Οποιος κάνει καλά τη δουλειά του πάει σπίτι του;
Μακάριοι οι αδιάφοροι,
οι ντιλαδόροι, οι ισορροπιστές και οι λουφαδόροι της κάθε κυβέρνησης.
Εντάξει, μπορεί να το έχουμε καταλάβει ότι ο
ανασχηματισμός εδώ και πολλά χρόνια είναι μια πολιτικάντικη τακτική με πολύ
short ορίζοντες, που ενίοτε γυρίζει και μπούμερανγκ.
Σαν κάτι ζευγάρια που επειδή δεν πάει καλά ο
γάμος τους κι έχουν και ένα παιδάκι, δεν ξέρουν τι να κάνουν και καταλήγουν να
του κάνουν αδελφάκι μπας και φτιάξει λίγο η κατάσταση…
Η άκρα του τάφου σιωπή για την καταδίκη Καμμένου.
Μία πολύ σημαντική δικαστική απόφαση για τα
πολιτικά ήθη και έθιμα στην χώρα μας πέρασε «στα ψιλά», προφανώς δι’ ευνόητους
λόγους, άσχετους όμως με την δημοκρατία και την ενημέρωση.
Γνήσιο προϊόν της αντιμνημονιακής υστερίας στην
χώρα μας, ήτοι της αρνήσεως οποιασδήποτε αλλαγής από το στρεβλό παρελθόν, ο κ.
Πάνος Καμμένος, ιδρυτής και πρόεδρος από διετίας του κόμματος των Ανεξαρτήτων
Ελλήνων, καθημερινά υβρίζει, απειλεί, φωνασκεί και χλευάζει την νοημοσύνη αυτών
των συμπατριωτών μας που έχουν την παράξενη μανία να… σκέπτονται.
Άλλο λαϊκός και άλλο λαϊκιστής…
Μερικοί τα μπερδεύουν. Λαϊκός δεν σημαίνει
πανηγυριτζής.
Δεν σημαίνει ευτελής, βάρβαρος, ημιμαθής ή και
αγράμματος, για κατανάλωση. Η αληθινή λαϊκότητα απέχει από αυτήν της τηλοψίας,
όσο το αυθεντικό λαϊκό τραγούδι από τα σκυλοτράγουδα.
Άλλο ο Μάρκος κι άλλο ο Καρβέλας.
Το απόσταγμα της αληθινής λαϊκότητας είναι λιτό,
δωρικό, ποτέ φλύαρο κι ευτελές.
Είναι σαν να συγκρίνεις το ζεϊμπέκικο του μάγκα
με αυτό το χοροπηδηχτό πράμα, που χορεύουν μπουλουκηδόν στις πίστες
αποτριχωμένα αγοράκια με κολλητά παντελόνια και τατουάζ ή μισοξεβράκωτες
γκόμενες, με το διάστρεμμα εν όψει λόγω γόβας.
Στα όρια της γελοιότητας…
Στο πρωτοσέλιδο των New York Times δημοσιεύθηκε
φωτογραφία από τις ειρηνικές συγκρούσεις των ευγενικών και εύθραυστων
καθαριστριών που ευπρεπώς και με διακριτικότητα πολιτισμένου πολίτη,
καταλαμβάνουν την είσοδο, κατασκηνώνουν πότε στο Υπουργείο Οικονομικών και πότε
στην αυλή των Δικαστηρίων εκβιάζοντας-πάντοτε συμβολικά – την επαναπρόσληψη
τους.
Τον πόλεμο αυτόν αποτύπωσε το δημοσίευμα με μια
εύγλωττη φωτογραφία που αδικεί όμως την «μαχητικότητα» των εν λόγω δημοσίων
υπαλλήλων που συμπτωματικώς με αυτή την ειδικότητα (δημοσίων
υπαλλήλων–καθαριστριών) δεν θα βρούμε σε άλλο κράτος της μετα-σοβιετικής
Ευρώπης..