30.6.14
Μήπως θέλετε δραχμή;
Αξίζει να ρίξουμε κατ' αρχήν μια ματιά στη
Βουλγαρία που κλυδωνίζεται.
Με εθνικό νόμισμα, το λεβ.
Με αναιμική ανάπτυξη στην οικονομία, λίγη βαριά
βιομηχανία, αλλά με πολλές μικρομεσαίες βιομηχανικές μονάδες, σε καλύτερη
κατάσταση πάντως από τη δική μας, με επενδύσεις από δυνατές ευρωπαϊκές χώρες,
λόγω των χαμηλών μισθών, με σημαντικό τουρισμό, με λίγα πετρέλαια, με παραγωγη
αερίου που καλύπτει ένα μικρό μέρος της απαιτούμενης ενέργειας (9%), με
πυρηνικούς αντιδραστήρες ρωσικής κατασκευής, που παράγουν 2000ΜW, με αγροτική
παραγωγή χαμηλής σχετικά απόδοσης και με δημόσιο που χωλαίνει.
Με ιδιωτικές υπηρεσίες, π.χ. στις μεταφορές, που
αγκομαχούν για να επιβιώσουν. Με διαφθορά και με προβλήματα στο δικαστικό σώμα.
Τραπεζικός πανικός στη Βουλγαρία…
Προβληματική δικαστική εξουσία.
Το Μισθοδικείο έκρινε τις περικοπές των μισθών
των δικαστικών λειτουργών αντισυνταγματικές και επιπλέον απένειμε και στους
δικαστές το προνόμιο που έχουν οι βουλευτές να είναι αφορολόγητο το 25% του
μισθού τους.
Το ΣτΕ έκρινε αντισυνταγματικές τις περικοπές
αποδοχών των ενστόλων, το Ελεγκτικό Συνέδριο αντισυνταγματικές τις περικοπές
των συνταξιούχων δικαστικών.
Επεται η κρίση για τις περικοπές όλων των
ειδικών μισθολογίων.
Ο κενόσοφος Σταύρος Θεοδωράκης…
Παρακολούθησα όσο μπορούσα και με μαζοχιστική
περιέργεια την ομιλία του Σταύρου Θεοδωράκη στο ιδρυτικό συνέδριο του Ποταμιού.
Έχω παρακολουθήσει ανάλογες ομιλίες αρχηγών σε
συνέδρια κομμάτων δεκάδες. Ε, λοιπόν προτιμώ να ακούω Ανδρέα ή ακόμα και Γιώργο
Παπανδρέου, Μητσοτάκη, Σημίτη, Καραμανλή, Βενιζέλο, Σαμαρά και Τσίπρα χίλιες
φορές.
Λέω καθαρά ότι εάν είναι να αντικατασταθούν οι
«παλιοί», όπως λένε εκεί στο Ποτάμι, με τέτοιους νέους, όπως ο Θεοδωράκης μόνο
και μόνο επειδή έχουν το μάγκικο στιλ «εγώ θα σας πω την αλήθεια», αλίμονό μας…
«Φαν» του Αλέξη η Μαριλίζα…
Από «πουλέν» του
Γιώργου Παπανδρέου, αυτόκλητη υπερασπίστρια του Αλέξη Τσίπρα.
Ο λόγος για την πρώην
υπουργό του ΠΑΣΟΚ Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, η οποία κάθισε και έγραψε
ολόκληρο κατεβατό στο Facebook για να εξυμνήσει τα κεντροαριστερά ανοίγματα του
Αλέξη Τσίπρα και να κατακεραυνώσει «τη συγκυβέρνηση και τις δυνάμεις που τη
στηρίζουν», επειδή, λέει, επιχειρούν να «δαιμονοποιήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ»...
Εσύ θα σώσεις το Ρωμαίικο;
Αν βρίσκαμε έναν
τρόπο να δώσουμε υλική μορφή στη νοητή σκυτάλη που μεταφέρουμε από γενιά σε
γενιά χωρίς καν να το κατανοούμε ή να το επιδιώκουμε, θα βλέπαμε χαραγμένες
πάνω της ποικίλες οδηγίες βίου.
Σοφές και αφελείς.
Συμβιβαστικές και
απείθαρχες.
Ποιες διαλέγει να
αποκωδικοποιήσει και να ενστερνιστεί κάθε γενιά είναι μια υπόθεση με πολλές
παραμέτρους και εκπλήξεις, γι’ αυτό τα πράγματα δεν βαίνουν ποτέ μονόδρομα…
Όταν η υφήλιος παίζει μπάλα…
Ξεκινάμε από την Ουρουγουάη (1930), συνεχίζουμε
στην Ιταλία και μετά στη Γαλλία. Διακοπή λόγω της παγκόσμιας ανθρωποσφαγής.
Επανεκκίνηση των (άλλων) συγκρούσεων στη Βραζιλία
(1950) για το ανά τετραετία ραντεβού εθνικών ομάδων με τον ίδιο οπλισμό: μια
μπάλα.
Κατόπιν πάμε στην ουδέτερη Ελβετία, ύστερα
ανηφορίζουμε στη Σουηδία.
Πελέ ετών 18, ο κατακτητής της Στοκχόλμης.
Ηρθε η ώρα της Χιλής που παραδίδει τη σφυρίχτρα
(τολμώ να πω κυριολεκτικώς) στην Αγγλία, η οποία με μακρινή σέντρα ακριβείας
τροφοδοτεί το Μεξικό που πασάρει μαγευτικά στη Δυτ. Γερμανία…
Έλα μου ντε….
Τα περισσότερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όταν ή Ελλάδα
είχε δραχμή μας προπαγάνδιζαν πως η ευημερία μας ως κοινωνίας βρίσκεται στην
προσχώρηση μας στη ζώνη του σοβιετικού ρουβλίου.
Όταν κατέρρευσε η σοβιετία και γέμισε η καπιταλιστική Δύση με φθηνούς αχθοφόρους, καθαρίστριες κλπ (δεν υπάρχει άλλη περίοδος στην ιστορία της φτωχότερης ευρωπαϊκής χώρας που είναι η Ελλάδα με μεγαλύτερη κατά νοικοκυριό χρήση οικιακών βοηθών κ.ά.), η «παλαβή» αριστερά μας προτείνει να επανέλθουμε στη δραχμή αφού η χώρα εν τω μεταξύ έχει εισέλθει στη ζώνη του ευρώ…