Eurovision το ανάγνωσμα....

Μιας και μας έπιασε όλους (και  πάλι) πυρετός με την γιουροβίζιον, ανεβάζω απόψε το αγαπημένο μου τραγούδι (της γιουροβίζιον) όλων των εποχών.
Είναι από τον τελικό του 2008, με την Βοσνία Ερζεγοβίνη.
S.A.

Ψευτόμαγκες στο Τυμπάκι.

Παρακολούθησα προσεκτικά και επανειλημμένα το βίντεο από τα επεισόδια στο Τυμπάκι.

Έτυχε να δω και την εκπομπή της Τσαπανίδου στον Σκάι για το θέμα, όπου παρενέβησαν δήμαρχος της περιοχής και βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ.

Η εικόνα είναι πεντακάθαρη.

Το κλιμάκιο του ΣΥΡΙΖΑ, όπως είχε κάθε δικαίωμα, πήγε να προπαγανδίσει τη θέση του κατά της κατασκευής μεγάλου εμπορικού λιμένα (διαμετακομιστικό κέντρο) στην περιοχή.

Παρεμποδίστηκε και στο τέλος προπηλακίστηκε με τη διαδεδομένη μέθοδο της εκτόξευσης γιαουρτιών.

Κατά τη διάρκεια του επεισοδίου είχαμε μια επίδειξη της κακώς νοούμενης «κρητικής λεβεντιάς», που δεν χαρακτηρίζει βέβαια την πλειοψηφία των Κρητικών, αλλά αρκεί μια δυναμική και ανεξέλεγκτη μειοψηφία για να συντηρήσει παραδόσεις ψευτομαγκιάς και ψευτοτσαμπουκά, που και οι πιο αθώες (μπαλωθιές σε γάμους π.χ.) δεν είναι πάντα αναίμακτες.

Έτσι, ακούσαμε «να φύγετε από εδώ», «δεν είστε ντόπιοι», «εδώ είναι Τυμπάκι» και άλλα υπερήφανα…

Αμερικανική γεωγραφία….

Αυτό το διάστημα ένα μεγάλο πολιτικό σκάνδαλο «συγκλονίζει» την Αμερική.

Χωρίς να μπούμε σε λεπτομέρειες, απλά αναφέρουμε ότι πρόκειται για το ζήτημα της τρομοκρατικής επίθεσης στη Βεγγάζη πριν από μερικά χρόνια, μάλλον από την Αλ Κάιντα, που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο του Αμερικανού πρέσβη και μερικών ακόμη.

Το γηροκομείο των... οργίων!

Μια περίεργη περίπτωση πορνείας απασχολεί το τελευταίο διάστημα τις αμερικανικές αστυνομικές αρχές στην πόλη New Jersey.

Οι δυο  συλληφθέντες κατηγορούμενοι για μαστροπεία,  λειτουργούσαν δίκτυο πορνείας μέσα από τα διαμερίσματά τους, με παράλληλη και εκτεταμένη χρήση ναρκωτικών, προκαλώντας πάρα πολλά προβλήματα στους ανυποψίαστους γείτονές τους.

Το μεγάλο όμως κλου της υπόθεσης είναι ότι το εν λόγω δίκτυο λειτουργούσε μέσα σε κτίριο που στεγάζει… γηροκομείο!

Τελικά, πειράζει το αλάτι;

Το αλάτι που καταναλώνουμε θα πρέπει να μειωθεί, αλλά όχι και πάρα πολύ.

Αυτό είναι το συμπέρασμα μιας νέας επιστημονικής έρευνας, που διεξήχθη από το ιδιαίτερα έγκυρο Institute of Medicine των ΗΠΑ.

Σύμφωνα λοιπόν με την μελέτη, αυτοί που ακολουθούν τις συμβατικές συμβουλές των καρδιολόγων, αλλά και την επίσημη θέση της αμερικανικής καρδιολογικής εταιρίας (American Heart Association), περιορίζοντας την ημερήσια κατανάλωση άλατος σε μόλις 1.500 χιλιοστόγραμμα, ή αλλιώς μισή κουταλιά (τσαγιού), μάλλον κάνουν κακό στην υγεία τους!

Ένοχες απολαύσεις ΙΙ: Το πρώτο αίμα…

(Για τους αδαείς: ο πρώτος ημιτελικός της Γιουροβίζιον)

Κοινώς: Για τα Πανηγύρια!

Μετά την τρομερή επιτυχία του πρώτου σχετικού πονήματος, και συνακόλουθα κατ’ απαίτηση εκατομμυρίων αναγνωστών (ε, λέμε τώρα, και μην κολλάτε σε λεπτομέρειες), είμαι υποχρεωμένος να δώσω το ανάλογο ρεπορτάζ μετά από αυτό του λεγόμενου «ελληνικού τελικού» της κυρίως διοργάνωσης που ξεκίνησε χθες με τον πρώτο ημιτελικό.

Εννοείται ότι αύριο θα ακολουθήσει το ανάλογο ρεπορτάζ με την περιγραφή του (μακάρι να δώσει ο Θεός που κι αν δεν είναι ΕΛ-λην είναι σίγουρα φιλ-ΕΛ-λην) ελληνικού έπους, με πρωταγωνιστή του τον συμπαθή ρεμπέτη εκ της φτωχομάνας προερχόμενο, που ακούει στο όνομα «Αγάθων» (όνομα και καθόλου πράμα), μαζί με τους νεανίες συμπολίτες του (μας) με τους οποίους συνεργάζεται.

Στο σημείο αυτό πρέπει να δώσω τη σχετική προειδοποίηση στους μορφωμένους και υψηλού επιπέδου συνήθεις αναγνώστες του Ορθογράφου να σταματήσουν εδώ την ανάγνωση (αν δεν είχαν την απαιτούμενη ευστροφία να το κάνουν ήδη), διότι αναμφίβολα δε θα τη βρουν αντάξιά τους και ισοϋψή του γούστου τους.

Εξαιρούνται βεβαίως οι ομοιοπαθείς με το γράφοντα, που το εν λόγω πανηγύρι εντάσσεται και στις δικές τους ένοχες απολαύσεις, και μπορεί ίσως να μην το ομολογούν αλλά κατά βάθος δεν ντρέπονται γι’ αυτό.

Και γιατί να ντρεπόμαστε άλλωστε;

Εδώ κοντζάμ Γηραιά Ήπειρος διά των κρατικών καναλιών της, και με τη φανατική αποδοχή και των ιδιωτικών, μήτρα κατά τα άλλα του Δυτικού Πολιτισμού που υποτίθεται ότι είναι ο ανώτερος όσων εμφανίστηκε ποτέ στην πλανήτη Γη και μας παρουσιάζει με πάσα σοβαρότητα όλο αυτό το …κατασκεύασμα (ειλικρινά δε βρίσκω λόγια να το περιγράψω συνοπτικά) χωρίς να ντρέπεται… και θα ντραπούμε εμείς;

Όχι βέβαια!

Τα κόμματα τελείωσαν…

Τα κόμματα που συγκροτούν το σκηνικό εξουσίας στην Eλλάδα σήμερα δεν είναι πολιτικοί σχηματισμοί με κυριολεκτική σημασία.

Eκφράζουν απόψεις, γνώμες, ιδέες για τα προβλήματα του τόπου, αλλά δεν έχουν πρόταση πολιτική, δεν υποψιάζονται την επιτελική λογική, την εργώδη συστηματική προετοιμασία που προϋποθέτει η συγκρότηση μιας πολιτικής πρότασης.

Eκφράζονται και αποφαίνονται για προβλήματα, ανάγκες, στοχεύσεις, αλλά με τη νοοτροπία του δημοσιολόγου, όχι του πολιτικού.

Aναφέρονται στο όποιο τυχόν πρόβλημα, για να επιδείξουν δήθεν άποψη, προσχηματικό ενδιαφέρον, ενημερότητα – δεν διαθέτουν τη σοβαρότητα, τη σπουδή, την ανιδιοτέλεια που απαιτεί μια πρόταση λύσης του προβλήματος.

Zητούν την ψήφο των πολιτών για τα «γκολ» που συγκυριακά ή με ατομική κάποιων δεξιοτεχνία πέτυχαν – όχι για το «παιχνίδι» που είναι ικανοί και προετοιμασμένοι να παίξουν, όχι για την αξία τους, όχι υπηρετώντας όραμα κοινωνικό και στόχους.

Οι υπερασπιστές του δημοσίου.

Τα όσα εσχάτως διαδραματίζονται με τις επιλογές ανώτερων στελεχών στη Δημόσια Διοίκηση, αλλά και η απειλή της ΟΛΜΕ για απεργία εν μέσω Πανελλαδικών Εξετάσεων,

αναδεικνύουν το ουσιώδες πολιτικό παράδοξο της μεταπολίτευσης: εκείνοι που κόπτονται, υποτίθεται, για την προάσπιση του δημόσιου χαρακτήρα βασικών υπηρεσιών και για την προστασία του κράτους από την απαξίωση δεν χάνουν ευκαιρία να υπονομεύσουν τα αγαθά υπέρ των οποίων ωρύονται.

Πολλές είναι οι εκφάνσεις του παραδόξου αυτού στην καθημερινότητά μας.

Φοιτητές που αντιδρούν στην «ιδιωτικοποίηση της παιδείας» καταλαμβάνουν για ψύλλου πήδημα σχολεία και πανεπιστήμια, βανδαλίζοντας κατά σύστημα τη δημόσια περιουσία.

Καθηγητές κρατούν τους μαθητές ομήρους των κινητοποιήσεών τους, όταν δεν τους σπρώχνουν στο φροντιστήριο.

Εργαζόμενοι στις αστικές συγκοινωνίες, πολλοί εκ των οποίων, ως γνωστόν, προέρχονται από συγκεκριμένους νομούς, απεργούν με κάθε ευκαιρία, βρίσκοντας μάλιστα τρόπους να μη χάσουν το μεροκάματο, με αποτέλεσμα να καθιστούν προβληματικούς τους οργανισμούς τους…