Cars and Girls...

Prefab Sprout

Να τα λέμε αυτά…

Σε μια χώρα όπου ανέκαθεν τα είδωλα (ειδικά τα πολιτικά) γκρεμίζονται πολύ πιο εύκολα από ότι φτιάχνονται, είναι συνηθισμένο φαινόμενο ο κάθε πρωθυπουργός να δέχεται από παντού επιθέσεις.

Δίκαιες ή άδικες.

Ο Καραμανλής ο πρεσβύτερος κατηγορούνταν για διάφορα, κυρίως προσωπικά,  πολλά εκ των οποίων τόσο αβάσιμα όσο και αήθη, ο Ανδρέας για το ποτό και τα μπουζούκια (χώρια τα γκομενιλίκια), ο Μητσοτάκης για «εφιαλτισμό» (sic), για αρχαία, κλπ., ο Σημίτης για τα περίφημα σαρδάμ, και την πορτοκαλάδα του, ο Κωστάκης για την νωθρότητά του και το πλέιστεσιον, και ο ΓΑΠ για την γενικότερη «ελαφρότητά» του.

Χώρια οι πολιτικές κατηγορίες που εκτοξεύονταν εναντίον τους με ρυθμό πολυβόλου…

Αλέξη, έχεις γράμμα από το Καράκας…

Μέσα από τις φωτογραφίες, τα βίντεο και τα σχόλια μου όλες αυτές τις μέρες προσπαθώ να δώσω στους φίλους μου, τουλάχιστον, να καταλάβουν και να δουν την αλήθεια για τη δήθεν επανάσταση και τον δήθεν σοσιαλισμό στην Βενεζουέλα.

Αυτές τις μέρες ξεκίνησαν μαζικές διαδηλώσεις σε όλη την επικράτεια στην Βενεζουέλα, αρχικά από τους φοιτητές πανεπιστημίων και αργότερα υποστηριζόμενες από πάρα πολύ απλό κόσμο.

Οι φοιτητές ζητούν τα αυτονόητα, ψωμί, παιδεία, ελευθερία, που όσο ξεπερασμένο και να ακούγεται στα αυτιά των Ελλήνων στην ουσία και τα τρία είναι σχεδόν ανύπαρκτα, μετά από 15 χρόνια "επανάστασης".

Η γενιά των … πόσων ευρώ;

Ο Δημήτρης δεν μπορούσε ούτε τον εαυτό του να ακούσει από τις φωνές.

Ο υπεύθυνος βάρδιας ούρλιαζε: «Αιτήσεις! Θέλω αιτήσεις!».

Κανείς δεν τολμούσε να σηκώσει το κεφάλι να τον κοιτάξει.

Οταν μια φορά ο Δημήτρης είχε ψελλίσει «προσπαθώ», τον είχε πάρει και τον είχε σηκώσει.

«Δεν υπάρχει αυτή η λέξη!», είχε φωνάξει στο αυτί του ο άλλος.

«Η απάντηση είναι “θα κάνω αιτήσεις”!».

Το συγκεκριμένο call center, από τα δεκάδες που έχουν αναπτυχθεί τα χρόνια της κρίσης στην Αθήνα, είχε αναλάβει την προώθηση των νέων συνδρομητικών πακέτων εταιρείας κινητής τηλεφωνίας.

Σε έναν πίνακα, γράφονταν τα ονόματα των εργαζομένων και ο αριθμός των αιτήσεων που είχαν «φέρει».

Οι περισσότεροι δίπλα στο όνομά τους είχαν ένα μηδενικό.

Ως τέτοια αντιμετωπίζονταν και από την εταιρεία.

Δημοσκοπήσεις και πραγματικότητα…

Αν λάβουμε σοβαρά υπ’ όψη μας τελευταία δημοσκοπικά ευρήματα, γίνεται ξεκάθαρο ότι κάτι πρέπει να αλλάξει νομοθετικά όσον αφορά στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές. 

Τρεις δημοσκοπήσεις –από GPO, Public Issue και ALCO– που δημοσιοποιήθηκαν την εβδομάδα που πέρασε και έγιναν σχεδόν ταυτόχρονα, συμφωνούν ότι η διαφορά ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ είναι κάτω από το 2% και πάνω από 1% υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ.

Αν αναλογισθεί κανείς το αρνητικό περιβάλλον στο οποίοι κινείται ο κυβερνητικός σχηματισμός με τα πάμπολλα μέτρα που πλήττουν μεγάλες κατηγορίες πολιτών και την προνομιούχο θέση που βρίσκεται η αξιωματική αντιπολίτευση, μια και μπορεί να υπόσχεται ανέξοδα, θα διαπιστώσει αβίαστα ότι ελάχιστα είναι τα κέρδη που για την ώρα προκύπτουν για λογαριασμό του ΣΥΡΙΖΑ.

Από πού προέρχονται οι ψηφοφόροι τους;

Η Χρυσή Αυγή για χρόνια έπαιρνε κάτω από 0,4% και η «ανανεωτική» (τρομάρα της) Αριστερά, ο πυρήνας των σημερινών συριζαίων, μπαινόβγαινε στη Βουλή κουτσοπαλεύοντας το έρμο το 3%. 

Ετσι, οι μεν ήταν για χρόνια στο περιθώριο με ανύπαρκτη πολιτική επιρροή και οι δε ήταν οι light και φιλοευρωπαϊστές αριστεροί «διανοούμενοι», η πιο συμπαθητική και πολιτισμένη εκδοχή της Αριστεράς, που έπαιζε και φυσαρμόνικα στα μπαλκόνια, ένα κόμμα στελεχών, τα οποία εργοδοτούσαν εναλλάξ το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ.

Τρουπώσανε παντού, στα πανεπιστήμια, στα υπουργεία, στα συγκροτήματα των νταβατζήδων, μπετατζήδων και λοιπών συγγενών και πάει λέγοντας.

Το δικαίωμα του Βαλλιανάτου!

Υπερασπίζομαι το δικαίωμα κάθε δημότη και δημότισσας(!!), να είναι αδελφή, γκέουλας, λεσβία, τρανς, κουηρ, μπάι, στρέιτ ή όπως αλλοιώς ποθεί η ψυχούλα του της του, και να το λέει!!!

Οπως και το δικαίωμα κάθε οροθετικού όπως εγώ, να το λέει Η να μην το λέει!!! Τέλος!!

Οι άλλοι να μη με ψηφίσετε!!!

H ανάρτηση είναι του Γρηγόρη Βαλλιανάτου, στο Facebook.

Μας αποκαλύπτει ότι είναι οροθετικός.

Είναι είδηση; Όχι, είναι κουτσομπολιό.

Κάτι τόσο προσωπικό δεν στοιχειοθετεί θέμα δημοσίου ενδιαφέροντος.