21.3.14
Οι παγίδες του λυρισμού.
Τις
ημέρες που μας πέρασαν ένα από τα πολιτικά μυστήρια οδηγήθηκε με αίσιο τρόπο
στη λύση του.
Και
τη λύση την έδωσε ο ίδιος ο πρωταγωνιστής του μυστηρίου, ο Γιάννης Βαρουφάκης,
ο οποίος, με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο δήλωσε ότι είναι αποφασισμένος να μην
καταθέσει την υποψηφιότητά του στις επόμενες εκλογές.
Προκειμένου
δε να μην αφήσει ίχνος αμφιβολίας και να κλείσει τα στόματα όσων θα
προθυμοποιούνταν να τον δελεάσουν εκβιάζοντάς τον συναισθηματικά ή, απειλώντας
με αποχή από τις κάλπες, θα έκαναν τις τελευταίες και απέλπιδες προσπάθειες για
να τον μεταπείσουν επανέλαβε την περίφημη ρήση του Τόνι Μπεν. «Παραιτούμαι από
τη Βουλή για να ασχοληθώ σοβαρά με την πολιτική».
Η Ευρώπη και η Ορθοδοξία…
Ο
Ρουμάνος φιλόσοφος Horia-Roman Patapievici μου είχε πει τη δεκαετία του ’90 ότι
ο στόχος της χώρας του ήταν να αποκτήσει επιτέλους ένα δημόσιο πλαίσιο
βασισμένο σε απρόσωπους και διάφανους κανόνες, όπως αυτοί της Δύσης, ειδάλλως η
πολιτική και η επιχειρηματικότητα θα ήταν έρμαια των διάφορων ιντριγκών.
Αναρωτιόταν
αν η ανατολική ορθόδοξη παράδοση της Ρουμανίας θα μπορούσε να βοηθήσει προς
αυτή τη κατεύθυνση.
Όπως
μου εξήγησε, η Ρουμανία, η Βουλγαρία, η Σερβία, η Μακεδονία (sic),
η Ρωσία, η Ελλάδα, και η Κύπρος, τα ορθόδοξα δηλαδή κράτη της Ευρώπης,
χαρακτηρίζονταν όλα από αδύναμους θεσμούς, πάντα σε σχέση με την βορειοδυτική
Ευρώπη.
Πίστευε,
όπως και άλλοι, ότι αυτό οφείλεται εν μέρει στο ότι η Ορθοδοξία είναι ελαστική
και στοχαστική, άρα ανεκτική απέναντι στον κόσμο, και έχει δημιουργήσει μια
δική της εναλλακτική τάξη πραγμάτων.
Ο Βαρουφάκης και το δίλημμα του αποτυχημένου…
Με αφορμή το κείμενο που συνέγραψε ο
Πανεπιστημιακός Γιάννης Βαρουφάκης και αναρτήθηκε στο protagon με τίτλο «η
ύβρις των πτωχευμένων» όπου επικρίνει σφόδρα την Κυβέρνηση διότι «δεν
μπορεί να υπάρξει συνέχεια στη διανομή κοινωνικού μερίσματος», θα μου
επιτρέψετε μερικές σκέψεις:
Ή παπάς- παπάς, ή ζευγάς-ζευγάς.
Επιστημονικό μανδύα σε αμιγώς πολιτικές θέσεις
δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιος χρησιμοποιεί. Καθηγητή Πανεπιστημίου που
θέλει να σώσει τη χώρα εφαρμόζοντας το δικό του οικονομικό πρόγραμμα επίσης
έχουμε ξαναδεί.
Όμως, ο «θεωρητικός της χρεοκοπίας», ο άνθρωπος
που έπεσε έξω σε όλες του τις προβλέψεις, εξακολουθεί να αρνείται την
πραγματικότητα, που καθημερινά και επί συναπτούς μήνες τον διαψεύδει…
Καιρός για νέα πρόσωπα!
Το έχουμε πει πολλές φορές στον Ορθογράφο πως στηρίζουμε την εισαγωγή νέων προσώπων, χωρίς εξαρτήσεις και σκιές, στον πολιτικό στίβο. Για αυτό και εν όψει των αυτοδιοικητικών εκλογών και των ευρωεκλογών θέλουμε να δώσουμε βήμα σε νέους ανθρώπους στο σκηνικό.
Έτσι, ήταν μεγάλη μας χαρά όταν ο φίλος της σελίδας, δημοσιογράφος και παλιός Κηφισιώτης, Βασίλης Κανούσης, μας ενημέρωσε πως αποφάσισε να κατέλθει στις αυτοδιοικητικές εκλογές ως υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με τον συνδυασμό του Δημάρχου Κηφισιάς κ. Νίκου Χιωτάκη.
Ο Άδωνις, το ρινγκ και η αναρχία του Διαδικτύου…
Ο Άδωνις Γεωργιάδης έχει ένα χάρισμα, το οποίο
δεν το λες και πολιτικό απαραίτητα.
Είναι αυτό που σε διώχνει από τ´ αμφιθέατρα στο
Πανεπιστήμιο.
Είναι η τακτική της εξόντωσης.
Εξόντωση χρόνου, εξόντωση νεύρων, εξόντωση
ορίων.
Αυτό ήταν και το πλεονέκτημα του ως καλεσμένος
του Imperial College στο Λονδίνο.
Πλεονέκτημα σε σχέση με τους ανθρώπους που ήρθαν
όχι να ακούσουν την ομιλία του, αλλά να εκφράσουν την αγανάκτηση τους με την
πολιτική υγείας που ακολουθεί.
Άνθρωποι που είτε φοιτούν, είτε εργάζονται ως
νεότεροι οικονομικοί μετανάστες στο Λονδίνο.
Θανάσης χάνεις… Σπύρος κερδίζεις!
Αυτό που όταν ζητάν φόρο από εμένα τον απλό
πολίτη υπολογίζουν το ακίνητό μου σαν να βρίσκεται στο Μονακό, αλλά όταν είναι
να πουλήσουν το Ελληνικό στον Λάτση κάνουν σαν να πρόκειται για μία στέπα στην
Σιβηρία, δεν μπορώ να το καταλάβω.
Βέβαια, έχουμε παίξει κι άλλες φορές το παίγνιο
Θανάσης Χάνεις - Σπύρος κερδίζεις.
Είναι θέμα μαθηματικών.
Oι πρίγκιπες αυτού του κόσμου δεν έχουν μάθει να
βάζουν δικά τους λεφτά στις δουλειές και συνήθως τις κάνουν με τα λεφτά των
άλλων...
Οι νυν, και οι πολιορκητές…
Όσο θυμάμαι
αυτοδιοικητικές εκλογικές παρελθόντων ετών, πάντα έρχεται στη μνήμη μου ότι η
αντιπαράθεση ανάμεσα στους ήδη εκλεγμένους και στους επίδοξους εκπορθητές των
δημοτικών αξιωμάτων επικεντρώνεται σε δύο ζητήματα τα οποία προσφέρουν
ευκαιρίες για εντυπωσιασμούς και καρφώματα.
Πρώτο, ότι ο ήδη αιρετός, δήμαρχος ή περιφερειάρχης, στην επιδίωξή του να επανεκλεγεί αξιοποιεί τη θέση του αποκτώντας ένα εμφανές προβάδισμα έναντι των αντιπάλων του…