Μουσικές Ταξιαρχίες
Βοθροκρατία…
Σε μια από τις κορυφαίες
στιγμές του δημοκρατικού πολιτεύματος (εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας) ένα
καπάκι τινάχθηκε στον αέρα και έφερε στην επιφάνεια μυρωδιές που ζέχνουν.
Πρόεδροι κομμάτων, βουλευτές, κωμικοί,
αεριτζήδες, τραπεζίτες, όλοι μαζί σκηνοθετούν και πρωταγωνιστούν ταυτοχρόνως σε
άλλο ένα σίριαλ που τραυματίζει θανάσιμα το ήδη λαβωμένο κορμί της ελληνικής
δημοκρατίας.
Οι πάντες φέρονται να εξαγοράζουν και να
εξαγοράζονται.
Να καταγγέλλουν και να καταγγέλλονται…
Η υπόθεση Χαϊκάλη και η θεωρία της πλάκας…
Δεν είμαι σε θέση να
γνωρίζω ούτε τι έκανε και τι ζητούσε ο Χαϊκάλης από τον Αποστολόπουλο, ούτε
βέβαια και τι γύρευε ο δεύτερος από τις επαφές του με τον βουλευτή.
Μπορεί να ήταν πλάκα η όλη ιστορία, μπορεί να
ήταν προβοκάτσια ή στημένη υπόθεση, ίσως όμως και να πρόκειται για κάτι πολύ
σοβαρότερο.
Στο κάτω κάτω βουλευτής του ελληνικού
κοινοβουλίου έκανε την καταγγελία, δεν την έκανε παπατζής της Ομόνοιας...
Κωμωδία τώρα, τραγωδία μετά.
Από την πρώτη στιγμή που ξέσπασε η υπόθεση
Χαϊκάλη-Αποστολόπουλου είπα ξεκάθαρα την άποψή μου: ότι και αυτή, όπως και η
υπόθεση της βουλευτίνας Ξουλίδου, εντάσσεται στην προσπάθεια του Καμένου
να επιζήσει πολιτικά.
Δεν έκρινα την υπόθεση στο ποινικό της μέρος,
τονίζοντας ότι οι εισαγγελείς θα αποφανθούν τι έγινε, αν έγινε κάτι. Και αυτό
προκάλεσε το εύλογο ερώτημα αναγνωστών «γιατί δεν περιμένεις τη δικαστική
κρίση».
Η εισαγγελική αρχή αποφάνθηκε, κρίνοντας ότι η
υπόθεση δεν έχει ποινική διάσταση.
Οπως δεν ασχολήθηκα με το ποινικό μέρος πριν
αποφανθεί ο αρμόδιος εισαγγελέας, δεν θα ασχοληθώ ούτε τώρα που αποφάνθηκε.
Αυτός έχει όλο το υλικό, έτσι έκρινε.
Ας βγουν νομικοί (καθηγητές πανεπιστημίου,
δικηγόροι και άλλα πρόσωπα με γνώση και κρίση) να τον αντικρούσουν...
Mein Führer! I can walk!
Η ακινησία δεν είναι
τρόπος για να ξεπεράσεις μια ανεπιθύμητη πραγματικότητα· για τον λόγο αυτό,
φαντάζομαι ότι ελάχιστοι πια εκπλήσσονται όταν βλέπουμε τα ίδια αναπάντητα
ερωτήματα να επιστρέφουν ξανά και ξανά στον δημόσιο διάλογο.
Ιδού το τελευταίο που επανέρχεται: γιατί ο
Τσίπρας, όπως έκανε και κάθε άλλη φορά προηγουμένως, αρνείται και πάλι τη
δυνατότητα του έντιμου συμβιβασμού που του προσφέρεται και, αντιθέτως, εμμένει
στη σύγκρουση;
Δεν βλέπει τους βέβαιους κινδύνους που τον
περιμένουν και πώς αδιαφορεί για την ευκαιρία να τους αποφύγει;
Πού είναι η λογική σε αυτή τη στάση;
Λόγω επειδής… να’ ουμ….*
Είπαμε,
στην Ελλάδα ποτέ δεν πλήττεις.
Δεν
ξέρει κανείς μας τι του ξημερώνει αύριο.
Σαν
ένα τρενάκι του τρόμου σε βαλκανικό λούνα παρκ.
Τη
μια κρίση, την άλλη σεισμός, την μεθάλλη απειλή πολέμου, μετά χρεοκοπία, και
πάει λέγοντας.
Τα
νεύρα δηλαδή συνεχώς στη τσίτα.
Χώρα
γκραν γκινιόλ.
Κι
αν είσαι και καρδιοπαθής… άστα να πάνε…
Πιλότοι, κουνέλια, καρότα, και γυαλιά όρασης…
Τα κουνέλια δεν φοράνε γυαλιά. Έτσι δεν είναι;
Γιατί όμως;
Επειδή τρώνε πολλά καρότα!
Αυτή ήταν η επιτομή της φήμης που εδώ και
δεκαετίες ήθελε τα καρότα να βοηθάνε στην όρασή μας.
Σήμερα όμως ο «μύθος» αυτός καταρρέει.
Όπως αναφέρει η αμερικανή Χημική Εταιρία, τα
καρότα ίσως να βοηθάνε κάπως στη γενικότερη υγεία των οφθαλμών, αλλά σε καμία
περίπτωση δεν γλιτώνει τα γυαλιά όποιος τα τρώει μανιωδώς…
Πως μας οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε κατάρρευση...
Το μοναδικό σενάριο εξόδου της Ελλάδας από την κρίση φαίνεται πως περνά μέσα
από την οικονομική της κατάρρευση.
Μόνο αν δεν καταβληθούν μισθοί και συντάξεις από
το δημόσιο, ο μέσος ψηφοφόρος θα δεχτεί να συζητήσει επί του θεμελιώδους
προβλήματος της χώρας.
Μόνο τότε η θλιβερή πολιτική ηγεσία που
αναλώνεται σε «κοκορομαχίες» για success story και «ζουρνάδες» με
«νταούλια» θα καθίσει να προτείνει πρακτικές λύσεις για την αντιμετώπιση του
προβλήματος…