μάλιστα και εξασφάλισε σύνταξη αντιστασιακού για
τον πατέρα του, άσχετα αν ο άνθρωπος ήταν απολιτικός, και εν πάση περιπτώσει
στη κατοχή ήταν μόλις 10 χρονών.
Κομματική δημοσιογραφία.
Την ώρα που ξεκίνησα να γράφω αυτό το κείμενο, είχα
ανοιχτή την τηλεόραση. Έπεσα στον Ευαγγελάτο που μας γνώριζε με τους
καλεσμένους του.
Πριν τα δάχτυλα οδηγηθούν στο κόκκινο κουμπί του
τηλεκοντρόλ, τον άκουσα να λέει πως "μαζί μας βρίσκεται ο τάδε
δημοσιογράφος από την Αυγή".
Δεν έχει σημασία τ’ όνομα.
Ο συγκεκριμένος, είχε κληθεί για να ισορροπήσει το
πάνελ προς τ’ Αριστερά.
Εκεί υπήρχε κενό.
Στο επάνω αριστερά παράθυρο ήταν ένας άλλος
δημοσιογράφος, που ήξερα τι θα πει. Περίπου ό,τι θα έλεγε και ο Άδωνης
Γεωργιάδης, με λιγότερο τσιριχτή φωνή.
Στο κάτω παράθυρο δεξιά, ένας τρίτος δημοσιογράφος, που
θα έλεγε περίπου ό,τι και ο Τόμσεν.
Τον είχα ξαναδεί κι αυτόν.
Στο τέταρτο παράθυρο ένας άλλος δημοσιογράφος, αυτός δεν
ξέρω ποιον εκπροσωπούσε.
Bitcoins: Μια ακόμη φούσκα;
To Bitcoin είναι ένα
αποκεντρωμένο ψηφιακό νόμισμα, που βασίζεται σε ένα ιντερνετικό πρωτόκολλο
τύπου peer to peer και opensource.
Δημιουργήθηκε το 2009 από τον Satoshi Nakamoto (ψευδώνυμο).
Τα Bitcoins
ανταλλάσσονται μέσα από υπολογιστές ή και smartphones, τόσο σε
τοπικό όσο και σε διεθνές επίπεδο, χωρίς την διαμεσολάβηση κάποιας τράπεζας ή
κάποιου άλλου χρηματοπιστωτικού οργανισμού, και υποδιαιρούνται σε 100
εκατομμύρια μικρότερες μονάδες, που ονομάζονται satoshis.
Αμερικάνοι (φονιάδες των λαών) σώστε μας!
Είναι κάτι στιγμές ρε παιδί μου, που λες πως ακόμα και ο
πάντα κυνικός στο όριο της πρόκλησης Πάγκαλος έχει δίκιο.
Θυμάμαι που στα μέσα της δεκαετίας του ’90 όταν όλοι μιλούσαν για την ανάγκη να υπάρξει «περισσότερη Ευρώπη», και η Ελλάδα λόγω των εξαιρετικών σχέσεων Σημίτη – Σρέντερ αποτελούσε μέλος του άτυπου Γαλλο-γερμανο-βελγο- ελληνικού άξονα (ναι υπήρξε και τέτοιος), ο τέως υπουργός του ΠΑΣΟΚ αποκάλεσε τη Γερμανία «Γίγαντα με μυαλό μικρού παιδιού».
Θυμάμαι που στα μέσα της δεκαετίας του ’90 όταν όλοι μιλούσαν για την ανάγκη να υπάρξει «περισσότερη Ευρώπη», και η Ελλάδα λόγω των εξαιρετικών σχέσεων Σημίτη – Σρέντερ αποτελούσε μέλος του άτυπου Γαλλο-γερμανο-βελγο- ελληνικού άξονα (ναι υπήρξε και τέτοιος), ο τέως υπουργός του ΠΑΣΟΚ αποκάλεσε τη Γερμανία «Γίγαντα με μυαλό μικρού παιδιού».
Τότε οι Έλληνες, πιστοί στο ευρωπαϊκό όραμα και στα πακέτα Ντελόρ, μιλήσανε για απρέπεια και στις επόμενες διαδηλώσεις εξακολουθούσαν έξω από την αμερικανική πρεσβεία να φωνάζουν «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι».
Οι Γερμανοί τότε ήταν φίλοι μας, και μάλιστα κανένας δεν
φώναζε για τις business της Siemens, για τα υποβρύχια που έγερναν και το μονοπώλιο
του Βερολίνου στις κρατικές προμήθειες.
Είμαστε όλοι Ιερισσιώτες….
Χθες συναντήθηκα με τον φίλο μου τον Μήτσο.
Το άλλοτε σκληροπυρηνικό στέλεχος του κινήματος των
«αγανακτισμένων», που είχε κατασκηνώσει επί δυο και βάλε εβδομάδες μπροστά στον
Λευκό Πύργο, επειδή, όπως έλεγε τότε, «έχει πολλά πιπίνια, έχει τζερτζελέ, και
τρώμε και τσάμπα στο Applebees»!
Ο Μήτσος είναι από αυτούς τους συμπολίτες μας που πέρασε
μια ζωή στη τούφα, και στη λάθρα.
Πρώτος κάθε βράδυ στα μπουζούκια (πάντα στη κούτρα, λόγω
δημοσίων σχέσεων), και πρώτος στις γρηγοράδες.
Από το πρωί που ξυπνούσε (κατά τις 12), ως τα βραδάκι, θα
τον έβρισκες ξαπλωτό σε δυο τρεις πολυθρόνες σε κάποιο κεντρικό καφέ της πόλης,
να αγορεύει, και να σχολιάζει τα «κορόιδα» που τρέχουν γύρω του αλαφιασμένα
προσπαθώντας να βγάλουν το ψωμί τους…
Ο μικρός ωκεανός.
Αν έπρεπε να πω την γνώμη μου για τα εγχώρια τεκταινόμενα, θα ακολουθούσα
την συμβουλή που έδωσε πριν χρόνια ο John Gross στον Martin Amis: «μην
ξεκινάς αλληλοδιάδοχες παραγράφους με την ίδια λέξη».
Συνήθως, η αγαπημένη μου λέξη παρεισφρέει στην καντιανή
φιλοσοφία που απαιτεί απ’τον άνθρωπο συνέπεια και τάξη μέσω του ηθικού νόμου. Η
λέξη «δεν».
Οι άμισχοι οργανισμοί, τα ελεύθερα πρωτόζωα και οι
ασαφείς πρωτόγονες λειτουργίες, αποτελούν το πρωτόλειο της φύσης, όταν
παραδόθηκε στα ανθρωποειδή που προσπαθούσαν να συμφιλιωθούν με το παράδοξο της
ύπαρξης.
Η προσπάθεια επέκτασης του ατομικού επιπέδου στο
κοσμολογικό κραυγαλέο πρόταγμα της παρατήρησης, προσκρούει στην κοπερνίκεια
αρχή που αποτελεί το δικό μου ευαγγέλιο.
Ανάκαμψη: Ένα βήμα μπρος, δύο πίσω…
«Μαθαίνουμε -μετά το επεισόδιο της Κύπρου- πως οι άνθρωποι νευριάζουν πολύ
περισσότερο όταν οι τραπεζίτες παίρνουν τα χρήματά τους απευθείας, παρά όταν
τους τα παρακρατούν με έμμεσα τεχνάσματα μέσω φόρων ή ελλειμμάτων» (Nassim Nicholas Taleb, Facebook status, 19 Μαρτίου
2013).
Τα ακίνητα συνεχίζουν να αποτελούν τη «μόνη» λύση για τα μειωμένα έσοδα του κράτους, ακόμη μετά από πέντε χρόνια συνεχόμενης κρίσης, αλλά γιατί;
Τα ακίνητα συνεχίζουν να αποτελούν τη «μόνη» λύση για τα μειωμένα έσοδα του κράτους, ακόμη μετά από πέντε χρόνια συνεχόμενης κρίσης, αλλά γιατί;
Ένας από τους λόγους είναι πως μεταξύ του 80% και 90% του
πλούτου των Ελληνικών νοικοκυριών αφορά την ακίνητη περιουσία, σύμφωνα με παλιά
έκθεση της Εθνικής Τράπεζας.