14.9.13
Περί λογοκλοπής και μαϊμού παρατηρητηρίων…
Το διαδίκτυο είναι κατά τη γνώμη μου μια από τις τρεις
μεγαλύτερες εφευρέσεις του ανθρώπου.
Ειδικά για άτομα που ψάχνονται για γνώση και πληροφόρηση,
και που με αυτό το σούπερ εργαλείο έχουν τη δυνατότητα να βρουν αμέσως σχεδόν ότι
θέλουν.
Μόνο που το διαδίκτυο, για να μπορέσει κάποιος να το
εκμεταλλευτεί πλήρως, και να μη χάσει (κυριολεκτικά) τη μπάλα, απαιτεί μια πρότερη
παιδεία, μια πρότερη καλλιέργεια.
Χρειάζεται εν ολίγοις, να έχει προηγηθεί και διάβασμα
(κανονικό).
Περί αρχαίων ελληνικών…
Ειλικρινά, δεν έχω απάντηση αν έχουν κάποιο όφελος οι
παρεμβάσεις της Ρεπούση. Είναι πάντως, φανερό ότι απολαμβάνει, με μία ιδιότυπη
φιλαρέσκεια, τις αντιδράσεις του «πατριωτικού» όχλου.
Αυτού που ψάχνει ευκαιρία να κραυγάσει την αφοσίωσή του
στις «πατροπαράδοτες» αξίες της «φασματικής» του πατρίδας.
Σε κάθε περίπτωση η Ρεπούση ανοίγει θέματα ουσίας, τα
οποία όμως δεν αποφέρουν κανένα αποτέλεσμα.
Φλυαρούν όλοι για ένα διάστημα, εκτονώνονται και μετά
απόλυτη σιωπή! Εκτονώνεται κι η ίδια, χαλαρώνει και ετοιμάζεται να
«ξαναχτυπήσει».
Κι έτσι, όλοι μαζί, δίνουμε την ωραία μας παράσταση και
πέφτουμε κουρασμένοι, για «ύπνο»…
Ταμπούρλα, δαυλοί, και … βαρετή δημοκρατία!
Το άγαλμα του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, είναι σχεδόν
αρχετυπικό ενός ύφους που θα το χαρακτηρίζαμε εθνικιστικό μπαρόκ.
Τα αποκαλυπτήριά του έγιναν το 1955 και το φιλοτέχνησε ο
γλύπτης Βάσος Φαληρέας. Ο ίδιος φιλοτέχνησε και το άγαλμα της Προμάχου Αθηνάς
που στέκει σαν αλεξικέραυνο στο Πεδίον του Άρεως.
Ως γνωστόν ο βασιλιάς της Σπάρτης αναπαρίσταται σε πλήρη
ανάπτυξη της πολεμικής του αρετής, με το δόρυ υψωμένο στο δεξί, την ασπίδα με
την κεφαλή της Γοργόνας χαραγμένη, και την περικεφαλαία σαν αυτή που φορούσε ο
κορυθαίολος Έκτωρ της Ιλιάδας.
Μπορεί να έμεινε στην Ιστορία ως ένας από τους
συγκινητικότερους ήρωες επειδή έπεσε ηρωικώς μαχόμενος «τοις κείνων ρήμασι
πειθόμενος», μπορεί να θριάμβευσε επειδή ηττήθηκε, όμως η ανάγκη τόνωσης του
εθνικού φρονήματος στη μετεμφυλιακή Ελλάδα δεν άφηνε περιθώρια για τέτοιου
είδους λεπτές αποχρώσεις.
Οι σκηνοθετικές ανάγκες της Ιστορίας, σε πείσμα του δικού
του ηρωισμού, τον ήθελαν νικητή.
Σημεία των καιρών…
1. Ο Σαμαράς είναι ακροδεξιός
και μας οδηγεί στην καταστροφή, στο ΠΑΣΟΚ είναι όλοι σαν τον Άκη, ο
μεσαίος χώρος είναι άνυδρος και χωρίς ιδέες, η Χρυσή Αυγή προελαύνει και μας
απειλεί, οπότε η μόνη λύση του κατατρεγμένου μας λαού είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Που δεν είναι αυτό που δείχνει, που προπονείται από τώρα
στα υπόγεια της Κουμουνδούρου για τη μεγάλη κωλοτούμπα, που έχουμε φίλους εκεί
μέσα και μας περιμένουν, που στο φινάλε τι έχουμε να χάσουμε έτσι όπως
ξεμείναμε, ας τον δοκιμάσουμε.
Οk. Μήπως πριν κάνουμε την απονενοημένη κίνηση να
δοκιμάζαμε κανένα μανιτάρι; Που ξέρεις καμιά φορά…
Ήταν όλοι τους εκεί!
Μετά και τη χθεσινοβραδινή μεγαλειώδη παλλαϊκή συγκέντρωση
του Σύριζα στη Θεσσαλονίκη, όπου ο λαός βροντοφώναξε την ανάγκη για την ανατροπή
της κυβέρνησης της λιτότητας, τα πολιτικά πράγματα της χώρας μοιάζουν να έχουν
μπει οριστικά στη θέση τους.
Θα έχουμε εξελίξεις.
Οι οποίες είναι πλέον νομοτελειακά προδιαγεγραμμένες.
Είτε το θέλουν κάποια παπαγαλάκια της τρόικας είτε όχι.
Ξεριζώστε το πελατειακό κράτος!
Όσο η χώρα είναι χειροπόδαρα δεμένη με το χρέος, οι
εκλογές δεν έχουν να προσφέρουν τίποτε ουσιαστικό εκτός από την ψευδαίσθηση ότι
μια νέα κυβέρνηση θα κάνει αυτά που δεν μπόρεσε η προηγούμενη.
Εκείνοι που υπόσχονται τομές στην πολιτική ζωή ας
ξεριζώσουν το πελατειακό κράτος και το κρατικοδίαιτο σύστημα.
Ας το κάνουν αν τολμούν.
Και για πρώτο βήμα ας επαναπροσδιορίσουν τον ρόλο του
βουλευτή ώστε η παρουσία του στο κοινοβούλιο να εξυπηρετεί όντως τα πιστεύω και
τις ελπίδες των ψηφοφόρων και όχι τις προσωπικές του φιλοδοξίες.