Κβαντοκομματική…
Τελικά καταλήξαμε να γίνουμε πολιτική οικογένεια.
Η γυναίκα μου έγινε αντιπρόεδρος μικρού κόμματος (της Δράσης) και
μάλιστα η μόνη που πρόφτασε να είναι επικεφαλής επίσημης λίστας για τις
ευρωεκλογές πριν ανακοινωθεί ότι δεν θα υπάρχουν λίστες.
Όμως ο γάτος μας ο Μπελάς απέσπασε περισσότερα λάικ από εκείνη σε άρθρο
που συνοδευόταν από φωτογραφία κάτω από υπέρτιτλο «έρχεται κρίση το 2014». Ο
Μπελάς δεν έχει διδακτορικό από την Αγγλία, δεν είναι καθηγητής στο Πάντειο και
δεν χρίστηκε υποψήφιος για τίποτε.
Κάτι συμβαίνει με τα μικρά κόμματα, ή με τις γάτες ή και με τα δύο.
Το φάντασμα του ψυχρού πολέμου.
Το μακελειό στην κεντρική πλατεία του Κιέβου
αλλά και η ετερόκλητη ηγεσία της αντιπολίτευσης, όπου ήταν πλέον αισθητή η
παρουσία ακροδεξιών εθνικιστών, και η αποφασιστική στάση της Μόσχας οδήγησαν
τους Σταϊνμάγιερ, Φαμπιούς και Σικόρσκι να προσπαθήσουν επί της ουσίας να
θέσουν υπό έλεγχο τις εξελίξεις αποτρέποντας την ηγεσία της αντιπολίτευσης από
επιλογές που θα δίχαζαν τη χώρα.
Παρά τις λοιδορίες της αμερικανικής πλευράς, που
λέει σε όλους τους τόνους -με πιο χαρακτηριστικό δείγμα γραφής τη φράση «Fuck
the European Union» της υφυπουργού Εξωτερικών Νούλαντ- ότι η Ε.Ε δεν στήριξε
μια στροφή της Ουκρανίας προς τη Δύση, η υπουργική τρόικα στο Κίεβο διαμήνυσε
ότι δεν επιθυμεί ούτε διάσπαση της χώρας ούτε ψυχροπολεμική ανάφλεξη με τη Ρωσία.
Πριν προλάβει να στεγνώσει το μελάνι της συμφωνίας που υπεγράφη το μεσημέρι της
Παρασκευής (21.2), σε ένα 24ωρο η κυβέρνηση Γιανουκόβιτς κατέρρευσε καθώς
προφανώς την εγκατέλειψαν οι ολιγάρχες και οι μηχανισμοί που τη στήριζαν.
Οι άδειοι τενεκέδες του εγχώριου σταρ σύστεμ…
«Tετριμμένοι πίθοι», πιθάρια που δεν γεμίζουν
ποτέ, «υδρείαι ατελείς», όσο κι αν οι καταδικασμένες σύγχρονες Δαναΐδες,
θαυμαστές, καναλάρχες, στελέχη, συνεργάτες, προσπαθούν να τους δημιουργήσουν
κορεσμό.
Αχόρταγοι, ακόρεστοι,
διαρκώς πεινασμένοι αστέρες μικροσκοπικού μεγέθους σχεδόν παλάμης, όσο να χωράνε σε
σαλονάκι, σε συσκευή διασκέδασης τετράγωνη, που μόλις αφαιρέθηκε το σεμεδάκι
από πάνω της. Σταρ, που δεν βγαίνεις από το σπίτι, διακαώς παθιασμένα, για να
τους συναντήσεις, για να προβάλεις απάνω στην εκτεθειμένη, επιφανή
ύπαρξή τους, πόθους, αμαρτωλές σκέψεις, πιθανόν ακολασία, να καταπιείς τη
σαγήνη τους και τη γοητεία, να ερωτευτείς εκ του ασφαλούς την ισόθεη μορφή,
αλλά έρχονται να σε βρουν στο σπίτι σου, οι ίδιοι, με την αξιολύπητη παράκληση:
«θαύμασέ με», «θαύμασέ με».
Κρατική πρωτοβουλία με ιδιωτικό έλεγχο;
Παρά το γεγονός ότι η ελληνική κρίση συνέβη με
σχεδόν αποκλειστική ευθύνη των πολιτικών κομμάτων, που κυβερνώντας
αλληλοδιαδόχως έριξαν τον δημόσιο προϋπολογισμό στα βράχια, δημιουργώντας
τεράστια χρέη και ελλείμματα, ένα μέρος του πολιτικού φάσματος συνεχίζει να
προωθεί ξεδιάντροπα τον κρατισμό.
Το περίεργο είναι ότι τη λογική αυτή φαίνεται να
ακολουθεί και σημαντικό μέρος της κοινής γνώμης, νοσταλγώντας ίσως τις ενίοτε
μυθώδεις κρατικές «παροχές» του παρελθόντος αλλά και υπό τον φόβο ότι αν ιδιωτικοποιηθούν ορισμένες
υπηρεσίες θα πληρώνει περισσότερα.
Υποψήφιος Ευρωβουλευτής = Κροίσος με αναγνωρισιμότητα!
Η φράση πολιτικός
χυλός
νομίζω ότι αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο το κλίμα, ενόψει εκλογών.
Βουβή προεκλογική περίοδος, επισφαλή δημοσκοπικά
ευρήματα και στο προσκήνιο νέα πρόσωπα, μη πολιτικά, με νέους κομματικούς
σχηματισμούς και αβέβαιες εκτιμήσεις επίδρασης στο εκλογικό σώμα.
Από το 2012 έως σήμερα
έχουν ιδρυθεί 14 νέα κόμματα (!), που φιλοδοξούν να αποσπάσουν ψήφους από τους
παραδοσιακούς σχηματισμούς, οι οποίοι έχουν φθαρεί αναπόφευκτα λόγω Μνημονίου…
Το «γκελ» των υποψηφίων που έχουν ανακοινωθεί,
ωστόσο, είναι μάλλον χλιαρό στους εκλογείς, αφού κανένας, με μοναδική εξαίρεση
ίσως τον Σταύρο Θεοδωράκη (που αποτέλεσε και την έκπληξη των ημερών),
δεν κατάφερε να συγκεντρώσει το ενδιαφέρον του κόσμου, είτε αποσπώντας πολύ
θετικές είτε ακόμη και πολύ αρνητικές γνώμες…